Dieter Coppens over ‘Down the road 4’ in ijskoud Lapland: ‘Dit doet half Vlaanderen hen niet na’

Eind februari, toen het derde seizoen nog op tv liep, liet Dieter Coppens optekenen dat er voorlopig geen nieuw seizoen van ‘Down the road’ zou komen. Hij bleek te bluffen, want een paar dagen later stapte de presentator samen met begeleidster Saar op het vliegtuig naar Fins Lapland. In de eerste aflevering van ‘Down the road 4’ krijgen we te zien hoe hun reisgezellen, de zes vrienden van het eerste seizoen, hen alleen achterna moeten reizen. Er wacht hen een reis om nooit te vergeten, maar wel een die in mineur eindigt. ‘Toen er plots sprake was van een lockdown in België, liet de VRT ons weten dat we best een paar dagen vroeger dan gepland naar huis kwamen’, vertelt Dieter. ‘We hebben het nieuws nog even verborgen gehouden voor de groep. We wilden hun reis niet verbrodden. Maar op de avond voor ons vervroegd vertrek hebben we gezegd: jongens, we vertrekken morgen al naar huis, niet pas binnen vier dagen.’

Hoe reageerden ze? 

Dieter: ‘Ze wilden natuurlijk nog blijven. Maar ik heb hen ervan kunnen overtuigen dat ze ons na weken samen in lockdown in Lapland misschien niet meer graag zouden zien (lacht).’

Is het door die weggevallen dagen een korter seizoen geworden? 

‘Dit seizoen heeft inderdaad minder afleveringen, maar dat was eigenlijk al zo gepland. Het was voorzien als een kortere special.’

Een special bovenop een gewoon seizoen dat in de zomer opgenomen is, zoals de vorige seizoenen?

‘Nee. Corona of niet, het was nooit de bedoeling om in de zomer ook nog een seizoen met nieuwe mensen op te nemen. Het is goed om even iets anders te doen, zowel voor ons als voor de kijker.’

Rijpe vriendschap en verliefdheid

Vanwaar kwam het idee om een reüniereis te doen? 

‘We waren benieuwd om te zien hoe anders de dynamiek zou zijn met mensen die al heel goede vrienden zijn. Ik moet zeggen: het was helemaal anders. Normaal moet ik heel wat balletjes in de lucht houden. Als ze elkaar niet kennen, is het aan mij om ervoor te zorgen dat iedereen zich goed voelt in de groep en dat ze elkaar kunnen vinden. Nu was dat niet zo, omdat er al een rijpe vriendschap was. Ze weten heel goed van elkaar hoe ze zijn, wat hun zwakke en sterke punten zijn en hoe ze elkaar op hun plaats kunnen zetten wanneer het nodig is. Dat was heel fijn.’

Ik hoor vaak dat onze gasten zo gegroeid zijn door het programma, maar ik geloof toch dat ze dat vooral aan hun ouders en begeleiding te danken hebben.

Is de groep veranderd tegenover drie jaar terug? 

‘Ze zijn veel zelfstandiger en opener geworden. En ze durven meer. Hélène stond in het eerste seizoen heel vaak aan de zijlijn. Nu zei ze direct: deze keer ga ik alles durven. Het is machtig om te zien hoe ze gegroeid zijn. Ik krijg vaak de opmerking dat dat door het programma komt, maar ik geloof toch dat ze dat vooral te danken hebben aan de mensen die dag in dag uit voor hen zorgen. Het programma heeft deuren geopend en drempels weggewerkt, maar die groei is een verwezenlijking van de ouders en de begeleiding.’

Er zijn nu ook twee koppeltjes in de groep. 

‘Dat verandert de dynamiek een beetje, al gunnen ze het elkaar allemaal wel. Als de koppels toch is te veel bij elkaar zaten, werd er al grappend gezegd: mannekes, wij hebben ook onze gevoelens, hè. Dat vonden ze dan heel grappig (lacht). De koppels houden elkaar ook goed in toom. Kevin is op een bepaald moment op de reis ontploft. Dan is Lisa degene die zegt: mateke, zo niet hè.’

Ik wist uit ervaring dat de kou in Lapland hard kan zijn. Maar de groep heeft mij versteld doen staan.

Wat is het zotste dat ze gedaan hebben? 

‘Ik heb vaak met open mond staan kijken. Ten eerste was de locatie al een uitdaging. Ik ben vijf maanden op Erasmus geweest in Fins Lapland, dus ik wist dat de kou er heel hard kan zijn. Als die je te pakken krijgt, wordt het zwaar. Maar ze hebben mij, en volgens mij ook zichzelf, versteld doen staan. Een van onze eerste activiteiten was een Finse sauna, waarna je natuurlijk moet afkoelen. Toen we naar een bevroren rivier wandelden en ik hen in een ijsgat zag springen, dacht ik: dit doet de half Vlaanderen hen niet na (lacht).’

In het eerste seizoen was Saar niet mee op reis. Moest de groep wennen aan een nieuwe begeleidster? 

‘Nee, ze hebben Saar onmiddellijk in de armen gesloten. In het eerste seizoen was Griet mee. Zij liet op het einde weten dat de camera’s voor te veel druk zorgden voor haar. Het was niet haar ding. Vanaf seizoen 2 ging Saar mee, dus de groep heeft haar al twee seizoenen kunnen volgen op tv. Ze hadden haar bovendien al eens ontmoet toen we samen naar het tweede seizoen hadden gekeken. Ze was allesbehalve een vreemde voor hen.’

Zagen de andere groepen nu ook voor een reüniereis?

‘(lacht) Ik krijg inderdaad weleens de vraag wanneer het aan hen is. Maar ik heb van in het begin duidelijk gemaakt dat ze daar niet op moeten rekenen. Het is op dit moment niet de bedoeling om een reünieseizoen te maken voor de drie groepen. Ik heb hen gezegd: Jongens, koester gewoon wat we hebben gehad. Ze kunnen het wel plaatsen.’

Lees ook: 

• De eerste beelden van ‘Down the road 4’ zorgen meteen al voor een lach en een traan
• Begeleidster Saar (32) over haar ‘Down the road’-avonturen: ‘Ik ga nog tien keer mee als het moet. Laat maar komen!’
• Dieter Coppens: ‘Een puberende dochter in huis is niet makkelijk. Ineens ga je van held naar drol’