‘Ik kan vol overtuiging zeggen dat Bent mijn leven gered heeft en ik ben ervan overtuigd dat dit ook andersom het geval is.’
ADOPT, DON’T SHOP: deze 9 lezeressen adopteerden hun huisdier uit het asiel
Iedereen verdient een tweede kans en dat geldt ook voor dieren. Momenteel verblijven er tal van honden en katten in het asiel die op zoek zijn naar een gouden mandje. Onderstaande negen lezeressen kozen bewust voor een asieldier en zouden het iedereen aanraden.
Elien adopteerde twee jaar geleden haar chihuahua Joske
‘Ik had thuis al een hond van 9,5 jaar oud en was niet op zoek naar een tweede huisdier. Wel heb ik altijd al een hart gehad voor al die arme sukkeltjes en af en toe ging ik dan ook eens wandelen met beestjes uit het asiel in Aalst. Op een dag ging ik er weer heen en zag ik Joske zitten. Toen was er geen weg meer terug. Ik ging meteen informeren aan de balie. Zij vertelden me dat hij tien jaar oud was en door de politie in beslag was genomen omwille van verwaarlozing. Hij zat er al zes maanden en had nauwelijks tandjes. Vervolgens heb ik meteen naar mijn vriend gestuurd en het adoptieformulier ingevuld. Eigenlijk had mijn lief neen gezegd, maar Jos zat al in mijn hart. Hij moest en zou meekomen naar huis. Gelukkig is mijn vriend snel bijgedraaid, want de volgende dag zijn we samen Joske gaan ophalen.’
Faye en haar vriend namen Tyson mee naar huis
‘Mijn vriend en ik adopteerden drie jaar geleden onze hond uit het asiel. We waren op zoek naar een hond waar we mee konden knuffelen en toen stelden ze ons voor aan Tyson. Tyson was een echte knuffelbeer, maar hij was volgens het asiel al acht jaar oud. Hij had dus misschien niet meer heel lang te leven. Na een paar nachtjes slapen, besloten we om hem – ongeacht zijn leeftijd – een nieuwe thuis te geven. We waren helemaal verliefd op deze hond. Toen we hem gingen halen, bleek er een probleem met zijn chip te zijn. Gelukkig kregen we Tyson meteen mee en zou zijn paspoort later volgen. Enkele dagen later kregen we telefoon van het asiel en blijkbaar was de chip van Tyson toch geregistreerd. Het goede nieuws? Tyson bleek maar zes jaar te zijn in plaats van acht. Zo kregen we meteen twee extra jaren met onze beste vriend!’
Lana en haar lief waren instant verliefd op de husky Lily
‘Drie jaar geleden gingen mijn vriend en ik alleen wonen en gingen we op zoek naar een tweede hond. Via onze dierenarts kregen we te horen dat de plaatselijke dierenbescherming een aantal dieren had gered van mishandeling en dat deze nog op zoek waren naar een nieuwe thuis. Het enige wat we op voorhand wisten, is dat het om een husky ging. Aanvankelijk zorgde dit voor enkele twijfels, want dit ras heeft vaak een iets moeilijker karakter. Toch gingen we Lily ophalen. Voor ons was het meteen liefde op het eerste gezicht, maar zij knapte naar onze hond Jodie en luisterde absoluut niet. Desondanks besloten we toch om haar mee naar huis te nemen. Alleen klikte het niet met onze eerste hond. We namen dan ook het besluit dat de dierenarts haar moest komen ophalen. Alleen kon dat niet meteen geregeld worden en zo gingen de dagen al snel over in weken. Lily kreeg beetje bij beetje toch een plaatsje in onze harten. Uiteindelijk is Lily bij ons gebleven, maar het was zeker geen makkelijk parcours. Elke dag vond ze een manier om te ontsnappen en we hebben vaak gehuild omdat we zo radeloos waren. Toch hebben we niet opgegeven en nu – bijna een jaar later – zijn onze twee honden twee handen op een buik. We kunnen ons dan ook geen leven meer zonder haar voorstellen.’
Silke adopteerde na het overlijden van haar eigen kat een katje uit het asiel
‘Na het overlijden van mijn kat Karel besloot ik om een kat uit het asiel te adopteren. Toen ik naar de katten ging kijken, waren er superveel mooie beestjes, maar mijn oog viel meteen op Pitou. Ze lag afgezonderd van de andere dieren en had een lange vacht die jammer genoeg vol klitten hing. Volgens de verzorgster zat ze al meer dan een jaar in het asiel. Ik besloot vrijwel onmiddellijk om haar mee naar huis te nemen en gaf haar een nieuwe naam: Pebbels. Achteraf ging ik met haar naar de dierenarts omdat ze enkele tanden was verloren. Daar vertelden ze mij dat er nog wat tandjes getrokken moesten worden. Toen ik haar weer ging ophalen, waren er maar liefst 16 tanden – ongeveer de helft – weg en bleek dat ze minimum veertien jaar oud was en geen vier zoals ik aanvankelijk dacht. Daarnaast bleek ze ook nog eens doof te zijn, want ze reageert op geen enkel geluid. Toch heb ik nog geen moment spijt gehad van de adoptie en zie ik haar doodgraag. Ze was een vondeling die haar huis verloren is, maar ik heb haar een echte thuis kunnen geven.’
Shari adopteerde Stella nadat ze werd afgestaan door haar eerste baasjes
‘In april 2019 adopteerde ik Stella (oorspronkelijk Donna) uit het dierenasiel in Mechelen. Haar eigenaars hadden haar afgestaan omdat ze het niet kon vinden met hun oudere hond en omdat ze had gegromd naar een familielid. Toen ik haar na twee dates ging ophalen, gromde ze ook naar mij toen ik haar in de auto wilde zetten. Nadien zijn er nog wel enkele momenten van (angst)agressie en dominantie voorgevallen. Na veel training, tonnen geduld en hulp van experten en vrienden is Stella vandaag een vrolijke hond. We doen samen verschillende leuke uitjes. Zo gaan we samen hiken in de Ardennen, zwemmen in de zee en af en toe gaat ze zelfs mee naar mijn werk. Heel soms verandert ze nog in kleine gremlin en er is dus nog wat werk aan de winkel om van Stella een ‘normale’ hond te maken, wat ze mogelijks nooit echt zal worden. Toch zie ik elke dag vooruitgang en doe ik mijn best om veilige situaties te creëren waarin ze kan bijleren. Uit die kleine stapjes haal ik voldoening. Ik kijk al uit naar de jaren die nog gaan komen.’
Charline adopteerde Cleo nadat ze zelf twee moeilijke jaren achter de rug had
‘Ik heb Cleo geadopteerd uit het asiel omdat ik graag een katje een nieuw leven wilde geven. Op persoonlijk vlak waren 2018 en 2019 moeilijke jaren voor mij en daarom was ik vastberaden om een kat te adopteren die het zelf niet makkelijk heeft gehad. Eenmaal aangekomen in het dierenasiel was het eigenlijk Cleo die voor mij koos. Ze kwam naar me toe en liet me niet meer los. Ik voelde gewoon dat zij mij nodig had en ik haar ook. Ondertussen hebben we samen al heel wat overwonnen en is ze echt mijn beste vriendin geworden. Ik zou haar voor geen geld van de wereld willen missen.’
Valérie heeft Mauro via een organisatie gered uit de woestijn in Qatar
‘Een tijdje geleden was ik op Facebook aan het scrollen en kwam ik terecht op de pagina van MadCatters’ Haven, een kleine rescue gevestigd in Wales. Zij redden katten uit Qatar en brengen ze naar hun Kitty Palace in Wales. Ik leerde over de schrijnende omstandigheden waarin dieren achtergelaten worden daar omdat het verboden is om ook maar enige vorm van dierenhulp op te zetten in Qatar. Wij hadden ruimte en enorm veel liefde om te geven, dus waarom niet aan een kat die dat broodnodig heeft? Ik mailde hen en kreeg vrijwel onmiddellijk antwoord. Een van hun vrijwilligers zou de komende week met elf katten door België rijden op weg naar Calais. Ze stuurden ons enkele foto’s en daar was hij: Mauro (toen nog Mercury). Ze hadden hem gevonden op een vuilnisbelt naast de woestijn. Hij was achtergelaten in een vogelkooi met zijn broertje, zonder eten of drinken. Ze waren uitgehongerd en uitgedroogd. Het broertje heeft het helaas niet gehaald. Iedere dag kregen we foto’s en filmpjes doorgestuurd en ik werd steeds een beetje meer verliefd. En toen was hij eindelijk daar: ze haalden hem uit de bestelbus en legden hem in mijn armen. Hij had een lange weg afgelegd, maar hij was thuis. Ik hoop dat door Mauro’s verhaal meer mensen beseffen hoeveel dieren op zoek zijn naar een warme thuis. Iedere dag voel ik zijn dankbaarheid.’
Femke wist dankzij haar adoptiehond haar depressie te overwinnen
‘Vorig jaar kreeg ik tijdens de winterperiode te maken met een enorme dip. Ik had twaalf maanden de ene tegenslag na de andere gekregen en ik zag het allemaal niet meer zitten. Ik was totaal mezelf niet meer. Aangezien ik altijd alleen thuis was en ik er de tijd en ruimte voor had, besloot ik om een klein hondje te adopteren. Uiteindelijk ben ik naar het asiel in Aalst gegaan en zo ben ik bij Bent terechtgekomen. Hij was het tegenovergestelde van waar ik naar op zoek was, namelijk een grote en vooral lompe loebas. Vervolgens ben ik elke dag gedurende twee weken met hem gaan wandelen en daarna was ik volledig overtuigd. Hij zat al meer dan een jaar in het asiel, iets wat ik totaal niet begreep. Bent is namelijk ontzettend lief, sociaal en slim. Ondertussen zijn we iets meer dan een jaar verder en heeft hij mij door mijn depressie geholpen. Hij heeft mij weer het leven gegeven dat ik nodig had. Verder hoop ik dat hij meer dan tevreden is met zijn gouden mandje, dat ondertussen eender welk zacht onderdeel in huis is geworden. Ik kan vol overtuiging zeggen dat Bent mijn leven gered heeft en ik ben ervan overtuigd dat dit ook andersom het geval is.’
Nathalie adopteerde het tien jaar oude hondje Bobby uit het asiel in Gent
‘Vijf jaar geleden adopteerde ik mijn prachtige Bobby uit het asiel in Gent. Hij was tien jaar oud en bij het dierenasiel wisten ze zo goed als niets van zijn verleden. Tijdens zijn verblijf daar werd hij al drie keer geadopteerd, maar helaas telkens teruggebracht. Zelf begreep ik er niets van, want hij was ontzettend lief en braaf. Hij ging dan ook met mij mee naar huis! Hij heeft mijn leven veranderd op alle mogelijke manieren, maar helaas was onze tijd samen veel te kort. Op 5 augustus 2015 adopteerde ik hem en op 12 november 2016 moest ik hem laten inslapen. Hij kreeg epilepsieaanvallen en werd binnengebracht in de dierenkliniek. Helaas bleef hij afzwakken en moesten ze hem tot twee keer toe reanimeren. Bobby heeft niet alleen mijn leven veranderd, maar ook dat van mensen uit mijn omgeving. Zij zagen in dat asielhonden een tweede kans verdienen en voorbeeldige huisdieren kunnen zijn. Daar ben ik Bobby voor altijd dankbaar voor.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
