Eva heeft een nieuwe hobby: ijsberen.
Eva’s edito: ‘Daar stond ik, in mijn badpak in de sneeuw, klaar voor m’n eerste duik’
Eisbär
Eindelijk kreeg ik de verlossende mail: ‘Je bent van de wachtlijst gehaald en je lidmaatschap wordt aanvaard. Welkom bij de IJsberen!’ Ik heb al langer een fascinatie voor zwemmen in koud water. Het zou helpen bij stress en gewoon ook heerlijk verslavend werken. Deze winter leken wel meer mensen de charme ervan in te zien. Een mens moet toch iets in deze tijden? De ijsberenclubs werden overspoeld met aanvragen en moesten vanwege de coronamaatregelen een ledenstop invoeren. Omdat ik nu eenmaal niet aan de zee woon en die duik ook graag veilig uitvoer, ben ik dus aangewezen op de natuurvijver in de buurt.
Waarom was dit ook alweer een goed idee? Waarom zat ik niet aan de koffiekoeken?
En ja! Eindelijk mocht ik het gaan proberen. Samen met een dappere collega prikte ik zondag als het eerste moment dat we een koude duik zouden wagen. We lazen alle voorbereidende mails, pakten alvast een tas met warme badjas en een thermos. En toen… begon het te sneeuwen. En niet zomaar een beetje. Die ochtend lag de hele stad stil onder een witte donslaag. De stadsfietsen zaten vastgevroren in hun stallingen, mijn auto vond ik zelfs niet meer. Je zou denken dat ik me gewoon nog even omrolde in bed, een whatsappje stuurde met ‘Volgende week dan maar?’. Nee dus. Geef mij extra hindernissen op mijn weg naar een nieuwe passie en ik ga er des te harder voor. De collega gelukkig ook.
Dus plots stonden we daar dan op te warmen in de sneeuw. Beetje sprinten, wat lunges, bijna op onze bek gaan omdat het te glad is, weer wat lunges. Uiteindelijk besloten we maar gewoon wat op en neer te huppelen in de wachtrij. Er stond ook behoorlijk wat publiek. Want mensen die zwemmen in een vijver als er buiten sneeuw ligt, laten we wel wezen, dat ziet er spectaculair uit. Klein stresske dus. Ook toen ik mijn clubbandje trots in ontvangst nam en de lieve mevrouw nog zei: ‘Dat vind ik wel heel dapper, je eerste keer meteen in de sneeuw!’ Nog een tel later stond ik op blote voeten, in mijn badpak in de sneeuw. We wandelden dapper het water in, gilden niet en probeerden te blijven ademen. Waarom was dit ook alweer een goed idee? Waarom zat ik niet aan de koffiekoeken? Dertig seconden later (of was het iets langer?) was het al voorbij en kwam de adrenaline. Hoe cool was dit? Toegegeven, mijn tenen waren een tikje verkrampt en mijn huid tintelde gigantisch. Maar dat ging heel snel weer over. De koffie uit de thermos smaakte extra lekker en de rest van de dag kon niet meer stuk. Want als je ’s morgens al in een ijsvijver gezwommen hebt, wat wil je dan nog meer bewijzen op een dag? Ik weet nu al dat ik veel plezier ga hebben van mijn lidmaatschap. Instant verslaafd! Het mag nog eventjes blijven winteren.
Achter de schermen bij Flair:
Sexy!
Lees Flair in onze app
Lees je favoriete magazine gewoon op je smartphone of tablet in onze Flairapp. Download ‘m snel hieronder en veel leesplezier!
>>> Download onze app hier voor iOS en hier voor Android <<<
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
