'Opgeven staat niet in mijn woordenboek. Ik ben altijd blijven geloven in mijzelf en in mijn dromen.'
Donaline vond na een hobbelig parcours uiteindelijk toch de job van haar dromen
Donaline droomde er als tiener van om ooit aan de slag te kunnen gaan als persattaché bij een platenmaatschappij. Dankzij de vele reizen die ze maakte, belandde ze in de muziekindustrie en werd haar droom na een hobbelig parcours uiteindelijk werkelijkheid.
‘Toen ik een jaar of vijftien was, begon ik naar concertjes en festivals te gaan en besefte ik dat ik mijn ei volledig kwijt kon in de muziekwereld. Nu, twaalf jaar later, werk ik zélf in de muziekindustrie en geniet ik van elke werkdag. Ik kreeg de job van mijn dromen en heb al enkele onvergetelijke ervaringen meegemaakt, maar daar moest ik wel iets voor overhebben. Als ik terugdenk aan het hobbelige parcours dat ik aflegde, besef ik nog maar eens dat echt alles mogelijk is, zolang je jezelf de middelen en het vertrouwen geeft om te slagen en je doel te bereiken. Opgeven staat niet in mijn woordenboek, ik ben altijd blijven geloven in mijzelf en in mijn dromen.’
Van Brussel naar Parijs
‘Op mijn achtste begon ik mij op te sluiten in mijn kamer om er uren naar muziek te luisteren. Ik vond het heerlijk om mezelf onder te dompelen in het fascinerende universum van muziek, maar besefte toen nog niet dat het een van mijn talenten kon worden. Ik heb lang gezocht naar een passie: ik nam naailessen zodat ik styliste kon worden, probeerde carrière te maken in het theater,... Ik was niet slecht in de dingen die ik probeerde, maar ook niet uitzonderlijk goed. In de zomer van mijn vijftiende verjaardag wist ik eindelijk wat ik met mijn leven wilde doen; ik had toen een soort openbaring (lacht). Ik was op een festival en zag er de pers, die er backstage aanwezig was, naast de artiesten rennen. Toen besefte ik voor het eerst dat ik persattaché wilde worden.’
Als ik terugdenk aan het hobbelige parcours dat ik aflegde, besef ik nog maar eens dat echt alles mogelijk is.
‘Ik kom uit de Ardennen en besefte maar al te goed dat ik het platteland moest verlaten als ik ooit een plek in de muziekindustrie zou willen veroveren. Daarom besloot ik om in Brussel te studeren. Daar is alles toegankelijker, want je hebt er concertzalen, evenementen, artiesten die er optreden, mediabedrijven,... Na wat research ontdekte ik dat ik met de studie public relations de beste kans op een carrière in de muziekwereld had. Ik heb in totaal vijf jaar gestudeerd, en om mijn schoolcarrière in schoonheid af te sluiten, besloot ik om stage te lopen in Parijs. Ik deed er ervaring op bij een onafhankelijk muziekbureau en heb er uiteindelijk zes maanden gewoond.’
Van Parijs naar Seattle
‘Toen ik terugkeerde naar België, en vóórdat ik begon met solliciteren, wilde ik mijn Engels bijschaven. Ik had tijdens mijn stage veel contact gehad met Engelstalige muziekgroepen en ik realiseerde mij dat goed Engels praten essentieel is. Ik wilde een tweede stage lopen om mijn vaardigheden verder te ontwikkelen, maar een een studiebeurs krijgen in de Verenigde Staten is ingewikkeld. Bij toeval registreerde ik mij op een site om aan de slag te gaan als au pair. Ik hou van kinderen en vond het een goed idee om mijzelf op die manier onder te dompelen in de Amerikaanse cultuur. En ik had geluk, want ik kreeg een jobvoorstel en vertrok naar Seattle om er dertien maanden als au pair te werken.’
Ik stopte met mezelf onder druk te zetten en besloot dat ik me voor de volle 100 % wilde concentreren op mijn oorspronkelijke doel: muziek.
‘Na dat avontuur had ik het moeilijk om mij weer aan te passen aan het leven in België. Ik wist niet wat ik wilde doen en herstelde maar moeilijk van de jetlag. Het kostte veel tijd om mijn motivatie terug te vinden. Om mezelf bezig te houden, werkte ik als gastvrouw op verschillende evenementen. Het stelde me in staat actief te blijven, mijzelf te verrijken en mensen te ontmoeten, mensen die misschien wel deuren voor mij konden openen. En dat was in zekere zin ook het geval. Ik kreeg de kans om te werken voor een Brusselse wethouder, terwijl ik eigenlijk niets van politiek ken (lacht). Het was natuurlijk niet het werkterrein waar ik op mikte, maar het was beter dan niets.’
Eindbestemming
‘Na de verkiezingen werd ik ontslagen en moest ik opnieuw op zoek naar een andere job. Ik heb op enorm veel plaatsen gesolliciteerd, maar geraakte negens binnen. Het was mijn mama die mij uiteindelijk uit de put hielp. Ze drukte mij op het hart dat ik op zoek moest gaan naar iets wat ik écht leuk vind en niet in het wilde weg moest solliciteren, want daar werd ik toch niet gelukkig van. Ik stopte met mezelf onder druk te zetten en besloot dat ik me voor de volle 100 % wilde concentreren op mijn oorspronkelijke doel: muziek. Ik hoorde ergens vallen dat er een job vrijkwam bij Universal. Het was de baan van mijn dromen! Nog voordat de vacature werd gepubliceerd, waren mijn cv en sollicitatiebrief al klaar. Ik wilde de kans dit keer niet aan mij voorbij laten gaan.’
‘Zodra de vacature online stond, zette ik mijn cv en sollicitatiebrief op mail. Diezelfde dag nog werd ik gebeld om een sollicitatiegesprek vast te leggen. Het eerste interview verliep erg goed. Ook het tweede interview, met praktijkcases en een ontmoeting met de grote baas van de platenmaatschappij, ging vlot. Op mijn verjaardag kreeg ik te horen dat ik bij Universal aan de slag kon, het beste cadeau ooit! Ik kon redelijk snel beginnen en mocht meteen alleen op pad om artiesten te begeleiden tijdens hun campagne. Ik word vertrouwd, voel me gewaardeerd en ik kan mezelf elke dag overtreffen. Vandaag heb ik het gevoel dat ik erbij hoor. Ik had geen betere job kunnen wensen en geniet van elke werkdag.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
