'De kunstwerken van mijn broer hingen aan de muur, de mijne verdwenen snel in een "herinneringendoos".'
Eva’s edito: ‘Ik vrees dat mijn dochter mijn knutseltalent geërfd heeft’
Linkerhanden
Er is veel dat we de voorbije periode niet meer konden doen, maar er kwam blijkbaar ook veel voor in de plaats. Iedereen ging naarstig op zoek naar extra hobby’s, passies en tijdverdrijf.
Met veel plezier volgde ik de creaties van vrienden en collega’s. Zelf juweeltjes maken, hoesjes voor kersenpitkussentjes naaien, ingewikkelde puzzels leggen of nog even snel tussen de Zoom en de patatten een nieuwe taal leren. Ik deed eigenlijk niets van dat alles. Of nee wacht, ik maakte twee moodboards. Voor één keer niet met Pinterest, maar écht met knippen (eerder scheuren) en plakken. De scholen waren op dat moment dicht en een knutseluurtje met mijn dochter leek me toen heel educatief verantwoord. Mom of the year! Maar wel met een compromis. We scheurden en knipten, maar wél uit mijn stapel glossy magazines. Mama wil ook iets en het is dan wel zo leuk om meisjes in designeroutfits op te kleven.
Na twee collages hadden we het allebei wel gehad. De vloer lag vol snippers en onze handen plakten. En erg mooi waren ze ook al niet. Ik vrees dat mijn dochter mijn knutseltalent geërfd heeft. Dat was namelijk nooit mijn sterkte. Weet je hoe ouders de meest wanstaltige knutselwerkjes trots uitstallen omdat ze nu eenmaal door hun kroost gemaakt zijn? Never happened. De kunstwerken van mijn broer hingen aan de muur, de mijne verdwenen snel in een ‘herinneringendoos’. Ik was er zo slecht in.
We scheurden en knipten, maar wél uit mijn stapel glossy magazines. Mama wil ook iets.
Het enige wat ik nog minder goed kon dan knutselen, was naaien en breien. Ik herinner me één uitermate traumatisch project op school: de tochthond. Weet je wel, zo’n hond met een heel lang lijf om de koude die onder de deur door waait tegen te houden? Wij moesten er zo eentje breien in de klas. Wie niet op tijd klaar was, mocht niet meedoen aan het klasfeestje. Mijn hond was na veel zwoegen en zweten ongeveer tien centimeter lang. Totaal niet geschikt om ook maar enige tocht tegen te houden dus. En als knuffel was hij ook dik gebuisd. Mijn mama hielp me uit de nood en breide op één avond nog een halve meter bij. De juf doorzag het bedrog natuurlijk meteen, maar ik mocht naar het feestje!
Onze collega’s van La Maison Victor maakten vast betere tochthonden dan ik, want hun naaikunsten zijn gewéldig. Ze maakten speciaal voor ons een patroon voor hét kraagje van het moment. Want wat je zelf maakt, draag je met des te meer plezier! Maar geen schrik, ook als jullie kraagje niet van de eerste keer lukt of als je hulp moet inschakelen, mag je nog steeds naar het feestje! Ik weet alvast wie ik moet bellen…
PS: Delen jullie een foto met #flairlmv als je het kraagje maakt?
Achter de schermen bij Flair:
Creatievelingen bladeren snel naar blz. 34 voor het patroon. Wie nog inspiratie zoekt, checkt de shoot op blz. 28.
Lees Flair in onze app
Lees je favoriete magazine gewoon op je smartphone of tablet in onze Flairapp. Download ‘m snel hieronder en veel leesplezier!
>>> Download onze app hier voor iOS en hier voor Android <<<
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
