BABYB(R)ABBELS – Katrien: ‘Ik ging op routineafspraak bij de gynaecoloog. Drie uur later werd Nora geboren.’

Katrien (30) en Rob (30) werden in augustus vorig jaar voor het eerst mama en papa van dochtertje Nora. Om daar te geraken, heeft het koppel anderhalf jaar geprobeerd. ‘Net voor we aan uitgebreidere testen zouden beginnen, heb ik het losgelaten’, vertelt Katrien. ‘En dat bleek voldoende om toch op natuurlijke wijze zwanger te geraken.’

Gelukkig nieuwjaar

En zelfs toen ze zwanger was, had Katrien het nog niet meteen door. ‘We hadden net een huis gekocht, ik studeerde opnieuw en ik zat midden in mijn examens. Buiten het uitblijven van mijn maandstonden had ik geen enkel symptoom. Op oudjaar deed ik een eerste test – je weet wel, om te kijken of ik een glaasje mee kon drinken – en die was negatief. Dus toen mijn regels uitbleven en ik naar de dokter wilde om te kijken of alles oké was, deed ik nog een test (op 8,5 weken) en die bleek plots wél positief.

Ik heb mijn hele zwangerschap op wolken gelopen. Geen enkele last, een mooi rond buikje. Echt hemels vond ik het. Ik genoot met volle teugen van dat groeiend leven in mijn buik. Ook mijn gewicht bleef relatief goed onder controle. Alleen tegen de zomer begonnen mijn voeten wel te zwellen, maar een hittegolfje hier of daar? Ik kon het wel aan.’ Omdat de baby in stuit lag, stevende het koppel af op een keizersnede. ‘Ook de manuele kering op 36 weken kon geen beterschap brengen. We kenden dus al de geboortedatum en konden aftellen: op 24 augustus zouden we mama en papa worden!’

Verhoogde bloeddruk

‘Op 37 weken ging ik voor een routineafspraak naar de gynaecoloog in haar praktijk. Natuurlijk net één keer niet naar mijn eigen gynaecoloog, want die was op verlof. Op drie weken tijd, na de vorige controle, was ik zes kilo bijgekomen en ook mijn bloeddruk bleek verhoogd. Na een half uurtje aan de monitor bleef die verhoogde bloeddruk ongewijzigd en dus stuurde de gynaecoloog ons naar het ziekenhuis. Ofwel voor 24 uur observatie, ofwel voor een bevalling. Drie uur later werd Nora geboren.’

Mijn verhoogde bloeddruk bleef ongewijzigd dus stuurde de gynaecoloog ons naar het ziekenhuis. Ofwel voor een observatie, ofwel voor een bevalling.

‘De keizersnede zelf verliep heel vlot. Mijn lief moest van de stress ettelijke keren naar het toilet en presteerde het om zich buiten te sluiten bij het operatiekwartier. Gelukkig liet een alerte vroedvrouw hem weer binnen. Dat eerste moment met Nora was waanzinnig en emotioneel. Plots ligt daar zo’n hoopje geluk op je borst. Zó intens mooi.’

Getuige

‘Ondertussen was gebleken dat mijn verhoogde bloeddruk en gewichtstoename symptomen waren van pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging, red.). Vaak herstelt het lichaam van de mama zich kort na de bevalling, maar dat was bij mij niet het geval. Integendeel, mijn bloeddruk bleef stijgen alleen voelde ik er zelf niets van. Die eerste dagen mocht ik beperkt bezoek ontvangen. Enkel de grootouders en meter zijn langs geweest. En tot overmaat van ramp stond mijn enige zus op trouwen vier dagen na mijn bevalling en zou ik getuige zijn.’

Tot overmaat van ramp stond mijn zus op trouwen en zou ik getuige zijn.

‘Het zag er niet naar uit dat ik aanwezig kon zijn, maar de ochtend zelf kreeg ik van de gynaecoloog de toestemming om een blitzbezoek te brengen tijdens het burgerlijk huwelijk. Ik had het tegen niemand verteld, dus je kan je wel voorstellen hoeveel verraste blikken ik kreeg. Ik ben ontzettend blij dat ik dat heb mogen meemaken, maar wat had ik dat even zwaar onderschat. Het heeft uiteindelijk ongeveer zes maanden geduurd vooraleer mijn bloeddruk weer een beetje op een normaal niveau zat.’

Voorrecht

‘Ik sta regelmatig even stil bij het moederschap en dan bedenk ik me wat een voorrecht het is om een nieuw leventje te mogen dragen en vormen in je buik en om het daarna te laten opgroeien. Dat je dan het centrum van dat ukjes leven bent, is zo ongelooflijk. Ik ben zo fier op dat mini-meisje dat we op de wereld hebben gezet. “Zij maakt het verschil”, hebben we op het geboortekaartje gezet. En dat is ook echt zo. Wat een verrijking.’

Foto’s: eigen foto’s en Gregory Bruyninckx