30 onder de 30: Kassandra Missipo: ‘Hoe meer bagger ik over me heen krijg, hoe groter mijn drang om me te bewijzen’

Meet Kassandra

• Op 3 februari 1998 geboren in Asse.
• Studeert communicatiemanagement aan de Artevelde Hogeschool in Gent.
• Speelde van 2015 tot 2020 bij KAA Gent Ladies waarmee ze twee keer de Beker van België won en start volgend seizoen bij RSC Anderlecht.
• Is sinds 2016 middenvelder van dienst bij de Belgische nationale vrouwenploeg Red Flames.
• Kwam in 2017 uit de kast in het kader van Heroes of Football, een Europees project dat de zichtbaarheid van de LGBTQ+-community in de voetbalwereld wil vergroten.
• Ontving in 2019 de Sparkle, een trofee die de beste voetbalspeelster in de Super League bekroont.
• Werd begin dit jaar samen met collega’s Faris Haroun, Thierry Witsel en Matthias De Roover uitgeroepen tot ambassadeur van de diversiteitscampagne Football for All.
• Is op Twitter en Instagram te volgen via @kassiemissipo.

Vier jaar oud was Kassandra Ndoutou Eboa Missipo – Kassie voor de vrienden – toen ze de voetbalmicrobe te pakken kreeg. Als kind keek haar slaapkamerraam uit op de voetbalvelden van Asse-Terheide. Ze was zo gefascineerd door het spel dat ze naar verluidt urenlang kon kijken naar de matchen die er gaande waren. Voor haar vijfde verjaardag kreeg Kassie een bal en een goaltje cadeau. Niet het beste idee, want het gezin Missipo woonde op een appartement. Kort erna mocht Kassie voor het eerst trainen bij Asse-Terheide, en de rest is geschiedenis.

Terwijl ze er luidop van droomde om profvoetballer te worden en net als Cristiano Ronaldo en Ronaldinho in volle stadions te kunnen spelen, ontdekte ze de keerzijde van de voetbalmedaille: het racisme. Kassandra, wiens vader van Kameroense origine is, was amper zes jaar oud toen ze door een supporter van de tegenstander werd uitgescholden voor makaak. Toen haar moeder haar uitlegde wat dat betekende, barstte ze in huilen uit. Zestien jaar later is discriminatie in het voetbal nog steeds schering en inslag, maar Kassies liefde voor het spel is er niet minder om geworden. Integendeel.

‘Elke voetballer gaat op zijn eigen manier met racisme om. Kijk naar Romelu Lukaku (Rode Duivel en spits bij Inter Milan, red.). Die krijgt constant discriminerende commentaar naar z’n hoofd geslingerd en staat elke keer opnieuw met een glimlach en vol vertrouwen op het veld. Daar wil ik graag een voorbeeld aan nemen. Tuurlijk raken zulke kleinerende opmerkingen me. Maar voetbal is mijn passie, mijn leven. Ik laat het me door niets of niemand afnemen. Hoe meer bagger ik over me heen krijg, hoe groter mijn drang om me te bewijzen.’

Toen je vorige zomer te gast was bij Danira Boukhriss’ talkshow ‘Vandaag’ op Eén, zei je dat jouw generatie de laatste zal zijn die met racisme geconfronteerd wordt.

‘We moeten optimistisch zijn, al besef ik dat het probleem niet van de ene dag op de andere zal verdwijnen omdat het zo ingebed zit in de voetbalcultuur. De enige manier om racisme uit het voetbal te weren, is door streng op te treden. Niet door boetes of een stadionverbod op te leggen, maar wel door meteen te reageren. Als een scheidsrechter de match stillegt, bijvoorbeeld vanwege oerwoudgeluiden, en beide ploegen uit protest het veld verlaten, kan dat een heel sterk signaal zijn naar de supporters toe.’

Nog zo’n taboe in de voetbalwereld is homoseksualiteit. Jij maakt er geen geheim van dat je op vrouwen valt. In het vrouwenvoetbal zijn er lesbische rolmodellen als Megan Rapinoe en Riana Nainggolan. Maar in de eerste klasse van het mannenvoetbal kan je de homo’s op één hand tellen, terwijl er statistisch gezien veel meer moeten zijn. Zou je graag meer collega’s uit de kast zien komen?

‘Uiteraard. Voetballers die uit de kast komen, hebben in mijn ogen pas écht ballen aan hun lijf. Maar tegelijkertijd begrijp ik waarom ze het niet doen. Mensen denken nu eenmaal graag in hokjes. Ik denk dat homoseksuele voetballers gewoon bang zijn om anders behandeld of bekeken te worden. Nu, in een ideale wereld zouden we helemaal niet uit de kast hóéven te komen. Doordat er zo’n big deal wordt gemaakt van onze geaardheid, blijven we buitenbeentjes. Op het veld maakt het geen ene moer uit of ik op vrouwen val of een kleurtje heb. Daar telt maar één ding, en dat is hoe goed ik kan voetballen.’

Dat je een talentvolle voetbalster met een multiculturele achtergrond bent en op vrouwen valt, maakt je voor velen een rolmodel. Wat zou je voor de volgende generatie(s) voetballende meisjes willen betekenen?

‘Ik zie mezelf niet als een rolmodel. Ik leef gewoon mijn leven, en als mensen daar inspiratie uit willen putten, is dat mooi meegenomen. Maar ik denk wel dat ik het ultieme bewijs ben dat je je niet door je huidskleur of geaardheid moet laten beperken om je dromen na te jagen.’

Binnenkort studeer je af, maar je combineerde jarenlang een studie communicatiemanagement met een profvoetballerscarrière. Mocht je een man geweest zijn, had je situatie er ongetwijfeld anders uitgezien. Deert die kloof tussen het mannen- en vrouwenvoetbal je?

‘Oh ja, zeker. Mannelijke profs werken keihard, maar ze kunnen ook vaak rusten. Daardoor kunnen ze zich beter focussen op het spel. De meeste vrouwelijke spelers in België combineren hun voetbalcarrière met een job of studie. Het lijkt me niet meer dan normaal dat wij bij de Red Flames evenveel zouden verdienen als onze collega’s bij de Rode Duivels. Wij hebben misschien nog niet bereikt wat zij hebben bereikt, maar heb je gezien waar ze vandaan komen? Ze hebben er meer dan tien jaar over gedaan om te staan waar ze nu staan. Talent is één ding, maar sponsors die in je geloven en geld in je ploeg pompen, doen ook veel. Het geloof in de Red Flames zou even groot moeten zijn. Mochten we op meer sponsors kunnen rekenen, zouden we meer geld hebben om door te groeien.’

Straks heb je je bachelordiploma op zak en start je bij RSC Anderlecht. Wat brengt de toekomst nog voor jou?

‘Ik kijk er heel erg naar uit om komend seizoen bij RSC Anderlecht aan de slag te gaan. Na vijf jaar bij KAA Gent Ladies spelen was het vet van de soep. Ik had het gevoel het maximum te hebben bereikt. Verder staat het EK in Engeland ook nog op het programma. Dat werd door de coronapandemie uitgesteld naar juli 2022. We moeten ons nog kwalificeren, maar ik heb er een goed gevoel bij. Of ik me ooit in het buitenland zie spelen? Dat is toch het plan. Manchester City (waar sinds 2018 ook Red Flame Tessa Wullaert speelt, red.) mag me altijd bellen.’

Tot slot: wie is jouw rolmodel?

‘Mijn mama. Zoals elke moeder wil ze steeds het beste voor haar dochter. Ze heeft me altijd door dik en dun gesteund. Haar visie op de wereld is bijzonder inspirerend, dus ik leer nog elke dag van haar.’

Welke vrouw onder de 30 maakt voor jou het verschil? Mail de jury je kandidaat mét korte motivatie op 30@flair.be.

Nog meer markante vrouwen onder de 30: 

• Hannelore Bové: ‘Mensen vinden wetenschap vaak saai, terwijl die best sexy kan zijn’
• Christina De Witte: ‘Chrostin is de bold versie van Christina die ik ooit in het echte leven hoop te zijn’
• Romy Schlimbach: ‘Als iemand mij had gezegd: “Verdomme Romy, jij bent wél mooi”, had dat een wereld van verschil gemaakt’