Dina Tersago trekt de rubberen laarzen waarmee ze op VTM over de akkers wandelt even uit om zich op VIER in stevige werkschoenen te heisen. Daar presenteert ze de komende weken ‘Blind Gekocht’. ‘Toen ze me vroegen voor dit programma, was m’n antwoord: ‘Graag, graag, graag!’.
Zes koppels vragen een lening aan en dragen die vervolgens met een volmacht volledig over aan twee experten die ze slechts een enkele keer ontmoetten. Die laatsten kopen voor de duo’s een huis dat ze nooit eerder zagen en maken het tot hun droomwoning. Nu ja, dat hopen ze toch. Dat is ‘Blind Gekocht’, onze nieuwe verslaving op woensdagavond. Het programma, dat elke Vlaming met een baksteen in de maag ongetwijfeld zal intrigeren, wordt gepresenteerd door Dina Tersago.
Dina, waarom dit programma?
‘De vraag kwam en ik was meteen wild enthousiast. Ze hebben me het format uit Denemarken getoond en ik dacht: graag, graag, graag! Het is echt een zot idee, hè. Ik was blij dat er aan mij gedacht werd. Ik ben zelf iemand die graag de handen uit de mouwen steekt en ik ben best handig, dus het past wel.’
Heb je zelf een baksteen in de maag?
‘Ja. Wij hebben gebouwd en hebben heel veel zelf gedaan. Daardoor hebben we ook heel wat bespaard, want werkuren zijn toch de grootste kost bij een bouw. Het geeft bovendien veel voldoening dat je weet dat je je muren zelf hebt gezet, je verwarming zelf gelegd. Ik had ervoor lang gehuurd en op appartementen gewoond, maar ik wist altijd dat ik ooit m’n eigen stekje wilde. Het is heel fijn om dan uiteindelijk in een huis te wonen waar je je thuis voelt, waarvan de stenen door je eigen handen zijn gegaan.’
We zijn niet voor sensatie gegaan. Je bent wel met mensen hun spaargeld bezig, hè.
‘Ik kijk ook heel graag naar huizen. Als ik door een straat rij en ik zie een huis te koop staan, denk ik altijd na over hoe ik het zou aanpakken, wat ik ervan zou maken. De gevel schilderen, daar een groot raam steken, enzovoort. Onbewust kijk ik vaak naar het potentieel van een huis, ondanks het feit dat dat nu helemaal niet meer aan de orde is voor ons (lacht).’
Komt je handigheid van pas in het programma?
‘Jazeker. De grotere renovatiewerken zijn natuurlijk voor de aannemers, hoewel ik daar in ons huis wel aan meewerkte. Maar wanneer de koppels verhuizen, ga ik mee met de verhuiswagen de spullen ophalen. Dan blijf ik in het nieuwe huis tot het af is en de kandidaten het eindelijk te zien krijgen. Ik heb dan m’n werkkoffer bij, met boormachine en alles, en ik werk mee door tot het klaar is. In het eerste huis dat de kijker volledig te zien krijgt, dat van Bart en Els, heb ik bijvoorbeeld de kinderkamer van hun pasgeboren zoontje George mee in orde gezet. Dat vond ik heel leuk, die eindfase. Ik wilde echt betrokken zijn en er met de hele ploeg invliegen, zodat ik, als de koppels binnenkwamen in hun nieuwe huis, kon zeggen: kijk eens wat we gedaan hebben. Ik wilde niet last minute toekomen en snel presenteren.’
Het klinkt als een knettergek idee, maar na het zien van de eerste aflevering en het uiteindelijke resultaat van het huis van Bart en Els (we kregen een preview, red.), lijkt het me steeds aantrekkelijker.
Als je het eerst hoort, klinkt het inderdaad als een zot idee, je geld afgeven aan iemand om een huis te kopen dat je nooit zag. Maar als je beseft dat echt álles voor de kandidaten wordt gedaan, van de aankoop door experten tot en met de verhuis, is het inderdaad al minder gek. We laden zelfs de verhuisdozen uit. Tot en met kleren ophangen en de pot choco in de keukenkast zetten: alles wordt gedaan.’
Zou je het zelf doen?
‘Ja (beslist). Ik vind dat je af en toe in je leven eens iets zots moet doen. Zeker als je allang aan het zoeken bent en je weet het echt niet meer, dan snap ik dat dit als laatste strohalm heel welkom is. Al is de onzekerheid volgens mij niet makkelijk. Eerst zijn de kandidaten erg enthousiast omdat ze beseffen dat iemand hun probleem gaat oplossen, maar dan volgt een periode van onzekerheid, zeker na de eerste reveal. De koppels krijgen het gekochte huis dan te zien vóór het opgeknapt en ingericht is. Dat zorgt bij de meesten wel even voor ontnuchtering. Ze worden dan bewust met een blinddoek naar het huis gebracht, zodat ze zich niet kunnen komen moeien met de renovatie achteraf (lacht).’
Ik wilde kunnen zeggen tegen de kandidaten: kijk eens wat we gedaan hebben. Niet last minute binnenkomen en snel presenteren.
‘Enkel als we willen afwijken van de drie must haves van de koppels, die zelfs opgenomen zijn in de notariële akte, overleggen met hen. Bijvoorbeeld als een van hun drie must haves was dat de woning in het centrum moet liggen maar we veel betere opties vinden buiten een centrum, dan rij ik met hen rond en vraag ik hen wat nog eventueel een optie is qua locatie. Maar wat de uiteindelijke beslissing is, laten we hen niet weten.’
Het is wel degelijk de bedoeling dat iedereen tevreden is, niet dat het een sensationeel programma wordt?
‘Nee, je bent wel met mensen hun geld bezig natuurlijk. Oké, je maakt een tv-programma, maar die mensen moeten dat huis wel nog 20 à 25 jaar afbetalen. Je moet wel begrijpen dat die mensen zich om een reden hebben ingeschreven. Ze hebben een enorm groot eisenpakket, ze zien het potentieel van een huis niet of ze kunnen niet door de problemen kijken. Daardoor hebben ze zelf nog geen huis gevonden dat voldeed. Die eerste reveal is net daarom voor hen zo ontnuchterend, omdat ze het nog niet zien. Maar we doen het er echt niet voor, we kiezen gewoon het huis met het meeste potentieel voor hen. Het is zeker de bedoeling dat ze bij de laatste onthulling echt blij zijn. Al kan ik nu nog niet verklappen of iedereen even tevreden was (lacht).’
Lees ook:
