‘Als mensen op sociale media reageren met “Go back to the kitchen”, denk ik: jij heb nog nooit een vrouwenbasketwedstrijd gezien.'
Basketbalster Emma Meesseman: ‘Mochten mensen zeggen dat ik een dikke nek heb gekregen, zou ik dat vreselijk vinden’
Bij Flair houden we van vrouwen die dingen in beweging zetten, die durven, die springen, die tegen de schenen durven te schoppen en die ons inspireren tot grootse dingen. Dertig weken lang laten we elke week een markante jonge vrouw aan het woord. Deze week aan de beurt: Emma Meesseman.
Meet Emma
- Werd op 13 mei 1993 geboren in Ieper.
- Maakt sinds 2010 deel uit van Belgian Cats, het Belgisch nationaal basketbalteam, waarmee ze in 2017 een bronzen medaille behaalde op het EK basketbal voor vrouwen.
- Werd in 2011 en 2012 verkozen tot beste Belgisch basketbalspeelster van het jaar.
- Studeerde voor licentiaat lichamelijke opvoeding aan Vrije Universiteit Brussel toen ze in 2013 werd geselecteerd voor de WNBA, waar ze tot op heden bij Washington Mystics speelt.
- Speelt sinds 2016 bij het Russische UMMC Jekaterinenburg, waarmee ze al meermaals landskampioen werd en de EuroLeague Women won.
- Veroverde vorig jaar met Washington Mystics de WNBA-titel én werd als eerste Europese speelster ooit verkozen tot Most Valuable Player (MVP) van de finale.
- Is op Twitter te volgen via @EmmaMeesseman en op Instagram via @emma_meesseman.
Dat Emma Meesseman de basketbalwereld in zou rollen, stond in de sterren geschreven. Sterker nog: Emma was al op het veld te vinden nog voor ze werd geboren. Haar moeder, Sonja Tankrey, was een begenadigd atlete en werd in 1982 uitgeroepen tot Belgisch basketbalspeelster van het jaar. Ze zei de sport vaarwel toen ze zwanger werd van Emma. Naar eigen zeggen was haar moeder de reden waarom Emma op vijfjarige leeftijd om een basketbal vroeg aan Sinterklaas. Ze was namelijk vastberaden om beter te worden. Kort daarna volgde Emma’s eerste training, en tegen haar zestiende verjaardag speelde ze in eerste klasse bij Blue Cats Ieper.
Toen het amper zeventienjarige rastalent in 2010 bij het Belgisch nationaal basketbalteam Belgian Cats ging spelen, kwam haar carrière in een stroomversnelling terecht. Emma werd overladen met prijzen, waaronder die van Europese belofte van het jaar en Belgisch basketbalspeelster van het jaar, en tekende in 2012 een meerjarencontract bij de Russische damesploeg ŽBK Sparta&K Oblast Moskou Vidnoje. Een jaar later werd de Ieperse geselecteerd voor de WNBA (Women’s National Basketball Association, red.), waar ze tot op heden bij Washington Mystics speelt. Althans van mei tot oktober, want sinds 2015 speelt de 1m93 lange basketster in de winter bij het Russische UMMC Jekaterinenburg, waarmee ze al drie keer landskampioen werd én drie keer de EuroLeague Women won.
Wat haar zo goed maakt? ‘Technisch is ze volmaakt’, weet Emma’s Belgian Cats-collega Ann Wauters. ‘Emma is gewoon een slimme speelster. Ze leest het spel bijzonder goed. Dat is een gave die moeilijk aan te leren valt en die haar dodelijk efficiënt maakt.’ Ook basketballegende LeBron James liet op Twitter al weten onder de indruk te zijn van Emma’s talent. En Emma zelf? Die blijft bloednuchter en staat nog altijd met beide voeten op de grond.
‘Die erkenning is natuurlijk fijn, maar mocht ik mijn individuele titels kunnen inruilen voor teamprijzen, zou ik dat meteen doen. Als Europese erkend worden in de WNBA is mooi, maar eigenlijk doet die titel van Finals MVP me niet veel. Eenmaal thuis na onze overwinning heeft de trofee meer dan twee weken in mijn koffer gezeten voor ik hem uitpakte. Dat zegt genoeg, zeker (lacht)? Ik speel niet om in de spotlights te staan, maar uit liefde voor het spel. Mochten mensen zeggen dat ik veranderd ben of een dikke nek heb gekregen, zou ik dat echt verschrikkelijk vinden. Nee, ik blijf liever met beide voeten op de grond.’
Met beide voeten op de grond of niet: je kan er niet omheen dat je een rolmodel bent in het vrouwenbasketbal.
‘In het begin dacht ik: waarom, ik ben toch maar gewoon Emma? Maar intussen begrijp ik het wel. Ik heb al veel dromen kunnen waarmaken waar menig jonge basketbalspeelster van droomt, zoals geselecteerd worden voor de WNBA en een medaille halen op het EK. Mocht ik vandaag als groentje kunnen opkijken naar iemand die bereikbaar is, zou ik dat zelf ook heel fijn vinden. Bovendien kunnen we de extra aandacht voor de vrouwensport goed gebruiken.’
Nog een eigenschap die van jou een rolmodel maakt, is het feit dat je werd geboren met een gehoorbeperking. Hoewel je er zelf niet de aandacht op vestigt, werd het in de VS wél een big deal.
‘Tijdens mijn eerste jaar bij de Mystics gingen bijna alle interviews over het feit dat ik een hoorapparaat draag (lacht). Net als mijn jongere broer Thijs hoor ik maar voor 50 % in beide oren. We zijn nooit naar een gespecialiseerde school gegaan en zijn er ook nooit om gepest geweest, dus het was wel even vreemd om plots in die voorbeeldrol te worden geduwd. Gallaudet University in Washington D.C. is de enige universiteit voor doven en slechthorenden in de VS. Als die jongeren op bezoek komen, spreken hun blikken boekdelen. Dan besef je pas hoeveel je voor hen kan betekenen.’
Je hebt een contract met Washington Mystics in een zomercompetitie en met UMMC Jekaterinenburg in een wintercompetitie, omdat je naar eigen zeggen niet kan leven van wat je in Amerika verdient. Hoe frustrerend is die gigantische loonkloof tussen mannelijke en vrouwelijke basketbalspelers?
‘Ik begrijp dat we nooit als gelijken zullen worden gezien en nooit evenveel zullen betaald krijgen. Mannenbasket is groter, waardoor er meer in wordt geïnvesteerd door media en sponsors. Daardoor is er dus meer budget voorhanden. Maar moet die kloof daarom zo groot zijn? Nu, niet alleen het financiële plaatje frustreert me. Er zijn namelijk nog steeds mensen die vrouwenbasket een mop vinden. Zo krijgen we op sociale media vaak onzinnige reacties à la: “Go back to the kitchen.” Dan denk ik: jij hebt waarschijnlijk nog nooit een wedstrijd gezien.’
Wat brengt de toekomst voor jou?
‘Ik zou met Belgian Cats dolgraag een medaille halen op de Olympische Spelen in Tokio (die vanwege de coronapandemie werden verzet naar de zomer van 2021, red.). Verder wil ik nog eens op het EK en het WK staan, en wil ik uiteraard ook met een medaille naar huis gaan. Op lange termijn weet ik het nog niet goed. Er zijn basketbalspeelsters die er op hun 27ste al mee kappen, maar dat vind ik te jong. Doorgaan tot mijn veertigste, zoals mijn Belgian Cats-collega Ann Wauters, zie ik me echter niet doen. Basketbalcoach of manager worden zegt me ook niets. Mijn droomjob moet dus nog op mijn pad komen. Maar één ding is zeker: na mijn basketbalcarrière ga ik niet op mijn luie kont zitten (lacht).’
Tot slot: wie is jouw rolmodel?
‘Mijn mama, die stopte met basket toen ze zwanger werd van mij. Ik heb haar dus nooit zien spelen, maar ze heeft wel tal van titels gewonnen. Ik ben met basketbal begonnen omdat ik het beter wilde doen dan zij. Dat lijkt me mooi gelukt te zijn (lacht).’
Waarom Emma?
Webcoördinator Robine: ‘Emma is een van de beste basketbalspeelsters ter wereld. Dat is geen mening, maar een feit. Toch blijft ze de nuchterheid zelve, al durft ze wel op te komen voor de rechten van professionele sportvrouwen. Zo sprak ze zich al meermaals uit over het enorme verschil in loon tussen NBA-spelers en WNBA-speelsters. Weg met de loonkloof, ook in de topsport!’
Welke vrouw onder de 30 maakt voor jou het verschil? Mail de jury je kandidaat mét korte motivatie op 30@flair.be.
Nog meer markante vrouwen onder de 30:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
