'Ik besloot een effort te doen. Ik zou wakker blijven tot hij thuiskwam voor een late-night date night. Makkelijker gezegd dan gedaan.'
COLUMN: ‘Daar zat ik mooi, wachtend op een man terwijl ik liever met een boek in bed zou kruipen’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Mijn lief en ik werken allebei in de media. Hij als serieuze journalist, ik als minder serieuze lifestyle-chick. We hebben elk af te rekenen met een onvoorspelbare planning die bestaat uit eindeloze shiften op een online krantenredactie dan wel een eindeloze aaneenschakeling van fotoshoots en feestjes. Verschil moet er zijn.
Het naast elkaar leggen van onze agenda’s levert soms zó weinig overlapping op – lees: geen – dat we elkaar dagenlang enkel met gesloten ogen zien. Ik lig al te pitten wanneer hij ‘s avonds laat thuiskomt en hij slaapt nog wanneer ik ‘s ochtends uit mijn nest moet. Nu, ik ben hier niet om te klagen. Op tijd en stond wat alone time is hemels. Het appartement helemaal voor jou en niemand die je zegt dat je ‘My Best Friend’s Wedding’ al tien keer hebt gezien.
Ik ruimde op, koos een muziekje uit en stak een geurkaars aan. Niks zegt seks als vijgenlucht van Dyptique, trust me. Rond een uur of twaalf kreeg ik al spijt van mijn plotse vlaag van romantiek.
Toch sloeg na drie dagen leven in een parallel universum de verveling toe. Ik had genoeg gebinged, gebadderd, met vriendinnen afgesproken en alleen wijn gezopen voor de rest van de maand. Hoog tijd om mijn lief nog eens te zien! Dus besloot ik een effort te doen. Ik zou wakker blijven tot hij thuiskwam voor een late-night date night. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Om elf uur zat ik nog vol goede moed. Fris gedoucht, haren gekamd en benen geschoren. Ik ruimde op, koos een muziekje uit en stak een geurkaars aan. Niks zegt seks als vijgenlucht van Dyptique, trust me. Rond een uur of twaalf kreeg ik al spijt van mijn plotse vlaag van romantiek. Daar zat ik mooi, wachtend op een man terwijl ik eigenlijk best moe was en veel liever met een boek in bed zou kruipen.
Omdat terugkrabbelen in dit stadium geen optie meer was, besloot ik door te zzz... Niet dus. Drie kwartier later werd ik bruut gewekt door het geluid van een sms: ‘Onderweg naar huis, schatje!’ Fuck. Nog tien minuten tijd om te transformeren tot de perfecte vriendin. Snel de lichten dimmen, de naald uit de groef halen, de plaat omdraaien, beseffen dat je lief Bob Dylan haat, een andere plaat opleggen en naar de dressing spurten om het eerste het beste niet-gigantische slipje uit de la te vissen.
Terwijl ik me in een niemendalletje in de zetel neervlijde, merkte ik plots dat de kat wel erg raar deed. Lichten terug aan en jup, giga haarbal op het sierkussen. Hoe kon het ook anders? Terwijl ik al voetstappen in de hal hoorde, begon ik hals over kop de bank te schrobben. Je weet níét wat multitasken is tot je met je ene hand kattenkots hebt opgekuist en met je andere een schurende kanten string van tussen je billen hebt gevist. ‘Honey, I’m hooome!’ Liefde is een werkwoord.
Deze column verscheen in Flair op 21 november 2017.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
