In onze reeks #Megafoon bieden we relevante stemmen een megafoon aan. We geven met andere woorden ons bereik even weg aan wie iets waardevols te zeggen heeft en daarmee blikken kan doen verruimen. Deze week: bioloog en blogster Naomi Timmerman (31) over het leven als single in dit bubbelbestaan.
Het is een zwoele zomeravond, ik zit alleen in de zetel en heb zonet op onverklaarbare wijze mijn bh in twee gebroken. Ik mag er niet aan denken dat binnen enkele dagen de avondklok weer ingaat. Het gevoel dat er is ingeslopen sinds de verstrengde maatregelen vorige maand, bereikt zijn hoogtepunt. Dit is echt kut. Mijn agenda vrijwel leeg, onder normale omstandigheden zat ik nu aan een kampvuur ergens in de bossen net over de Franse grens. In de plaats daarvan bevind ik mij in een zwart gat gevuld met keuzestress. Wat ga ik dit weekend weer doen, maar vooral met wie?
In een maatschappij die gericht is op koppels en gezinnen, val je al snel uit de boot wanneer contacten beperkt moeten worden.
Beslissingen. ‘Wie zou je meenemen naar een onbewoond eiland?’ is niet langer een hypothetische vraag dezer dagen. Hoe stel je als single verstandig je bubbel samen? Of beter gezegd, bij welke bubbel is er nog plaats? Ze zeggen weleens dat je moet roeien met de riemen die je hebt maar in een maatschappij die gericht is op koppels en gezinnen, val je al snel uit de boot wanneer contacten beperkt moeten worden. Velen trekken zich terug in hun veilige cocon thuis en laat ons zeggen dat niet iedereen even gediend is met veelvuldige avondjes met z’n drieën. (Ik snap het ook niet.) Hoe wordt de bubbel zelfs verdeeld als je een roomie hebt? En met nieuwe dates wil je nu ook niet meteen beginnen tenzij je ongemakkelijke gesprekken wil voeren à la ‘Ik vind u wel tof enzo maar ik weet niet of je bubbelmateriaal bent’. Alsof we al niet de constante maatschappelijke en financiële druk voelden om ons ontbrekend puzzelstukje te vinden, hebben ze nu ook nog eens onze speeltijd afgeschaft. Ze maken het ons singles niet gemakkelijk, maar dat is niets nieuws onder de zon. Nooit aan het minimum bestelbedrag geraken, niemand om de schuld op te steken als je de vuilniszakken weer bent vergeten buiten te zetten, en geen discussies om je te helpen bepalen welke Netflixfilm je vanavond eens wil zien.
Toen de eerste lockdown halverwege maart werd aangekondigd, was ik alleen op m’n appartement. M’n gsm stond roodgloeiend maar ik kon enkel voor me uitstaren terwijl woorden zoals ‘quarantaine’ nazinderden door heel m’n lichaam. De volgende ochtend ben ik meteen naar m’n werk gewandeld, een ontbijt- en lunchbar die voor God weet hoelang de deuren moest sluiten. Hoewel ik die dag helemaal niet op het rooster stond, heb ik op automatische piloot koffietassen staan afwassen tot sluitingstijd. Vervolgens heb ik de rest van de avond met vrienden doorgebracht in een waas van emotie en alcohol, om klokslag 12u kondigde ‘Les lacs du Connemara’ het einde aan van het leven zoals we het kenden. Ik weet dat ik die dag beter gewoon thuis was gebleven maar de verstikkende gedachte aan sociaal isolement had het van m’n rede overgenomen. Als single ben ik altijd onderweg en leer ik continu nieuwe mensen kennen, en nu werd ik plotseling gedwongen om al m’n tijd alleen door te brengen binnen dezelfde vier muren. Gelukkig woonde ik samen met een vriendin, waardoor de eenzaamheid veel zachter binnenkwam. Ik had nog een paar armen waar ik in kon kruipen als het allemaal wat te veel werd. De afgelopen maanden heb ik enorm meegeleefd met m’n vrienden die hun mentale gezondheid alleen moesten zien te handhaven. Het vrolijke kinderliedje ten spijt, op een onbewoond eiland zijn helaas niet alle dagen fijn.
Een zeer waardevolle les die ik als single heb geleerd, is om minstens evenveel te investeren in vriendschaps- en familierelaties als romantische relaties. Het zijn net die sterke banden die je erdoor sleuren in beangstigende tijden als deze en je ondersteunen zoals een partner dat zou doen. Soms van wat dichterbij, soms van wat verder, maar nooit uit het zicht dankzij videochat.
Samen komen we hier door, beloofd!
En dan pakken we elkaar terug eens stevig vast.
Naomi Timmerman (31) is bioloog en werkt deeltijds in een duurzame ontbijt- en lunchbar. In haar vrije tijd deelt ze portretten en single-avonturen op haar Instagrampagina @naomitimmerman_ en blog opgejaagdwild.be.
Wil je reageren? Voel je je geroepen om ook je mening te laten horen? Stuur je opinie of open brief dan naar megafoon@flair.be !
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
