We zijn duidelijk niet allemaal keukenprinsessen.
OEPS: dit zijn de grootste kookblunders van onze redactie
We schrijven veel artikels over lekkere gerechten en heerlijke recepten, maar dat wil niet zeggen dat we allemaal keukenprinsessen zijn. Soms loopt het bij ons in de keuken ook grondig mis!
Sandie (28)
‘Ooit kwam er een vriendin langs om samen te eten en besloot ik pasta pesto met spekblokjes en pijnboompitten te maken. Kan je niets verkeerd mee doen, toch? Helaas had ik het mis. Ik had de pijnboompitten kort aangebakken in de pan, maar tijdens het eten, waren ze zo hard dat we schrik hadden dat onze tanden gingen afbreken. We hebben ze toen maar mooi met onze vork aan de kant geschoven. Toen ik later aan mijn mama het verhaal uitlegde en vroeg wat ik fout had gedaan, was het antwoord heel simpel. Bleek dat het geen pijnboompitten waren, maar witte bonen…Oeps!’
Ysaline (24)
‘Eigenlijk kan ik redelijk goed koken (ook al zeg ik het zelf), maar het probleem is dat ik gewoon heel nonchalant ben. Ik lees altijd maar de helft van de verpakking en doe maar wat. Zo wilde ik ooit eens veggie hotdogworstjes koken, maar ik was te lui en ongeduldig om het vuur op te zetten. Ik las op de doos het woord ‘microgolf’, dus ik legde de worstjes op een bord en besloot dat 2 minuten wel goed zou zijn. Gevolg? Ontplofte worstjes en heel wat kuiswerk. Blijkbaar moesten ze in een kom met water in de microgolf... Kleine tip: lees altijd de verpakking volledig!’
Laura (29)
‘Confession: ik háát koken. Je kan je dus voorstellen dat ik gigantisch veel stress had toen mijn schoonouders voor het eerst kwamen eten. Voor mijn schoonvader maakten we pasta met scampi en liet ik per ongeluk het halve pepervaatje in de pan vallen. Hij at er beleefd van, maar moest na drie happen toch toegeven dat het niet te vreten was. Mijn schoonmoeder wilden we verrassen met lasagne, maar de schotel bleek te groot voor onze mini-oven waardoor de ovendeur op een kier bleef staan en het dus drie uur duurde voor alles gaar was. Bijna acht jaar later achtervolgen deze kookblunders me nog steeds.’
Jolien (21)
‘Een aantal jaren geleden maakte ik voor het eerst een volledig zelfgemaakte pizza. Het was er eentje met alles op en aan: ui, champignons, paprika, aubergine, zongedroogde tomaatjes en – niet onbelangrijk – bergen mozzarella. Ik was zo fier op mijn eigen creatie en legde hem meteen in de oven, zodat ik ‘m zo snel mogelijk kon verorberen. Maar dan! Ik rook in de keuken een vreemd geurtje en keek voor de zekerheid naar mijn – met zoveel liefde gemaakte -pizza. Hij stond in brand! Nadat ik een paar noodkreten slaakte, haalde ik de brandende bakplaat uit de oven en bluste ik mijn o zo mooie pizza. Wat bleek? Het bakpapier mocht niet warmer dan 180° graden worden. Ik heb sindsdien geen homemade pizza’s meer gemaakt…’
Eline (28)
‘Verhalen over verbrande ovenschotels of oneetbare experimentjes heb ik niet, maar mijn vriendinnen halen soms nog een keukenincidentje uit onze studententijd boven. In mijn vierde jaar aan de unief ging ik samenwonen in een huis met vijf andere meisjes, waarvan ik maar een iemand echt kende. In een van de eerste weken was ik soep uit een brik aan het opwarmen op het kookvuur, toen mijn grote oorbel op een of andere manier in mijn kom soep terechtkwam. Verschietachtig als ik ben, slaakte ik een heel dramatische gil. Mijn huisgenotes, die mij op dat moment nog helemaal niet kenden, vonden mijn schreeuw zo alarmerend dat ze vreesden dat ik mijn vinger afgesneden had of mijn haar in brand stond. De anticlimax toen ik in shock riep dat mijn goedkope oorbel van H&M in de soep lag, vinden ze nog steeds hilarisch. Ondertussen kennen ze mijn dramatisch kantje en schrikken ze niet meer van een gil meer of minder.’
Herlinde (31)
‘Ik heb helaas héél veel kookblunders. Een aantal jaar geleden verstond ik onder koken: iets opwarmen in de microgolfoven, dus mijn culinaire kennis is niet zo bijster groot (lacht). Als ik er eentje moet uitkiezen, dan ga ik voor die keer dat ik bijna al mijn gasten lichtjes vergiftigde. Er kwamen vrienden eten en ik kocht voor bij de aperitief enkele ovenhapjes. Althans, dat dácht ik toch! Ik had niet goed gekeken op de verpakking – lees: niet gekeken – en ik had frituurhapjes in mijn karretje gesmeten. Ik bakte die veel te kort in de oven en serveerde die met een grote glimlach aan ons gezelschap. Gevolg: ze waren echt niet te vreten én zo wat iedereen zat die avond of de volgende ochtend op de pot met diarree. Ohnee!’
Catherine (31)
‘Toen ik mijn allereerste avond op kot zat, kwam ik tot de beangstigende conclusie dat ik voor het eerst in mijn leven zelf zou moeten koken. Kwestie van de zaken simpel te houden, besloot ik om een ei te bakken. Dat kon onmogelijk misgaan, toch? Voor de zekerheid belde ik toch even naar mijn (twee jaar jongere) zus, de keukenprinses bij ons thuis. Zij deed haar uiterste best om me instructies te geven zonder in de lach te schieten, maar toch ging het mis. Mijn zus had namelijk één stap overgeslagen omdat ze die zò vanzelfsprekend vond dat-ie het vermelden niet waard leek: boter. Ik bakte mijn spiegelei in een gortdroge pan met een zwartgeblakerde substantie tot gevolg en een kot dat uren later nog verbrand rook. De rest van mijn studentencarrière hield ik het bij magnetronmaaltijden.’
Lissa (26)
‘Ik ben eigenlijk best wel een goede kokkin, als ik dat van mezelf mag zeggen. Zelf kan ik me dus niet echt een flater voor de geest halen. Mijn vriend daarentegen kan er wél wat van en dan bedoel ik niet koken, maar blunderen (lacht). Hij maakte onlangs een ovenschotel en legde het goedje in een schaal die al een beetje gebarsten was. Resultaat: toen het eten klaar was, lagen er niet één maar twee schotels in de oven. Die schaal was mooi in twee gebarsten door de hitte. Een andere blunder die ik me nog steeds goed herinner, is toen mijn oma bloem in plaats van bloemsuiker op mijn cornflakes strooide. Dat was even schrikken toen ik die eerste hap nam (lacht).’
[td_smart_list_end]
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
