Gisteren raakte bekend dat kinderen die vorig jaar een of beide ouders verloren, plots veel minder kinderbijslag krijgen dan voordien.
OPINIE: ‘Fouten maken is menselijk, maar niet als ze het geluk van een kind dwarsbomen’
Gisteren raakte bekend dat het nieuwe Groeipakket dat vorig jaar werd ingevoerd door Jo Vandeurzen (CD&V), dan toch niet zo waterdicht blijkt te zijn als beloofd. De Vlaamse regering verzekerde ons exact een jaar geleden dat geen enkel gezin met kinderen geboren vóór 2019 last zou ondervinden van de omschakeling naar het nieuwe systeem. België zou België natuurlijk niet zijn als er geen addertje – of zeg maar adder – onder het gras zou zitten.
Kinderen die voor 2019 geboren zijn en na 1 januari 2019 een ouder verloren zijn, ontvangen dankzij het Groeipakket plots zo’n € 116 (!) per maand minder aan kinderbijslag dan voordien. Hoe dat komt? De geboortedatum van het kind wordt als leidraad gebruikt voor de toekenning van de kinderbijslag, behalve bij kinderen die één of beide ouders verliezen. Erg, zeker als je weet dat er in 2019 gemiddeld acht kinderen per dag minstens een ouder verloren. Dat betekent dat zo’n 2.770 achtergebleven ouders elk kind met bijna 1.400 euro per jaar minder moeten zien te verzorgen. Ik verloor zelf mij papa toen ik drie was en mijn zwangere mama bleef alleen achter met mij. Ik begrijp dan ook niet hoe deze misser kon gebeuren.
De meest kwetsbaren nog een beetje fragieler maken, daar komt de vreemde kronkel in het Groeipakket eigenlijk op neer. Een (half)wees blijft getraumatiseerd achter en moet leven met het idee dat hij/zij in deze kille maatschappij plots niet meer zo belangrijk is. ‘Je papa is dood, dus je zal deze maand alleen nog maar boterhammen met choco in je brooddoos vinden.’ Zo zwart-wit zal het nog net niet zijn, maar in combinatie met een inkomen dat wegvalt, worden die toffe verjaardagsfeestjes, uitstapjes naar de dierentuin en schoolreizen opeens wel héél duur om als alleenstaande ouder van een, twee of misschien zelfs drie kinderen te betalen.
En neen, geld maakt niet gelukkig, maar leuke uitstapjes naar de dierentuin en vriendjes die je appreciëren wél.
Natuurlijk, iedereen maakt weleens een fout. De ene al een iets noemenswaardigere flater dan de andere, maar waar ik al eens een dt- of schrijffout mag maken, kan een spoedarts niet per ongeluk een slagader doorknippen. En een regering niet onopgemerkt, onbewust of niet, het geluk van een kind en zijn ouder in de weg staan. Want geloof het of niet, maar dat is het gevolg van die kemel. Een ouder komt er plots helemaal alleen voor te staan. De was en de plas komen op de eerste plaats en de carrière waar hij/zij al zo lang van droomde? Die verdwijnt als sneeuw voor de zon, uit onvoorwaardelijke liefde voor het kind. Resultaat? Mama of papa moet parttime werken om het huishouden in goede banen te kunnen leiden en de spaarrekening slinkt nóg meer, terwijl dat andere verdriet nog lang niet vergeten is, geloof mij.
Van twee lonen naar één loon mét minder kindergeld, is een immense streep door de rekening. Met een gescheurde broek of T-shirt uit de tweedehandswinkel naar school gaan is intussen – thank God – hip. Een simpele kleurboek en geen Barbie cadeau doen op een verjaardagsfeestje al iets minder. Een ouder verliezen is al de straf te veel, de financiële kater die achterna komt kan een eenoudergezin wel missen.
Wat je mij toch eens moet uitleggen, is hoe we budget hebben om tijdens een voetbalmatch makkelijk 200 politieagenten in te schakelen, maar geen geld hebben om een (half)wees net zoals elk ander kind te behandelen.
Toch is er volgens minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) geen reden tot paniek. Hij houdt vast aan de principes van het nieuwe Groeipakket, maar staat wel – onder het motto ‘beter laat dan nooit’ – open voor een evaluatie. Laat me niet lachen... Ja, de regering zal met de hele vluchtelingencrisis, drugsproblematiek in onze steden en Delphine Boël-affaire ongetwijfeld al een hoop overuren hebben moeten kloppen. Maar wat je mij dan toch eens moet uitleggen, is hoe we budget hebben om tijdens een voetbalmatch makkelijk 200 politieagenten in te schakelen, maar geen geld hebben om een (half)wees net zoals elk ander kind te behandelen. Het is op z’n minst vreemd en misschien zelfs een beetje egoïstisch te noemen, niet?
Om een lang verhaal kort te maken: fouten maken is menselijk, maar niet als ze het geluk van een onschuldig kind dwarsbomen. Een stevige (pedagogische) tik op de vingers is dus wel aan de orde. En neen, geld maakt niet gelukkig, maar leuke uitstapjes naar de dierentuin en vriendjes die je appreciëren wél. En dan kan een boterham met kaas en ham of een hippe boekentas van Kipling al aan groot verschil maken. Neem dat maar van mij aan.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
