‘””The End of the F***ing World”” is prachtig in al zijn franke absurditeit’

James is een 17-jarige jongen die ervan overtuigd is dat hij een psychopaat is. Alyssa is ook zeventien. Ze is de coole, humeurige nieuweling op school. Alyssa overtuigt James om samen met haar een roadtrip te maken, op zoek naar haar biologische vader. Hun speciale karakters lijken volgens Alyssa vreemd genoeg te matchen. Wat ze niet weet, is dat James haar eigenlijk wil vermoorden.

‘The End of the F***ing World’ begint ludiek, maar toch een tikkeltje onwennig. Je hebt als kijker niet meteen zin om toe te kijken hoe het ene ijzingwekkend koele hoofdpersonage het andere een kopje kleiner maakt. Maar dat gevoel sluipt wat later zo snel weer weg als het opgekomen was. Gaandeweg kom je erachter dat James’ moordlust lang niet de essentie van het verhaal is. En Alyssa’s franke teut al evenmin.

Soms vergat ik zelfs dat James zijn mes eigenlijk platuit in Alyssa’s lichaam wilde planten. En dan leek ‘The End of the F***ing World’ even een bovengemiddeld cinematografisch sterke romantische serie over twee ietwat bizarre tieners die behoedzaam de vlinders in hun buikjes lieten ontpoppen. Maar daar is die flitsende reminder weer, en dan weet je weer dat het niet zo is, dat James eigenlijk een tikkende tijdbom is. Maar dan wel eentje waar je in een recordtempo sympathie voor kweekt.

Je herkent in hun gedachten gedeeltelijk de eigenwijze puber die je zelf was en raakt verknocht aan James’ en Alyssa’s haast bipolaire persoonlijkheden.

‘The End of the F***ing World’ draait bovenal om twee onzekere tieners wiens gedachten en gevoelens vaak gemiddelder zijn dan hun excentrieke handelingen en uitspraken doen uitschijnen. Je herkent in hun gedachten gedeeltelijk de eigenwijze puber die je zelf was en raakt verknocht aan James’ en Alyssa’s haast bipolaire persoonlijkheden. Je hoopt dat ze hopeloos verliefd worden, net zoals je dat zelf in je puberjaren had willen beleven. En mede daardoor blijf je kijken.

Moordlust als uitvlucht

‘The End of the F***ing World’ is ten eerste charmant door zijn realistische dialogen. Alles lijkt natuurlijk te komen. En dat ligt uiteraard voor een groot deel aan de prachtige cast. Alex ‘James’ Lawther en Jessica ‘Alyssa’ Barden, die in werkelijkheid respectievelijk 22 en 25 (!) jaar oud zijn, zetten beiden hoogst geloofwaardig een naar zichzelf zoekende 17-jarige neer. James noemt zichzelf een psychopaat, maar al snel voel je als kijker dat zijn zogezegde moordlust slechts een goedkoop poortje is om door te kunnen vluchten van zijn in wezen fragiele karakter.

‘The End of the F***ing World’ is prachtig in al z’n franke absurditeit. Op het eerste gezicht is het verhaal gewoon absurd omdat een ordinaire 17-jarige niet rondloopt met de wens om iemand te vermoorden, noch op eigen houtje met een volstrekt vreemde op roadtrip vertrekt. Prachtig is het in die zin dat je James en Alyssa’s ongeremde dialogen en stommiteiten wel begrijpt omdat ze zo goed onderbouwd worden en daardoor op de een of andere manier gerechtvaardigd worden voor de kijker. Je begrijpt de onderliggende drijfveren wel, ook al had je dat na het zien van de trailer allesbehalve verwacht.

In mijn ogen is ‘The End of the F***ing World’ een topserie. Ik heb gelachen, gefronst, gepeinsd, gevoeld en zelfs gehuild. Als je hem niet in één ruk uitkijkt heb je verduiveld veel zelfcontrole... of een belabberde smaak wat series betreft.

https://www.youtube.com/watch?v=vbiiik_T3Bo

Lees ook:

• ‘Dank u wel Canvas, om in deze snertweek een topreeks als “Big Little Lies” uit te zenden’
• ZIEN: Tine Embrechts ondergaat drastische make-over voor tweede seizoen van ‘Zie Mij Graag’
• Reserveren in je agenda: op 29 januari gaat ‘Blind Getrouwd’ opnieuw van start