BABYB(R)ABBELS – Nathalie (33): ‘Het gevoel van veiligheid tijdens een thuisbevalling maakt het echt heel aangenaam’

En plots sta je daar, met een kind in je armen. Van een kinderwens tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Nathalie (33) koos, na een niet zo prettige eerste ervaring in het ziekenhuis, voor de bevalling van haar tweede dochter Martha voor een thuisbevalling.

Nathalie (33) en Jasper (33) werden in augustus vorig jaar voor de tweede keer mama en papa van dochtertje Martha. Een meer dan welgekomen verrassing. ‘We hadden niet gedacht dat er nog kindjes zouden komen. We wilden eigenlijk heel snel na Pilar (5,5) een tweede kindje, maar dat liet best lang op zich wachten.’ En dus had Nathalie alle babyspulletjes al weggedaan. ‘Op kerstavond kwam ik tot het besef dat mijn menstruatie toch wel heel lang uitbleef en dus deden we een test. Meer voor de leut met de gedachte dat het toch niets zou zijn, maar je wil toch zeker zijn dat je met de feestdagen geen glaasje te veel drinkt.’ En die test was positief. ‘Toen bleek dat ik tóch zwanger was, was dat een grote verrassing, maar een heel mooi kerstcadeautje. We waren allebei verbaasd dat het nu – net nu we onze babyspullen weg gedaan hadden en ons hadden ingesteld op het gemak van één kindje – wel gelukt was.’

Over kracht en oerkracht

‘Martha betekent zoveel als ‘meesteres’ of ‘heerseres’ en ook de betekenis van de naam Pilar slaat terug op ‘kracht’. Het zijn dus allebei krachtige namen, maar ik vond ze vooral mooi. Over het algemeen kwamen Jasper en ik wel vrij goed overeen. Martha stond nog niet op het lijstje van namen in de tijd van Pilar. We hadden een paar namen die er bovenuit sprongen en gaandeweg werd het dan duidelijk dat het een Martha was. Ik voelde dat gewoon. Bij Pilar had ik dat ook. Als het een jongen was geweest, was het wel moeilijker. Dan hadden we een duidelijk meningsverschil.’

‘Mijn twee zwangerschappen waren best verschillend. Omdat het bij Martha de tweede keer was dat ik zwanger was, kon ik gemakkelijk wat rustiger zijn. Ik had meer vertrouwen, wist wat er op me afkwam en wat er ging gebeuren. Dat gaf me echt wel wat meer piece of mind. Ik kon me ook veel beter voorbereiden dan de eerste keer en ik heb me dan ook heel goed geïnformeerd over wat ik wilde: hoe ik wilde bevallen, hoe ik wilde dat mijn kraamtijd eruit zou zien… Ik was er veel bewuster mee bezig dan de eerste keer. Toen was ik meer bezig met spulletjes, mooie kleertjes, geboortekaartjes en die dingen. Het is jammer dat ik me toen niet op een andere manier had voorbereid.’

Bij Pilar beviel Nathalie in het ziekenhuis. Voor de bevalling van Martha koos ze bewust voor een thuisbevalling. ‘De bevalling van Pilar was op zich geen super slechte ervaring, maar het heeft allemaal heel lang geduurd en ik had een beetje schrik van alles wat er rondom mij gebeurde. Dat maakte dat ik, toen ik een tweede keer zwanger was, eigenlijk al vrij snel had beslist dat ik thuis wilde bevallen. Ik had daar altijd al van gedroomd en ben dan met mijn vroedvrouw gaan bekijken wat de voor- en nadelen zijn, de gevaren en of het überhaupt mogelijk was voor mij.’

Overtroffen verwachtingen

‘Het was best wel pittig en ik had niet echt high hopes. Ik had bijvoorbeeld mijn koffertje al klaarstaan om naar het ziekenhuis te gaan als ik het echt te eng vond of het niet zou lukken zonder pijnstilling. Zo had ik toch een stok achter de deur en kon ik altijd naar het ziekenhuis als ik dat wilde. Maar op het moment zelf was ik zo op mijn gemak omdat ik gewoon in mijn thuissituatie zat. Dat scheelde enorm voor mijn gevoel van veiligheid en maakte het echt heel aangenaam. De vroedvrouw houdt zich wat afzijdig en je doet het dus eigenlijk allemaal helemaal zelf tot je aangeeft dat je iets nodig hebt. Het was een super toffe ervaring, en dat vind ik zelf heel absurd om te zeggen van een bevalling. Het overtrof mijn verwachtingen. Dat een vrouwenlichaam zoiets kan, die oerkracht die je voelt, dat is echt ongelofelijk. Dat maakt je een ander mens.’

Dat een vrouwenlichaam zoiets kan, die oerkracht die je voelt, dat is echt ongelofelijk.

Of haar partner ook meteen overtuigd was van een thuisbevalling? ‘Voor Jasper moest die thuisbevalling niet per se, maar eens hij zowat mee was in het verhaal en wist wat de voor- en nadelen waren, en de mogelijkheden en de hulplijnen als er iets was, was hij na een tijdje ook verkocht. Ik heb hem echt betrokken in dat proces. Zijn mening deed er natuurlijk ook toe. Het is tenslotte ook zijn kindje. Op den duur had hij zoiets van: als je dat wil doen, dan gaan we ervoor, dus dat was wel fijn.’ Maar dat zo’n thuisbevalling niet voor iedereen weggelegd is, beseft Nathalie ook. ‘Iedereen voelt zich natuurlijk op een andere manier veilig. Ik kan me best voorstellen dat als er complicaties zijn, het een heel ander verhaal is. Het belangrijkste is dat je een vorm kiest die bij jou past. Waarbij jij je op je gemak voelt. Je moet geen stress krijgen, want dan vallen die weeën ook gewoon stil. Dat is wat er bij mij gebeurde in het ziekenhuis.’

Het nieuwe normaal

‘Pilar kwam al heel vlug kijken naar haar nieuwe zusje en die was heel trots. Voor haar had het lang genoeg geduurd, die dikke buik. Maar tegelijk kwam ook het besef: oei, die speelt nog niet met mij. In het begin had ik het er wel moeilijk mee. Ik had een beetje een schuldgevoel ten opzichte van mijn eerste kindje. Dat was toch even een rouwproces, een soort van afscheidsperiode voor mezelf van die tijd met één kindje. Maar dat gezin van vier wordt al snel het nieuwe normaal.’

Het was toch even een rouwproces, een soort van afscheidsperiode voor mezelf van die tijd met één kindje.

En dat moederschap van twee dochters bevalt Nathalie wel. ‘Ik vind het heel pittig, maar ook heel leuk. Ik ben heel graag mama, maar je merkt wel dat onze samenleving niet echt fantastisch is afgesteld op jonge gezinnen. Ik ben daar misschien wat kritisch over. Maar ik vind dat best wel moeilijk om én te werken én voor je kinderen te zorgen én alles te regelen én daarin liefst jezelf ook niet te vergeten. Met een nieuw baby’tje kwam het besef dan ook nog eens dat die toch heel snel groot móéten worden. Dat voelt heel tegennatuurlijk. Laat die kinderen vooral nog even kind zijn en vooral niet meegaan in die ratrace.’

Spiegels

‘Kinderen zijn zo’n grote rijkdom in je leven. Ze leren je zo veel over jezelf. Het moederschap heeft mij zeker veranderd. Ik zie dat heel erg bij mijn oudste, maar nu ook al bij Martha: dat zijn eigenlijk kleine spiegels. Je leert jezelf echt op een heel andere manier kennen en ontwikkelt zo weer nieuwe kwaliteiten om daarmee om te gaan. Je laat veel meer los en kan beter relativeren. En dat vind ik misschien wel een van de mooiste cadeaus van hen aan ons.’

Foto’s: eigen foto’s

Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.

Lees ook:

• Julie (30): ‘Ik ging naar spoed om mijn ongerustheid te sussen. Twee uur later beviel ik met een spoedkeizersnede’
• Celine (26): ‘We vonden het heel bijzonder om onze zoon de namen van zijn overleden grootouders te geven’
• Annelies (30): ‘De poetsvrouw stond elke ochtend aan Jutta’s bedje, maar mijn eigen mama mocht er niet in’