'Zoals 90% van alle vrouwen heb ik in mijn leven al meer diëten dan hobby’s uitgeprobeerd.'
COLUMN: ‘Het wodkadieet... Laten we zeggen dat ik evenveel blauwe plekken opliep als kilo’s verloor’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Zoals 90% van alle vrouwen heb ik in mijn leven al meer diëten dan hobby’s uitgeprobeerd. Het begon op de middelbare school, toen bleek dat boven mijn low-risejeans toch nét iets meer vet uitpuilde dan bij mijn klasgenootjes. Enter: Weight Watchers. Omdat mijn mama niet wilde betalen voor een lidmaatschap – afvallen doe je volgens haar met pure wilskracht – moest ik het stellen met de gekopieerde puntenlijst van een vriendin.
Algauw werd ik al dat tellen beu en ging ik naarstig op zoek naar een shortcut, een patroon dat zich vaak zou herhalen. Laat ik enkel wat ik het meest eet vervangen door iets magers, zo redeneerde mijn puberale brein. Dus at ik geen zes boterhammen met kaas meer, maar zes boterhammen met tomaat en mosterd. Die laatste twee waren immers nul punten waard. Victorie! Ik had de code gekraakt. Helaas komt er een moment waarop je naar andere lunch verlangt.
Al lik je tot je een ons weegt, een lijf als haar parfumflesje krijg je er niet van, wat mevrouw West ook beweert.
Tijd voor: het proteïnedieet! Ondertussen was ik ouder en verdiende ik mijn eerste centen. Die kon ik dan integraal besteden aan een gamma van ranzige shakes en smaakloos astronautenvoer. Wekenlang at ik omeletten uit een pakje met Thousand Island Dressing. Toen ik ontdekte dat bier zo goed als geen eiwitten bevat en dus uit den boze was, evolueerde mijn trieste eetpatroon in een geheel nieuw regime: het wodkadieet. Men vervange elke pint door een wodka-soda en probere op het eind van de avond nog recht te staan. Laten we zeggen dat ik evenveel blauwe plekken opliep als kilo’s verloor.
Niet veel later ging ik als journalist aan de slag en mocht ik sport- en afvalhypes nu ook professioneel testen. Toen ik op enkele dagen tijd een juice cleanse én een sessie CrossFit met paleo snacks op mijn bord kreeg, werd het me fataal. Een mens kan maar zoveel diëten verteren. Sindsdien heb ik het d-woord uit mijn leven verbannen. In plaats van eindeloos ge-jojo tussen uithongering en vraatzucht probeer ik naar mijn lichaam te luisteren. Soms met selderstengels, vaak met pizza. Nóóit met lolly’s die je honger onderdrukken.
Net die lijken ene Kim Kardashian te smaken. De realityster kreeg bakken kritiek over zich heen nadat ze op Instagram #reclame had gemaakt voor appetite-suppressant snoepjes. Al lik je tot je een ons weegt, een lijf als haar parfumflesje krijg je er niet van, wat mevrouw West ook beweert. Zelf ben ik geen diëtiste, maar één ding weet ik zeker: de weg naar geluk ligt niet in punten, proteïnen, sapjes of snoepgoed. Héél misschien in een verse boterham met tomaat en mosterd.
Deze column verscheen in Flair op 29 mei 2018.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
