Solliciteren, het is een eindeloos doolhof gevuld met obstakels, van awkward kussen tot afgebroken hakken en slapende bazen. Bij wijze van hart onder de riem voor al wie ooit werk zocht, verzamelden we jullie grappigste, sappigste en (plaatsvervangend) beschamendste blunders.
Eline (29) – slaapverwekkende sollicitatie
‘Wanneer het gaat over slechte sollicitaties, zeg ik altijd lachend: “Die van mij was zo slecht dat de baas in slaap viel.” Toen ik een paar jaar geleden in de running was voor een overheidsjob is dat me namelijk letterlijk overkomen. Ik zat in de laatste ronde en mocht op gesprek bij de grote baas van de afdeling. Ter voorbereiding moest ik eerst een theoretische tekst lezen, om die daarna samen met haar te bespreken. Toen ze de kamer binnenkwam, zette ze zich achter een bureau en vroeg me de tekst te analyseren. Ik had nog geen twee zinnen uitgesproken of ze begon te knikkebollen en viel met haar hoofd op haar hand in slaap waar ik bij zat. Aanvankelijk bleef ik verder praten, misschien had ze gewoon even haar ogen gesloten? Toen duidelijk werd dat ze effectief aan het ronken was, twijfelde ik om haar te wekken. Net op dat moment schrok ze wakker en blafte ze me meteen af: “Dat staat niet in de tekst!” Hoewel ik zeker wist dat ze mijn analyse compleet gemist had, bleef ik professioneel en legde ik mijn standpunt opnieuw uit. Een paar dagen later kreeg ik de job en hoorde ik van collega’s dat Mevrouw de Baas ook in meetings regelmatig ligt te pitten (lacht).’
Sophie (24) – Working at the carwash, yeah!
‘Enkele maanden geleden solliciteerde ik voor een job bij een groot farmaceutisch bedrijf. Via email kreeg ik te horen dat mijn kandidatuur weerhouden was en dat ik zou worden opgebeld voor een persoonlijk gesprek. Niet veel later reed ik nietsvermoedend met mijn auto de carwash in, toen m’n telefoon ging. Den kende dat het een vriendin zou zijn, nam ik op via het dashboard van de wagen. Mijn gsm schakelde meteen over op luidspreker, maar ik kon amper iets horen over het lawaai van de carwash. “Wat?!”, brulde ik een keer of vier in mijn platste dialect, “Ik versta u niet!” Bleek natuurlijk dat het mijn toekomstige werkgever was. Pas drie uur na het incident durfde ik angstig en beschaamd terug te bellen. Omdat ik echter geen naam had genoteerd of zelfs verstaan, kon de receptioniste van het bedrijf me niet verder helpen. “Hier werken meer dan 2.000 mensen, mevrouw”, antwoordde ze zuur. Ik ging ervan uit dat mijn kans verkeken was, maar drie dagen later kreeg ik alsnog een verlossend telefoontje. Ondanks mijn flater mocht ik op gesprek én rijfde ik die baan binnen.’
Axelle (28) – Appy end
‘Nog niet zo lang geleden mocht ik op gesprek op een niet nader genoemde krantenredactie, voor een baan als webredacteur. Ik had me goed voorbereid door het nieuws tot in detail te volgen en haast elke geschreven opinie te memoriseren. Slechts één aspect van de job had ik schijnbaar verwaarloosd, zo bleek toen mijn toekomstige chef vroeg of ik bekend was met de app van de krant. Natuurlijk, loog ik, en zodra hij zijn rug had gedraaid om zich over mijn cv te buigen, downloadde ik de applicatie onder zijn bureau. Ik kreeg de job, maar heb het verhaal tot vandaag de dag niet durven op te biechten.’
Lien (29) – Oog om oog
‘Als student bood ik me rechtstreeks aan bij de baas van een restaurant. Ik was vrij verlegen, maar wilde een goede indruk maken en keek de man daarom recht in de ogen tijdens ons gesprek. Na tien minuutjes zei hij dat ik die week nog kon beginnen. Hij voegde er meteen aan toe dat hij onze babbel wel wat ongemakkelijk vond omdat ik zoveel in zijn ogen keek. Ik zakte bijna door de grond van schaamte. De grens tussen zelfverzekerd en gênant was in dit geval heel dun.’
Bettina (26) – Kus voor de baas
‘Om het te maken in de reclamewereld moet je out of the box kunnen denken. Dat bleek meteen toen ik hoorde dat mijn sollicitatie bij een hip reclamebureau op café zou plaatsvinden. De reden was vrij simpel: het kantoor zat midden in een verhuis. Toen ik in de bar arriveerde om drie uur ’s middags en mijn toekomstige baas aan de toog zag zitten, raakte ik echter zo in de war dat ik hem een kus op de wang gaf in plaats van een hand. Niet bepaald professioneel, maar hij kon er gelukkig mee lachen.’
Elien (28) – Altijd een beetje reizen
‘Voor een van mijn eerste sollicitaties ooit moest ik de trein naar Mechelen nemen. Ik was ruim op tijd vertrokken, maar door een ongeval op het spoor werd de ene na de andere verbinding afgeschaft. Toen er uiteindelijk toch een trein doorkwam, vloog iedereen daar natuurlijk op. Ik moest in een gangpad staan vanwege de drukte. Halverwege de reis viel de trein echter stil. Toen begon ik compleet te panikeren en ben ik door een combinatie van stress en zuurstoftekort flauwgevallen, midden in de overvolle wagon. Een vriendelijke medepassagier bracht me weer bij mijn positieven met water en een koekje, terwijl de trein eindelijk verder reed. Ik kwam helemaal groggy aan in Mechelen en moest nog even op een bankje rusten voor ik er weer bovenop was. Met drie uur (!) vertraging bereikte ik tenslotte mijn sollicitatieplek. Gelukkig toonden ze daar erg veel begrip voor mijn situatie. De job kreeg ik net niet, maar ik was allang blij dat ik die helse rit had overleefd.’
[td_smart_list_end]
Foto’s: © Getty
Lees ook:
- 6 vrouwen over hun beschamende sollicitatieblunders: ‘Er hing een gigantisch stuk croissant tussen m’n tanden’
- Dit moet je antwoorden op de sollicitatievraag: ‘Waarom moeten we jou kiezen?’
- Volop aan het solliciteren? Vermijd deze woorden in je cv
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
