Amy (27) en haar papa Erwin (52) waren een van de vijf duo’s die in het VTM-programma ‘Vakantiehuis for Life’ de strijd aangingen om een chalet in de Ardennen helemaal te restaureren en dat droomstekje uiteindelijk te winnen. Ze sleepten de eindprijs niet in de wacht, maar ze wonnen wel iets anders. ‘Papa en ik hebben veel momenten gemist door zijn jarenlange alcoholverslaving’, vertelt Amy. ‘Deze uitdaging veranderde onze band.’
Voor Amy, die digital marketeer is, was ‘Vakantiehuis for Life’ een grote sprong in het onbekende. Ze stak namelijk nog nooit eerder de handen uit de mouwen. Papa Erwin wist als voormalig loodgieter en verhuizer wel van wanten. We konden zien dat ze harde werkers zijn, maar dat ze zich ook vooral goed amuseerden. Uiteindelijk gingen ze niet naar huis met de hoofdprijs, hun compleet gerenoveerde chalet, maar toch heeft Amy het gevoel dat zij gewonnen hebben. Erwin worstelde vroeger namelijk jarenlang met een zware alcoholverslaving. Daardoor misten ze heel wat kostbare vader-dochtermomenten en die konden ze mede dankzij het programma eindelijk inhalen.
Vind je het spijtig dat jullie niet gewonnen hebben?
‘Ja, natuurlijk! Maar Tim en Ewoud zijn de terechte winnaars. En eigenlijk voelt het wel alsof wij ook gewonnen hebben.’
Hoezo?
‘Mijn papa had vroeger een alcoholverslaving. Hij was in die periode wel fysiek bij ons, maar toch heb ik het gevoel dat hij er jaren niet geweest is voor mij. Hij was er niet op de cruciale momenten in mijn leven, terwijl hij wel een van de belangrijkste personen in mijn leven is. Dat doet pijn en ik heb hem echt gemist! Ik wil daarom zoveel mogelijk dingen samen doen om die verloren tijd in te halen en nieuwe herinneringen te maken. Dat is echt wel gelukt tijdens het programma.’
Waarom koos je precies ‘Vakantiehuis for Life’ uit om die kostbare herinneringen te maken?
‘Papa is handig en hij klust graag. Deze uitdaging was dus echt op zijn lijf geschreven. Ik daarentegen ben echt een kluns en heb twee linkerhanden. Ik wist dat het dus fijn zou zijn om dingen bij te leren van hem en voor hem om mij dingen bij te brengen.’
Dat drinken op zich was natuurlijk verschrikkelijk, maar dat was niet het ergste. Het was hem zo ongelukkig zien dat het meeste pijn deed.
Kan je de chalet die jullie renoveerden uiteindelijk nog kopen via VTM?
‘Daar is nog niks over beslist, maar we zijn dat wel van plan. Zeker omdat mijn mama helemaal fan is van het resultaat. We zouden die toch graag in de familie houden. Voor ons gaat het om meer dan gewoon wat stenen en hout, het gaat om de mooie momenten die eraan vasthangen. Die papa-dochtermomenten die ons ontnomen zijn vroeger en die we nu zo koesteren.’
Hoe oud was je toen je papa verslaafd raakte?
‘Hij worstelde met zijn alcoholprobleem van mijn zeventiende tot mijn eenentwintigste. Dat is wel een moeilijke leeftijd, want op dat moment verandert er veel in je leven. Je moet belangrijke beslissingen nemen en daardoor verander je ook als persoon. Het feit dat hij dit allemaal miste, heeft zijn sporen nagelaten. Het zorgde er bijvoorbeeld voor dat ik het father sydrome, of zogenaamde daddy issues had waardoor ik vroeger vaak op de verkeerde jongens viel.’
Je vertelde eerder dat ie cruciale momenten in je leven miste. Welk moment blijft je bij?
‘Mijn proclamatie toen ik afstudeerde aan de middelbare school. Iedereen zat daar met zijn of haar mama en papa, terwijl mijn papa er niet was. Ik ga dat nooit vergeten... Ik nam en neem hem dat niet kwalijk, want ik wist hoe hard hij worstelde met zichzelf. Maar langs de andere kant wilde ik niks liever dan dat hij daar gewoon was op die dag, want dat zijn momenten die je maar eenmaal meemaakt in je leven.’
Wat was de aanleiding voor zijn alcoholverslaving?
‘Hij is altijd een hele goede voetballer geweest die daardoor vaak in de aandacht stond. Dat viel plots weg waardoor hij in een zwart gat viel. Hij vulde dat op met pieken te zoeken in iets anders, en dat was helaas alcohol.’
Merkte je dat?
‘Ja. Mijn papa kan net zoals ik echt niet drinken. Ik zag dus snel aan zijn troebele ogen of aan zijn vreemd gedrag dat hij dronken was. In het begin probeerde hij dat weg te stoppen. Zo vond ik een wijnfles in de wasmand of onder het bed. Hij loog er ook over als ik er hem iets over vroeg. Maar ik ken hem door en door.’
Je papa moet op die leeftijd voor jou zorgen en niet andersom. Maar je doet dit toch, want je wil je papa helpen en je gezin bij elkaar houden.
Voor welke sfeer zorgde dat bij jullie thuis?
‘Hmm, dat is wat dubbel. Ik kreeg een superhechte band met mijn mama omdat ik zoveel respect had voor hoe zij die situatie aanpakte. Er zijn veel vrouwen die hun man in de steek zouden laten. Maar ze was er altijd voor hem, in goede én in slechte tijden. Dat drinken op zich was natuurlijk verschrikkelijk, maar dat was niet het ergste. Als hij weer eens niet op zijn benen kon staan door de drank staken we hem gewoon in zijn bed. Het was hem zo ongelukkig zien dat het meeste pijn deed.’
Heb je daar zelf ooit iets van gezegd tegen hem?
‘Ja. Ik was altijd diegene die toch een beetje op hem kon inpraten als hij dronken was. Ik was ook de enige naar wie hij nog luisterde. Maar als zeventienjarige is dat natuurlijk niet makkelijk. Je wil die rol niet op jou nemen. Je papa moet op die leeftijd voor jou zorgen en niet andersom. Maar je doet dit toch, want je wil je papa helpen en je gezin bij elkaar houden.’
Hoe raakte hij uiteindelijk af van die verslaving?
‘Hij dronk al vier jaar en eerlijk gezegd zag ik geen uitweg meer. Ik was bang dat hij hier nooit van af zou raken. Ik had op een dag een heel zware discussie met hem. Ik had toen een vaste partner en ik vertelde hem dat als hij zo zou doordoen, hij nooit zijn kleinkinderen zou zien. Dat was een enorme wake-upcall voor hem en toen maakte hij een klik. Hij besefte dat hij niet nóg meer wilde missen van onze levens. Hij ging naar een afkickkliniek en raakte sindsdien, dat is zes jaar geleden, geen druppel alcohol meer aan.’
Ben je nog steeds kwaad op of teleurgesteld in hem voor die moeilijke periode?
‘Nee. Ik probeer het positief te bekijken. Dat alles heeft ervoor gezorgd dat we zo een hechte band hebben. Omdat ik de enige was waar hij nog naar luisterde, is onze band net zo intens geworden. Hij heeft enorm geleund en gesteund op mij, en ik heb hem nooit laten vallen. Hij weet daardoor dat ik hem altijd zal steunen en helpen, en dat hij me de volle honderd procent kan vertrouwen. Dat geldt trouwens ook voor mijn mama en mijn broer. We hebben ons hier samen doorgeworsteld.’
Voelt hij zich nog steeds schuldig?
‘Dat denk ik wel, maar we hadden daar de voorbije zes jaar eigenlijk nooit meer over gepraat. We waren en zijn gewoon zo dankbaar voor de tijd die we nu wél met hem kunnen doorbrengen dat we die slechte periode niet meer te sprake brachten. Ik had ook altijd wel ergens schrik dat hij zou hervallen, dus elke dag wilde ik het maximale eruit halen en hem er niet terug aan doen herinneren hoe het vroeger was. We wilden profiteren van de momenten dat ie wel goed was.’
Ben je soms nog bang dat hij zal hervallen?
‘De eerste twee jaar wel. Dan durfde ik hem weleens controleren. Nu heeft hij mijn vertrouwen weer voor de volle honderd procent terug gewonnen. Onze band is door “Vakantiehuis for Life” ook veranderd.’
Op welke manier?
‘Mijn papa zag me nog vaak als een zeventienjarig meisje, omdat hij die evolutie van tiener naar jonge vrouw heeft gemist. Tijdens het programma zag hij dat ik niet meer dat klein meisje ben. Hij respecteert me nu enorm als de volwassen Amy die ik ben en is ontzettend trots op wat ik allemaal bereikte. Dat is ook de reden dat hij zijn alcoholverslaving aankaartte in het programma. Het was voor hem een serieuze reality check om te zien dat ik niet meer die kleine meid was en dat hij wel degelijk heel wat gemist heeft.’
Wat vond je ervan dat hij dit openlijk vertelde op tv?
‘Papa dronk alleen maar binnenshuis. Niemand, buiten ons gezin, wist iets van zijn alcoholverslaving. Het was dus wel even schrikken dat hij daar tijdens de opnames plots mee naar buiten kwam voor heel Vlaanderen. Ik was toch wel een beetje bang voor de reacties. Ik zat er ook mee in dat iedereen op mijn werk bijvoorbeeld nu ook weet dat mijn papa een alcoholverslaving had, terwijl dat natuurlijk niet iets is waar ik mee te koop liep. Die schaamte is eindelijk voor niks nodig.’
Vertel.
‘Je voelt je beschaamd omdat dat ingeprent is door onze maatschappij, terwijl dat eigenlijk niet zou hoeven. Door de vele hartverwarmende reacties die ik kreeg, vaak van mensen die in dezelfde situatie zitten, besef ik dat ik daar niet beschaamd voor moet zijn. Jammer genoeg maken heel veel mensen hetzelfde mee en zij hebben niet altijd de goede uitkomst die wij wel hadden. Zij worstelen er nog altijd mee, of verloren misschien zelf iemand hieraan. Ik ben mijn papa er dus enorm dankbaar voor dat hij dit taboe wilde doorbreken door erover te babbelen op televisie. Zo hebben we toch een kleine impact op wie dit verhaal herkent door te delen dat dit ook een positieve uitkomst kan hebben. Je kan die band herstellen! De tijd dat hij dronk was hij absoluut mijn beste vriend niet, maar nu zijn we twee handen op een buik.’
Ik ben mijn papa er enorm dankbaar voor dat hij dit taboe wilde doorbreken door erover te babbelen op televisie.
Ben jij soms bang dat jij zelf verslaafd zou raken aan alcohol of iets anders?
‘Uiteraard. Ik heb daar zelf enorm mee geworsteld toen ik jonger was. Want net wanneer papa een alcoholverslaving had, begon ik uit te gaan en alcohol te ontdekken. Ik was heel bang dat ik ook niet zou weten waar mijn grens lag. Ik las in verschillende artikels dat alcoholisme ook erfelijk kan zijn, dus dat speelt wel in je hoofd. Mijn broer is 29 en heeft daarom nog nooit een druppel alcohol gedronken. Ik wilde zelf ontdekken hoeveel ik kan drinken en ik weet nu perfect wanneer ik moet stoppen.’
Drink je als je papa erbij is?
‘Ja. In het begin durfde ik dat niet. Ik bestelde steevast een mocktail op terras. Het was papa zelf die me vertelde dat dit geen probleem is. Hij drukte me op het hart dat ik moet genieten van wat ik wil en me zeker nooit moet inhouden. Hij is sterk genoeg om daar tegen te kunnen.’
Tot slot: wat zou je willen zeggen aan iemand die in dezelfde situatie zit als jij vroeger?
‘Blijf vechten, hoe moeilijk het ook is. Blijf erin geloven dat die persoon de wilskracht zal vinden om het probleem aan te pakken én dat ze die strijd zullen winnen. Probeer ook te blijven praten met elkaar. Mijn papa heeft wel degelijk dingen gehoord die ik indertijd tegen hem zei. Het duurt als je zo onder invloed bent gewoon even voor dat alles doordringt. Durf daarnaast ook met anderen hierover praten. Zoals ik al zei, was ik daar te beschaamd voor omdat de maatschappij ons leert dat je je problemen binnenshuis moet houden. Maar dat taboe moet verdwijnen. Ik denk dat meer mensen dat probleem ook gaan durven aanpakken als ze voelen dat ze zich hier niet meer voor moeten schamen.’
Lees ook:
- Loïs (34) had op haar achtentwintigste een alcoholverslaving
- Evelien (28) werd een paar jaar geleden zwaar verslaafd
- Jarenlang verborg Jill (27) haar alcoholprobleem, maar na een opname besefte ze dat het zo niet verder kon
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
