'Het idee van huisje, boompje, twee kindjes – graag een jongen en een meisje – laten we niet zo makkelijk los.'
Eva’s edito: ‘Komt er een broertje?’
‘Komt er een broertje?’ Als er één groot voordeel is aan de rustige kraamkamers die COVID-19 noodgedwongen gemaakt heeft, dan is het wel dat je deze vraag al niet meteen voorgeschoteld krijgt op je kraambed, terwijl je nog ligt te bekomen van wat je nét is overkomen.
Je hebt een kind op de wereld gezet! Een wezentje met een heel eigen toekomst waarin jij het liefst nog heel veel jaren een rol speelt. Oeps. En nu? Dat je omgeving zich dan al meteen afvraagt of er over mooi anderhalf jaar alweer een speelkameraadje komt, is op zich toch best gek? Zullen we eerst even zien hoe het met dat eerste schepseltje gaat? En met de ouders van dat kindje? Want hun leven staat wel helemaal op z’n kop. Ze moeten nog wennen aan de nieuwe situatie. Kijken hoe dit nieuwe leven past, scheurt en wringt. Zit het als gegoten of toch af en toe te krap?
We zijn op zoveel vlakken klaar om anders over zaken na te denken, maar dat huisje, boompje, twee kindjes – graag een jongen en een meisje – dat laten we niet zo makkelijk los. Er zijn de vooroordelen: een kind alleen is verwend, niet zo sociaal. Nochtans is er geen wetenschappelijk onderzoek dat bewijst dat kinderen gelukkiger zijn of zich beter ontwikkelen als ze broertjes en zusjes hebben. Er zijn de zogenaamde voordelen: ‘Wacht maar tot ze samen spelen, dan heb je als ouder veel meer rust.’ Ja, maar ook meer ritjes naar buitenschoolse activiteiten, twee verschillende schooluren in lockdowntijden, en ze maken vast toch ook weleens ruzie?
Het is gek dat gezinnen met één kindje soms nog als onvolledig ervaren worden.
Er is ook geen écht logische reden meer om het te doen. We zitten niet met onderbevolking en het klimaat is er ook niet meteen bij gebaat. Onze levens zien er anders uit dan die van onze ouders en grootouders, voller, drukker. Dan is het ook maar logisch dat je soms voor een andere gezinsindeling kiest. Pas op, ik begrijp heel goed dat andere ouders andere keuzes maken en wél heel bewust voor meerdere kinderen kiezen en daar volop van genieten. En ik weet zeker dat broederliefde en zusterliefde heel erg uniek zijn. Dat is niet het punt. Het is alleen zo gek dat gezinnen met één kindje, in welke samenstelling dan ook, soms nog als onvolledig ervaren worden. Zowel door de omgeving als door de ouders zelf. Alsof het niet helemaal gelukt is en er door omstandigheden geen tweede kwam.
Maar is een kind krijgen, de kans krijgen om dat mee te maken, op zich al niet elke keer uniek? Dat mag toch gevierd worden op zich? In Flair lees je deze week over twee vrouwen die alvast vinden van wel. Dus misschien is het een idee om die vraag – als je ze voelt opkomen – gewoon in te slikken en te vervangen door: ‘Hoe gaat het met je?’ Daar doe je nooit iets mis mee!
Achter de schermen bij Flair:
Op de cover: Hannah Meynen
‘Superleuk dat ik binnenkort op de cover van Flair sta. Maar dat lachen op commando zeg... Moeilijk!’
Na acht weken schrijven, interviewen en meewerken aan fotoshoots mocht onze stagiaire Dorien zelf ook eens voor de lens staan.
‘Model zijn was toch wel heel spannend. Gelukkig werd ik enorm goed in de watten gelegd. Het resultaat: een mooie herinnering aan een geweldige stage!’
Deze week ontdek je in Flair de leukste adresjes in Normandië. Ook moderedactrice Catherine koos deze zomer om begrijpelijke redenen voor een dichtbijvakantie in Noord- Frankrijk.
Ze ontdekte er onder andere de majestueuze kliffen van Etretat.nn
Beautyredactrice Charlotte ging op zoek naar korte kopjes voor de productie in Flair deze week en kreeg stiekem zelf ook zin om haar haar af te scheren.
‘Mocht ik het perfecte hoofd en de stralende glimlach van Maame hebben, dan deed ik het direct!’nn
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
