9 lezeressen onthullen waaraan zij hun zuurverdiende centjes uitgeven

Ophelia werkt in de slagerij van een Delhaize-filiaal en woont samen met haar vriend. Enkele jaren terug kochten ze samen een huis, maar ze moesten het volledige bedrag lenen en een nieuwe lening aangaan voor de renovatie van het huis.

‘Onze maandelijkse kosten bedragen zo’n 1.900 euro. Mijn partner en ik verdienen samen 2.450 euro, dus als je de rekensom maakt, schiet er nog maar 550 euro over. Van dat bedrag zetten we elke maand 200 euro opzij, maar we moeten regelmatig onze spaarrekening plunderen.’

‘Hoewel we weinig kunnen sparen, ga ik dolgraag op vakantie. Ik hou van citytrips met vriendinnen en een week naar de zon gaan met mijn vriend. Hoe ik dat kan betalen? Simpel: ik hou me aan een strikt budget. Ik geef nooit meer dan 100 euro uit aan een citytrip, en dat is inclusief hotel en vliegtuig. Zo heb ik Boedapest, Pisa, Berlijn, Sofia en Londen al kunnen verkennen. Met mijn vriend ga ik ieder jaar naar Turkije; lang leve de all-invakanties! Ik krijg maar niet genoeg van reizen. Ik geef op vakantie zelfs minder geld uit dan thuis.’

Leen werkt als psychologe, is getrouwd en heeft een kindje.

‘Maandelijks betalen we 1.270 euro voor onze woonlening, 30 euro voor water en 110 euro voor elektriciteit en gas. We rekenen zo’n 60 euro voor Netflix en abonnementen voor gsm. Iedere maand geven we ook 50 euro aan goede doelen. Ons zoontje gaat vier dagen per week naar de crèche, wat 270 euro per maand kost. Daarnaast doen we ook aan pensioensparen. We zetten 100 euro opzij, zodat we later een appeltje voor de dorst hebben. Momenteel staat er zo’n 27.000 euro op onze spaarrekening.’

‘We zijn al enkele jaren gebeten door de reismicrobe. We zijn net terug van een trip naar Qatar en Jordanië, en vorig jaar reisden we rond in Nieuw-Zeeland. Zulke reizen kosten algauw enkele duizenden euro’s, maar we geven het er met plezier aan uit. We vinden het belangrijk om de wereld te verkennen.’

Marina verkoopt veiligheidssystemen en krijgt daarvoor een basisloon en commissie op basis van wat ze verkoopt.

‘Na de breuk met mijn ex, is mijn mama bij mij komen wonen. Zij woont op de bovenverdieping, ik beneden. We delen alle kosten. Iedere maand storten we 700 euro op een gemeenschappelijk rekening. Daarmee betalen we de huur, elektriciteit, gas, water en andere nutsvoorzieningen. Boodschappen doen we om beurten.’

‘Maandelijks hou ik zo’n over voor mezelf, waarmee ik mijn favoriete bezigheden bekostig: shoppen, wellness en uitgaan. Maar vooral buitenshuis eten is mijn guilty pleasure. Het merendeel van die gaat daarnaartoe, want lekkere etentjes zijn pure ontspanning voor mij!‘

Laura werkt al douanedeclarant, maar is niet helemaal tevreden met haar nettoloon van 1.800 euro.

‘Sinds een relatiebreuk een paar maanden geleden woon ik weer bij mijn ouders. Dat is wennen, maar het is een tijdelijke oplossing. Ik zie het niet zitten om op eigen houtje iets te huren of kopen. Sinds de breuk heb ik geen vaste kosten. Ik hoef mijn ouders geen kost en inwoon te betalen, waardoor ik wat geld opzij kan zetten. Maandelijks spaar ik 500 euro, maar dat wil wel zeggen dat ik gemiddeld zo’n 1.300 euro uitgeef. Ik geniet ten volle van het leven en dat kost geld. Jaarlijks ga ik drie keer op vakantie. Ik drink graag een glaasje wijn, ga regelmatig op stap met vrienden en verwen mezelf weleens met beautyproducten.’

‘In april viel ik in panne met mijn tweedehandsauto. Omdat ik niet verzekerd ben bij Touring of VAB, liepen de takelkosten op tot 300 euro. Na een check-up bij de garage kreeg mijn auto een nieuwe benzinetoevoer. Een maand later had ik opnieuw car troubles en moesten de oliepomp en distributieriem vervangen worden. Meer dan 3.000 euro kosten: dat was een serieuze streep door de rekening.’

Sally werkt als psychologe voor Fedasil, woont samen met haar vriend en heeft twee kindjes.

Melissa werkt als verkoopster in een bakkerij, woont samen en heeft een kindje. Ze is niet tevreden met haar loon van 1.420 euro.

‘Mijn vriend en ik huren een appartement, waarvoor we maandelijks 800 euro betalen, maar over enkele weken verhuizen we naar een huis dat we huren van familie. We betalen dan dezelfde huurprijs, maar dan wel voor een huis met drie slaapkamers en een tuin. Ik wil graag zelf een eigendom kopen, maar dat is geen evidentie. Als jong koppel is het moordend om een lening aan te gaan, dus blijven we voorlopig huren.’

‘Tot voor kort betaalde ik maandelijks 650 euro af voor mijn autolening. Dat bedrag in combinatie met onze andere kosten, zorgde ervoor dat ik niets overhield op het einde van de maand. Toen mijn wagen was afbetaald, werd onze kleine meid geboren, waardoor we weinig opzij konden zetten. Momenteel krijg ik een uitkering van 700 euro omdat ik nog in moederschapsrust ben, maar als ik weer begin te werken, gaat er via een automatische transactie 200 euro naar mijn spaarrekening.’ 

Tinne woont samen met haar vriend en hun kindje. Ze combineert twee jobs, als medisch assistente en als customer service-medewerker, omdat haar partner niet mag werken omwille van zijn tijdelijke verblijfsstatus. De jonge mama zegt dan ook stiekem een bloedhekel te hebben aan tweeverdieners die zeggen dat ze niet rondkomen.

‘Omdat we voorlopig maar één inkomen hebben, kiezen we ervoor om klein te wonen, zelfs met onze baby. Dat is niet altijd praktisch, maar daardoor betalen we ons niet blauw aan huur en zijn onze energiekosten lager. Maandelijks geven we slechts 100 euro uit aan gas en elektriciteit. We shoppen er ook niet op los. We draaien elke euro om voor we hem uitgeven, maar we hebben in ons stekje ook geen plaats om spullen te verzamelen. (lacht)’

‘Ondanks onze maandelijkse kosten houden we voldoende over op het einde van de maand. Sparen gaat soms moeizaam, maar ik trakteer mezelf en mijn gezin ook af en toe op spullen die we ons tijdens de eerste maanden niet konden veroorloven. We kregen ook pas een kind en daar gaat een groot deel van ons budget naartoe. Gelukkig kan mijn vriend weldra aan de slag. Dan kunnen we ons spaarpotje echt beginnen vullen.’

Tania werkt in televisie, een toffe maar onzekere job. Als freelancer zijn haar inkomsten onstabiel en vaak niet voldoende.

‘Elke maand betaal ik 100 euro aan mijn ouders voor de aankoop van mijn wagen. Ik ben hen zeer dankbaar dat ze het bedrag voorschoten, want zo kan ik – als het wat moeilijker gaat – al eens een maand overslaan of een kleiner bedrag betalen. Sinds een halfjaar woon ik samen met mijn vriend. Onze huur bedraagt 615 euro, maar we verhuizen weldra naar iets groters, voor 785 euro. Het is een risico, want op dit ogenblik kan ik al bijna niet sparen.’

‘Een tijdje geleden volgde ik een afslankkuur: 283 euro voor 20 beurten. Niet goedkoop, maar voor mijn gezondheid was het me dat wel waard. Verder beoefen ik geen al te dure hobby’s: mijn fotomateriaal gaat al jaren mee. Ik koop wel graag spulletjes om mijn interieur op te frissen. Gelukkig heb ik een voorkeur voor kringloopkoopjes, niet voor duur design. Voor mijn twee katjes koop ik korrels van een merk, niet van de witte producten. Op mijn eigen boodschappen probeer ik de laatste tijd wel meer te besparen. Ik ga niet langer naar de dure supermarkt op de hoek van de straat. Ik droom ervan om een mooie reis te maken, maar daar heb ik voorlopig geen geld voor. En een huis kopen, maar dat is een verre toekomstdroom.’

Evelien werkt als purchase officer bij een leasemaatschappij, woont wettelijk samen en heeft een kindje.

‘We hebben het voordeel dat mijn vriend een bedrijfswagen heeft. Ik heb nog een eigen auto, waarvoor ik maandelijks 400 euro afbetaal en zo’n 100 euro aan benzine. Voor mijn autoverzekering betaal ik driemaandelijks 380 euro. Een andere grote kostenpost is de kinderopvang, waarvoor we elke maand 360 euro betalen om ons kindje 4/5de naar een onthaalmoeder te brengen. Dat is niet min, maar zodra ik ook een bedrijfswagen heb, kunnen we véél meer sparen: als ik mijn auto verkoop, komt er zo’n 10.000 euro bij op onze spaarrekening.’

‘Vorig jaar werden mijn vriend en ik voor het eerst ouders. Zodra we wisten dat er een kindje op komst was, hebben we meteen al het nodige gedaan om wettelijk samen te wonen en een gemeenschappelijke rekening te openen. Op het einde van de rit is toch alles voor ons kind. Als koppel praten we zonder schroom over geld, wat heel wat discussies scheelt. Ik betaal de maandelijkse rekeningen en hou een oogje in het zeil, zodat we rondkomen zonder aan comfort te moeten inboeten. Zo gaan we nog steeds regelmatig uit eten, wat voor ons pure ontspanning is.’