'De wind door mijn haren, kriebels in de buik én waar ik al jaren op wacht bij een achtbaan: die adrenalinestoot!'
UITGETEST: een ritje in de Kondaa, de hoogste én de snelste rollercoaster van de Benelux
De Kondaa is de allernieuwste rollercoaster van Walibi. Ze is met haar vijftig meter niet alleen de hoogste achtbaan in de Benelux, maar ook nog eens de snelste! Je haalt er snelheden mee van zo’n 113 km/u. Redactrice, en notoir adrenalinejunkie, Herlinde trok naar het pretpark om de attractie uit te testen.
Vroeger toen ik zo’n acht jaar oud was, ging ik met mijn ouders en grote broer naar Phantasialand in Duitsland. Er was daar een beruchte rollercoaster, de Michael Jackson Thrill ride, en ik wilde er als kleine spruit koste wat het kost op. Helaas was dit ritje voor mij geen thrill, maar een echte thriller. Ik stond doodsangsten uit en ik stopte twee minuten lang niet met schreeuwen. Ik ben nog steeds blij dat mijn mama die toen dapper naast me zat geen gehoorschade opliep. Ik dacht toen lang dat rollercoasters niks voor mij waren en gaf de voorkeur aan attracties zoals de draaiende theekopjes. Een aantal jaar later groeide ik niet enkel in centimeters, maar ook in lefgehalte. Ik sprong al uit een vliegtuig, deed een bungeejump boven de zee, scheur over het circuit met mijn motor en ook geen enkele achtbaan is voor mij té zot. Toen ik hoorde dat de hoogste én snelste rollercoaster van de Benelux bij ons in Walibi opende, stond ik dus te springen om die uit te proberen.
Verschrikkelijk wezen
Als ik heel eerlijk ben, krijg ik niet echt meer een adrenalinekick van de achtbanen in de Belgische pretparken. Versta me niet verkeerd: ze zijn tof en ik hou van die kriebels in mijn buik, maar de wow-factor is er voor mij wat af. Ik was dan ook heel blij toen ik hoorde dat er een attractie was die me misschien wél opnieuw van mijn sokken kon blazen. De Kondaa belooft alleszins veel goeds met haar 50 meter hoogte, snelheid van 113 km/u, 15 airtimes en 4,5 g versnelling.
Ik trok naar Waver en werd getrakteerd op het typische Belgische weertje: regen, regen en nog eens regen. Nu niet bepaald de ideale omstandigheden om naar een pretpark te gaan. Maar gewapend met een regenjasje met kap en een GoPro zodat jullie alles vanop de eerste rij kunnen meevolgen, stapte ik op mijn doel af. De Kondaa ligt in een nieuwe zone aan de rand van het park. Je stapt een brugje over en vanaf dan bevind je je in een verloren wereld. Je wandelt er precies een exotische jungle binnen, want er staan honderden weelderige planten met exotische bloemen en een gigantische tempel. Wanneer ik aan Justien, de persverantwoordelijke van Walibi, vraag of de Kondaa haar naam te danken heeft aan de anaconda, je weet wel die verschrikkelijk enge én grote slang, doet ze geheimzinnig. ‘De Kondaa is een soort mythisch wezen en iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat het precies is’, zegt ze. Dat maakt de ervaring nog spannender! Het enige wat we weten, is dat de Kondaa een verschrikkelijk wezen is dat vijfduizend jaar geleden verscheen en terreur zaaide bij de inheemse volkeren. Maar jij kan het beest nu temmen door er een ritje op te maken.
Adrenalinestoot
Als je bijna aan de karretjes van de rollercoaster bent, wordt de enge sfeer nog een niveautje hoger gebracht door oplichtende fakkels, dreigende muziek en een ijzingwekkende grom die je kippenvel geeft. Boven je hoofd hangen doeken aan het plafond die je de indruk geven dat het monster aan het vervellen is. Ik besluit op aanraden van de Walibi-medewerkster twee keer een ritje te maken. De eerste keer neem ik plaats in het allereerste karretje omdat je daar het beste de duizelingwekkende snelheid voelt. Als ik de eerste keer naar boven ga, geniet ik nog wat van het uitzicht dat ik heb over het park, maar dat is snel gedaan eenmaal we de eerste duikvlucht naar beneden nemen. De achtbaan is inderdaad snel, heel snel! Dat effect wordt nog vergroot door de vele bochten, die soms zelfs naar buiten zijn gericht, in het parcours. ZA-LIG! De wind door mijn haren, kriebels in de buik én waar ik al jaren op wacht bij een achtbaan: die adrenalinestoot!
Mijn mascara hing letterlijk tot op mijn voorhoofd, maar dat kon me niet schelen. Ik maakte nog een ritje. Dit keer nam ik plaats in het karretje helemaal achteraan. Daar zou je het beste het effect van gewichtloosheid voelen. De snelheid tilt je namelijk uit je stoel, de zogenaamd airtimes. Dit gebeurt gedurende twintig seconden van het zestig seconden durende ritje en dat is heel indrukwekkend. Mijn ingewanden vliegen een minuutlang van boven naar beneden, en ik prijs mezelf gelukkig dat ik geen zware lunch at. Ik hou eerlijk gezegd meer van de snelheid, dan van die gewichtloosheid. Wie zich daarin herkent, raad ik dus aan om plaats te nemen in de voorste karretjes. Heb je een sterke maag, ga dan gerust achteraan zitten waar het lijkt alsof je op de maan rondloopt, maar dan tegen 113 km/u.
Met pandaogen, leve de niet-waterproof mascara, en een gelukzalig gevoel loop ik terug naar mijn auto om tegen 120 km/u terug te zoeven naar huis. Dat is zeven km/u sneller dan de ritjes die ik enkele minuten daarvoor deed in de Kondaa, maar dan zonder die heerlijke kriebels en die zalige adrenalinekick. Wat mij betreft hebben we er qua sensatiegehalte eindelijk een nieuwe topper bij in ons Belgenlandje.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
