30 onder de 30: Morgane Gielen: ‘Sinds mijn fotoproject No Babes kan ik in de spiegel kijken en denken: oké, ik mag er zijn’

Meet Morgane

• Op 7 september 1994 geboren in Jette.
• Studeerde fotografie aan Sint-Lukas Brussel en grafische vormgeving, webdesign en bedrijfsbeheer bij Syntra.
• Is zelfstandig fotograaf en runt haar eigen brandingstudio voor creatieve ondernemers, More To Morgane.
• Was in 2017 een van de finalisten van de Olympus Young Talent Awards en mocht zich een jaar later de Belgische winnares van de Metro Photo Challenge noemen.
• Brengt volgend jaar het fotoboek ‘No Babes’ uit, gekoppeld aan een tentoonstelling.
• Is op Instagram te volgen via @morganegielen en @nobabes.official.

Een ex-kankerpatiënt met een geamputeerde borst, een man met dwerggroei, een jonge vrouw die aan zelfverminking doet… De modellen die Morgane Gielen op de gevoelige plaat vastlegt, zijn – volgens het klassieke schoonheidsideaal dan toch – allesbehalve picture perfect. Een naam voor het fotoproject dat ze in oktober vorig jaar uit de grond stampte, was dan ook snel gevonden: No Babes. Wat begon met een Instagramaccount, krijgt begin volgend jaar een vervolg in de vorm van een boek én tentoonstelling.

De jonge fotografe uit Erps-Kwerps hoopt zo schoonheidsidealen in vraag te stellen, taboes te doorbreken en mensen iets bij te brengen over zaken die zich ver buiten hun leefwereld afspelen. Tegelijkertijd heeft het project een therapeutisch effect op Morgane, die al van kinds af worstelt met een minderwaardigheidscomplex dat ze naar eigen zeggen erfde van voorgaande generaties in haar familie. ‘Er is nog werk aan de winkel, maar sinds ik No Babes ben gestart, kan ik in de spiegel kijken en denken: oké, ik mag er zijn. Als mijn project datzelfde effect kan hebben op anderen, ben ik in mijn opzet geslaagd.’

Wat heeft je geïnspireerd om je fotoproject No Babes in oktober vorig jaar op te starten?

‘No Babes is ontstaan uit jarenlange hersenspinsels en mijn haat-liefdeverhouding met de modesector. Als modefotograaf vind ik het geweldig om een verhaal te creëren met een model, styling en make-up. Tegelijkertijd worstel ik met de oppervlakkigheid die er in het wereldje heerst en het feit dat modellen als een product worden gezien die in een bepaald hokje moeten passen. Zeker omdat ik zelf al van jongs af met een minderwaardigheidscomplex kamp en mijn zoektocht naar zelfacceptatie nog volop aan de gang is. Het begon steeds meer te kriebelen om die maskers af te zetten en op een pure en rauwe manier het verhaal van de mensen voor mijn lens te delen. En zo werd No Babes geboren.’

Een van de pilaren van het project is body positivity. Alleen beperk jij je niet tot vrouwen, maar komen ook mannen, transgenders en genderqueers aan bod.

‘Aangezien ik met No Babes het hokjesdenken uit de wereld wil helpen, leek het mij maar logisch dat ik niemand zou uitsluiten. Toch ben ik nooit bewust op zoek gegaan naar deze personen. Zij zijn naar mij gekomen met de vraag of ze hun verhaal mochten delen. Door met hen een hele middag in mijn studio door te brengen, heb ik al ontzettend veel bijgeleerd over zaken die voorheen een ver-van-mijn-bedshow waren. Zaken waarvan ik denk: iederéén moet dit weten. Veel mensen zijn bang voor dingen die ze niet kennen. Door hen te informeren hoop ik mensen ook toleranter te maken.’

Welk verhaal bleef je tot nu toe het meest bij?

‘Het eerste No Babes-model dat in me opkomt is Hendrik, een man die geboren werd met achondroplasie, beter bekend als dwerggroei. Al zijn hele leven lang wordt hij uitgelachen omwille van z’n uiterlijk en toch had hij de ballen om zich op z’n puurst te tonen en te zeggen: als je me wil veroordelen, doe het dan in m’n gezicht. Dat vond ik heel sterk. Maar het project draait om meer dan body positivity alleen. Ook mentale gezondheid is een belangrijk onderwerp. Zo zal het verhaal van Nena, een alleenstaande mama die kampte met zelfmoordneigingen, me ook altijd bijblijven. Mijn modellen zijn stuk voor stuk mensen die vechten om een plekje op deze wereld. Iedereen herkent zich wel ergens in.’

Hoe heeft dit project jou persoonlijk veranderd?

‘No Babes heeft hetzelfde effect op mij als therapie. Mijn modellen vinden het bevrijdend om met hun verhaal naar buiten te komen, maar voor mij is dat net zo. Mijn zoektocht naar zelfacceptatie is een neverending story, maar sinds de start van het project kan ik in de spiegel kijken en denken: oké, ik mag er zijn. Als mijn project datzelfde effect kan hebben op anderen, ben ik in mijn opzet geslaagd. Dat is misschien nog mijn grootste prioriteit met No Babes: mensen laten inzien dat het oké is om zich kwetsbaar op te stellen en dat ze niet alleen zijn.’

Tot slot: wie is jóúw rolmodel?

‘Ik probeer mezelf zo weinig mogelijk te vergelijken met anderen, uit schrik dat het mijn creativiteit zou inperken. Maar ik volg wel een hele resem alternatieve magazines op Instagram waar fotografie centraal staat, zoals @metal_magazine, @sickymag en @dustmagazine. Extreme poses, out-of-the-box en in your face: helemaal m’n ding.’

Benieuwd naar Morganes werk? Hou zeker Flair 25 in de gaten (16 juni in de winkel), want daarin tonen we enkele foto’s uit No Babes! Wil jij ook graag voor Morganes lens staan? Stuur dan een mailtje naar morgane.gielen@hotmail.com.

Waarom Morgane?

Chef Lifestyle Judith: ‘Morgane noemt zichzelf “modefotograaf met een hoek af”. Haar stijl is heel opvallend: geen perfecte modelletjes in nog perfectere poses, maar een stevige dosis body positivity met een cheeky insteek. Haar fotoboek “No Babes” is een project waar ik nu al naar uitkijk!’

Welke vrouw onder de 30 maakt voor jou het verschil? Mail de jury je kandidaat mét korte motivatie op 30@flair.be.

Nog meer markante vrouwen onder de 30: 

• Anuna De Wever: ‘Opgeven is geen optie, omdat er geen alternatief is. Al hebben de politici dat duidelijk nog steeds niet door’
• Yasmien Naciri: ‘We onderschatten onze kracht om als burgers een verschil te maken. Wacht daarvoor niet op de politiek’
• Marie-Pierra Kakoma (23): ‘Madonna deelde een filmpje waarin ze al dansend op mijn single “Tout est gore” te zien was’