Flore raakte onverwachts zwanger.
BABYB(R)ABBELS – Flore (23): ‘Ik wou altijd een jonge mama zijn, maar dit vond ik toch een beetje heel jong’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Flore (23) raakte onverwachts zwanger. Hoewel ze zichzelf eigenlijk nog te jong vond, bereidde ze zich wonderbaarlijk voor op de bevalling. ‘Ik ben enorm blij dat we dit hele gebeuren dankzij een cursus Hypnobirthing en onze vroedvrouw zo puur en intens hebben kunnen beleven.’
Flore (23) en Hannes (25) werden op 24 september 2020 de trotse ouders van Magnus. ‘Toen ik op Pinterest inspiratie voor geboortekaartjes zocht, kwam ik deze naam tegen’, vertelt Flore. ‘Ik vond ‘m meteen goed klinken en mijn vriend ook. Hannes was nochtans erg kritisch over namen. In onze zoektocht deed ik telkens de voorstellen en keurde hij ze. Typisch mannen zeker? Bij het opzoeken van de betekenis van de naam Magnus was ik helemaal overtuigd. Magnus betekent groot(s). Mijn vriend is 1m96 dus ik vermoed dat onze – nu nog kleine – Magnus later ook een grote jongen zal worden. Daarnaast wens ik mijn mannetje toe dat hij grootse dingen zal doen en bereiken in zijn leven.’
Onverwachte zwangerschap
‘Omwille van mijn verstoorde hormoonbalans ben ik 2,5 jaar geleden gestopt met de pil. Via een menstruatiekalender hield ik bij op welke dagen ik vruchtbaar was. Dit systeem werkte vrij goed en ik voelde me pakken beter door het stoppen met de pil. Veel mensen keken vol ongeloof naar ons als ik vertelde dat ik de pil niet nam, maar wij waren er eigenlijk vrij gerust in. Misschien had het er ook iets mee te maken dat Hannes vier jaar geleden kanker heeft gehad en hij daardoor kans had op verminderde vruchtbaarheid. Zijn zaadcellen liggen nog steeds ingevroren in een ziekenhuis in Gent. Eerlijk gezegd dacht ik dat ik niet zwanger ging kunnen geraken op een natuurlijke manier. Een IVF-traject zat altijd al in mijn hoofd en ik had er vrede mee.’
‘De zus van Hannes werkte via dezelfde menstruatiekalender als ik. Vorig jaar tijdens de kerstperiode kwam zij met het heugelijke nieuws dat ze zwanger was van haar derde kindje. Deze zwangerschap was net zoals de onze niet gepland. Tijdens het kerstdiner waren we aan het grappen dat een onverwachte zwangerschap mijn vriend en ik ook kon overkomen. Toen waren we ons nog van geen kwaad bewust, maar eigenlijk was ik op dat moment al zwanger. Ironisch hé?’
Tijdens het kerstdiner waren we aan het grappen dat een onverwachte zwangerschap ons ook kon overkomen. We waren ons van geen kwaad bewust.
‘Midden januari bleven mijn maandstonden uit. Mijn cyclus was nochtans altijd regelmatig, dus ik had al een vreemd gevoel. Mijn vriend geloofde mij niet en zei dat mijn regels wel gingen komen, maar ik vermoedde van niet. Ik kan het hem niet kwalijk nemen, want ik heb al veel gedacht dat ik zwanger was gedurende de periode dat we samen zijn. Ik ben het type meisje dat snel denkt dat ze zwanger is.’
Positief streepje
‘Na twee dagen overtijd te zijn, besloot ik om een zwangerschapstest te halen. Voor ik naar mijn werk ging, stopte ik bij de apotheek. De tijd tussen het halen van de zwangerschapstest en het uitvoeren ervan was erg spannend. Tijdens mijn middagpauze had ik eindelijk de tijd om de zwangerschapstest te doen. Lekker romantisch in mijn eentje op het toilet. Er verscheen direct een positief streepje. Het gevoel dat toen door me heen ging, vind ik nog altijd bizar. Het voelde als een soort “bevestiging”, zo van: zie je wel. Maar langs de andere kant was ik bang. Bang voor wat komen zou. Ik wou altijd een jonge mama zijn, maar dit vond ik toch een beetje heel jong.
Tijdens mijn middagpauze had ik eindelijk de tijd om de zwangerschapstest te doen. Lekker romantisch in mijn eentje op het toilet.
‘Mijn vriend en ik hadden net een huis gekocht dat nog volledig gerenoveerd moest worden. We hadden dus nog geen eigen stek én we waren pas sinds enkele maanden gestart met werken. We verbleven bij de ouders van Hannes omdat dat dichter bij ons werk was. Zijn ouders zijn enorm lieve mensen die ik mijn hele leven dankbaar zal zijn. Ik mag me gelukkig prijzen met zulke prachtige schoonouders. Toch miste ik soms wat momentjes samen met mijn vriend, één-op-één, om te genieten van de zwangerschap. Doordat mijn hormonen alle kanten op gingen, was ik ook nog eens erg prikkelbaar. Voor mijn schoonouders en vriend was dit niet altijd even aangenaam. Ondanks de ups-and-downs hebben we deze periode goed doorstaan. We beseften wel dat we een oplossing moesten vinden voor als de baby er was. We wilden mijn schoonouders het niet aandoen om een pasgeboren baby in huis te brengen. En ook wij hadden echt wel privacy nodig.’
Geluk
‘Drie maanden voor mijn uitgerekende datum deed mijn collega het voorstel om haar appartement te huren. Zij had namelijk net een huis gekocht, maar haar huurcontract liep nog enkele maanden. Dit kwam voor ons als geroepen. Het geluk zat ons mee. We verhuisden toen ik 34 weken zwanger was, tijdens een hittegolf. Wat betreft die hittegolf, daar zat het geluk ons een klein beetje minder mee. Ik had ook schrik om het nieuws te vertellen aan mijn baas. Nog maar vier maanden aan het werk en al zwanger, wat moesten ze wel niet denken van mij. Gelukkig nam iedereen het nieuws positief op en waren ze ontzettend blij voor ons.’
Hypnobirthing
‘Op 23 september had ik in de namiddag een afspraak bij de gynaecoloog. Ik was al twee dagen na de uitgerekende datum. Bij het onderzoek bleek dat ik twee centimeter ontsluiting had. De gynaecoloog heeft mij toen gestript. Dat is natuurlijk geen garantie dat de bevalling effectief op gang komt, maar ik kreeg vrijwel onmiddellijk last van een constante menstruatiepijn. De eerste echte wee kreeg ik rond 20u. Er zat nog heel veel tijd tussen de weeën, dus we besloten om nog een beetje te rusten en gingen naar bed. Ik kon niet meer slapen door de pijn en de spanning.’
‘Vanaf 23u kwamen de weeën tussen de 5 à 10 minuten en om 3u ‘s nachts besloten we om uiteindelijk de vroedvrouw te bellen om langs te komen. Ik had toen nog altijd maar twee centimeter opening, dus er was nog niet veel veranderd. We hebben toen samen besloten dat de vroedvrouw ’s ochtends om 9u ging terugkomen. Het plan was om een deel van de arbeid thuis te laten doorgaan en pas naar het ziekenhuis te gaan wanneer ik voldoende opening had.’
‘De weeën volgden elkaar steeds sneller op. Met dank aan de cursus Hypnobirthing had ik tools om mij beter te ontspannen en de weeën dragelijk te maken. Om 13u had ik vijf centimeter ontsluiting en besloten we om naar het ziekenhuis te gaan. Bij aankomst in de verloskamer werden verschillende medische testen afgenomen zoals een coronatest en een test voor de ziekenhuisbacterie. Er werd ook een lavement gestoken en ik moest aan de monitor. Dit was allemaal niet zo aangenaam en zorgde ervoor dat ik uit de ontspannen sfeer van thuis werd gehaald. Op het moment dat ik weer vrij was om te doen wat ik wou, ben ik onder de douche gaan zitten. Enkele uren later had ik zes à zeven centimeter ontsluiting en mocht ik in bad. Dit gaf me weer nieuwe moed en zorgde ervoor dat ik de weeën terug beter kon opvangen.’
Dankzij de principes van Hypnobirthing kon ik mij beter ontspannen en werden de weeën dragelijk.
‘Vanaf 17u30 werden de weeën steeds heftiger. Ik heb een paar keer tegen Hannes gezegd dat ik het niet meer aankon, maar hij gaf me telkens weer nieuwe moed en lieve woorden. Hij is een enorme steun geweest. De ontsluiting is heel lang op negen centimeter gebleven, maar een beetje voor 19u voelde ik plots een enorme druk. Een heel speciaal gevoel.’
J-ademhaling
‘De vroedvrouwen zeiden me dat ik niet mocht persen, maar het gevoel was zo sterk dat ik niet anders kon dan mee druk geven via de J-ademhaling. Deze J-ademhaling is een perstechniek die ik had geleerd in de cursus Hypnobirthing. In plaats van te persen, adem je je kindje naar buiten. De vroedvrouwen spoorden me aan om in de klassieke houding te gaan liggen, maar dat wou ik niet. Van de arts-assistent mocht ik kiezen welke houding ik aannam. Ze zei er wel bij dat, indien ik koos om niet in de klassieke houding te gaan liggen, ze een minder goed zicht zouden hebben en mij bijgevolg minder goed zouden kunnen ondersteunen.’
‘Om 19u voelde ik een soort van ballon daar beneden. Ik was een beetje in paniek en dacht dat dit het hoofdje van de baby was, dus ben ik in de klassieke houding gaan liggen zodat de vroedvrouwen en de arts-assistent een beter zicht hadden. Deze “ballon” bleken de vliezen te zijn. Op dat moment hebben ze mijn vliezen gebroken en mocht ik – met tien centimeter ontsluiting – beginnen met persen.’
Ik was te zwak om op te komen voor mijn eigen wensen en ik onderging het hele gebeuren.
‘Ik wou de J-ademhaling toepassen maar dit lieten ze niet toe. Ik lag toen ook nog altijd in de klassieke houding terwijl ik dit eigenlijk ook niet wou. Maar ik was te zwak om op te komen voor mijn eigen wensen en onderging het hele gebeuren. Ondanks dat ik niet volledig vrij was om te kiezen in welke positie ik wou bevallen, werden we verder goed ondersteund. Het persen zelf was héél intens, maar na een half uurtje kon ik eindelijk ons kleine wondertje in mijn armen houden. Wat was hij mooi.’
Complimenten
‘Mijn vriend en ik kregen heel wat complimenten over hoe we de bevalling hebben aangepakt. Iedereen was erg verwonderd. Eén vroedvrouw vroeg zelfs of we nog speciale wensen hadden. Ze zei dat ze zag dat we goed voorbereid waren en wisten wat we aan het doen waren. Ook de gynaecoloog kwam de volgende dag op de kamer en zei dat hij dit nog niet veel had meegemaakt, en zeker niet bij een eerste kindje. Ik voel me nog steeds heel trots over hoe alles is verlopen. Ook ben ik énorm blij dat we dit hele gebeuren zo puur en intens hebben kunnen beleven. Dit hebben we te danken aan de cursus Hypnobirthing en onze vroedvrouw.’
Ik ben énorm blij dat we dit hele gebeuren zo puur en intens hebben kunnen beleven.
‘Doordat mijn vriend en ik zo’n cursus hadden gevolgd, waren we min of meer voorbereid op de bevalling. Tijdens de cursus kregen we filmpjes te zien over een bevalling. Hierdoor konden we het verloop beter inschatten, met als gevolg dat ik me gemakkelijker kon ontspannen omdat ik wist wat er ging komen. Mijn vriend en ik waren goed ingespeeld op elkaar. Door de cursus hebben we ook geleerd hoe we kunnen opkomen voor onze eigen wensen, ook al is dit niet altijd evident.’
Porseleinen beeldje
‘De eerste weken van mijn moederschap waren ontzettend heftig. Alles was nieuw. Een pamper verversen, kleertjes aandoen, inbakeren… Ik liep verloren en voelde me onzeker. Ik behandelde Magnus als een porseleinen beeldje dat elk moment kon breken. Een vroedvrouw in het ziekenhuis probeerde mij gerust te stellen en zei hierop dat een vrouwtje van negentig jaar brozer is dan een pasgeboren baby. En eigenlijk heeft ze gelijk. De kraamperiode heb ik overleefd dankzij de hulp van mijn vriend, familie en vroedvrouw. Het voelde als een opluchting wanneer iemand anders Magnus vastnam om te troosten als hij huilde.’
De eerste weken van mijn moederschap waren ontzettend heftig. Ik liep verloren en voelde me onzeker.
‘Tijdens de eerste weken voelde ik me vaak gefrustreerd. Wanneer Magnus voor de zoveelste keer huilde ’s nachts sprong ik nijdig uit bed om naar hem toe te gaan. Waarom huilt hij? Wat doe ik verkeerd? Heeft hij nu weeral dorst? Deze frustraties verdwenen snel wanneer ik dit hulpeloze wezentje in mijn armen hield. Ik voelde me onmiddellijk schuldig dat ik zo’n gevoelens koesterde tegenover mijn baby. Dit kleine mannetje kon er niet aan doen dat hij huilde. Ook voor hem was dit nieuwe leventje wennen. Al die tijd zat hij veilig bij zijn mama in de buik. Nu hij weg was uit dit veilige plekje had hij zijn mama nodig om hem een veilig gevoel te geven. Zijn mama die nog steeds aan het herstellen was van de bevalling en met momenten amper op haar benen kon staan. Conclusie: tijd om te herstellen van de bevalling is er niet. En tijd om slaap in te halen al helemaal niet. Sinds de geboorte heb ik nog geen enkele nacht meer dan drie uren aan een stuk kunnen slapen. Maar hé, ook dit went.’
Schuldgevoel
‘Wanneer mijn vriend Magnus probeerde te troosten ’s nachts lukte dit meestal niet. Ook dit kon me enorm frustreren. Dit uitte zich in de donsdeken extra naar mij toe trekken of “per ongeluk” tegen mijn vriend zijn been stampen. Ook hier voel ik me achteraf schuldig over. Mijn vriend probeerde ook alleen maar te helpen. Nu de kraamperiode voorbij is, is mijn gevoel volledig veranderd. Ik heb geaccepteerd dat Magnus ’s nachts huilt en hij wilt dat ik hem troost of voed.’
‘Omdat Magnus mij 24/7 “opeist”, heb ik nog weinig tijd voor mezelf. Hier had ik het in het begin moeilijk mee. Dit had ik niet verwacht van het moederschap. Ik trek me op aan de gedachte dat dit zal beteren. Beetje bij beetje zal Magnus zelfstandiger worden en andere mensen toelaten in zijn leven. Langs de andere kant maakt deze gedachte me bang. Ik geniet zó van de tijd die ik met mijn kleine mannetje doorbreng. Ik krijg al buikpijn als ik denk dat ik hem binnen enkele weken moet loslaten omdat ik terug ga werken en hij naar de kinderopvang moet. Daarom geniet ik dubbel zo hard van elk moment dat we samen doorbrengen. Ook van de momenten waarop ik het even niet meer zie zitten.’
Gemengde gevoelens
‘Ik kijk met gemengde gevoelens terug op mijn zwangerschap. Zwanger zijn is een prachtig, onwaarschijnlijk fenomeen. Ik kan nog steeds niet vatten dat het vrouwelijk lichaam in staat is om zo’n klein wezentje te vormen en te baren. Als ik kijk naar kleine Magnus denk ik vaak vol bewondering: heeft hij in mijn buik gezeten? Daarnaast is een kindje krijgen met de persoon van wie je het meeste houdt zó uniek. Magnus is een mix van Hannes en mij. Dit kan niemand ons nog afnemen.’
‘Ik hield ervan om zwanger te zijn en verlang om het terug te zijn (binnen enkele jaren weliswaar, wanneer we meer gesetteld zijn). Toch denk ik dat ik meer had kunnen genieten van mijn zwangerschap als onze omstandigheden beter waren geweest. Zoals ik al zei, hadden we net een eigen huis gekocht met nog enorm veel werk aan. Het besef dat ik niet veel ging kunnen helpen bij de renovatiewerken viel me zwaar. Toen ik vijf maanden zwanger was, stond ik nog op een ladder om behangpapier te verwijderen. Daarna was het voor mij fysiek niet meer mogelijk om te helpen. Tot op vandaag zijn de renovatiewerken nog volop bezig.’
Voorbereiding is key
‘Als ik één tip mag geven aan (toekomstige) mama’s: bereid je voor op de geboorte, mentaal en fysiek. Volg een cursus, lees boeken en oefen posities om te bevallen. Betrek je partner hier ook bij. Mijn vriend was mijn grote houvast tijdens de bevalling. Hij gaf me massages, fluisterde bemoedigende woordjes in… Indien je kiest voor een bevalling in het ziekenhuis, volg dan je eigen gevoel. Je hoeft niet alles te doen wat het ziekenhuispersoneel zegt.’
‘Loop je liever rond om een wee op te vangen in plaats van vastgeketend te liggen in bed met allerlei draden? Doe dit dan! Voel je je comfortabeler om te bevallen op handen en knieën in plaats van de klassieke houding? Laat je niet tegenhouden. Belangrijk hierbij is om een ziekenhuis of gynaecoloog te kiezen dat/die je de ruimte geeft om te doen waar je je goed bij voelt. Geloof in jezelf. Je lichaam is gemaakt om een kind te baren. Laat je niet bang maken door verhalen van andere moeders. Volg je eigen gevoel.’
Deze foto werd genomen op de dag dat ik mijn vriendinnen vertelde over mijn zwangerschap. Ik was toen al zeven maanden zwanger. Ik wou mijn vriendinnen persoonlijk het heugelijke nieuws vertellen, maar door de eerste lockdown heb ik hier een tijdje op moeten wachten. Het moment waarop ze mijn bolle buik zagen was heel speciaal. Verwondering en blijdschap zijn de twee woorden die in me opkomen als ik terugdenk aan dat moment.’
Deze foto werd genomen in Ieper, de stad waar we wonen en Magnus geboren is. Een ontspannende avondwandeling, weliswaar met mondmasker, twee weken voor mijn uitgerekende datum. Nog even genieten met ons tweetjes en vol spanning uitkijken naar de geboorte.
‘Ook deze foto werd genomen in Ieper, twee weken voor mijn uitgerekende datum.’
‘Alleen maar liefde.’
‘Genomen tijdens een fotoshoot. De kleine handjes van Magnus.’
‘Magnus was toen vijf dagen oud. Deze foto werd genomen bij ons thuis tijdens een fotoshoot. Magnus was heel flink, een “echt modelleke”.’
‘Omdat deze foto te mooi is om niet te delen.’
‘Genomen tijdens de fotoshoot. De kleine voetjes van Magnus.’
‘Ook deze foto werd genomen tijdens de fotoshoot. Hier ligt mijn kleine Magnus in de grote, beschermende handen van zijn papa. Ik krijg een warm gevoel bij deze foto.’
‘Twee weken voor de uitgerekende datum, genomen in Ieper. Mijn buik was dik en bol. En volgens veel mensen “droeg ik naar voren”. Het buikje waar ik toen soms op vloekte, mis ik nu stiekem wel een beetje.’
Foto’s: Sarah Gevaert, eigen foto’s
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer verhalen van mama’s:
- Kimberly (26): ‘Het is zo’n gek gevoel om je kindje voor de eerste keer in je armen te hebben’
- Shana (26): ‘Ik had de mooiste onderwaterbevalling ooit’
- Gaëlle (25): ‘Na vier negatieve zwangerschapstesten bleek ik toch zwanger te zijn’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
