Louis Talpe en Matteo Simoni rijden binnenkort de bioscoopzaal binnen met ‘The Racer’, een film over fietsen, maar ook over dromen opzijzetten en teamwork. Op de Ierse set bleken de twee acteurs een sterke tandem te vormen, net als hun personages.
We ontmoeten Louis en Matteo in Oudenaarde, de plek waar de Ronde van Vlaanderen sinds 2012 aankomt. Als we arriveren staat Talpe aan de balie van het Centrum van de Ronde van Vlaanderen, de plaats van afspraak. Hij kiest een T-shirtje voor zijn zoontje Lion, die op dat moment net een maand oud is. ‘Ronde-winnaar 2040’ staat erop te lezen. ‘Dan is hij 20 jaar. Dat is een beetje jong om de Ronde te winnen’, klinkt het relativerend. ‘Kan je op je 20 jaar de Ronde niet winnen? Wie is de jongste winnaar ooit?’, vraagt Simoni wanneer we even later aan tafel zitten. Het is duidelijk: Louis is de wielerfanaat, Matteo zijn leerling. Al kan de hoofdrolspeler niet op die laatste vraag antwoorden. Google leert ons dat de jongste winnaar in het moderne wielertijdperk (na WO II) de Nederlander Cees Bal is, met 22 jaar. Maar misschien breekt Lion ooit het record?
‘The Racer’ speelt zich niet af tijdens de Ronde van Vlaanderen, wel tijdens de Tour de France van 1998 die in Dublin begon. Het was een editie die bol stond van de dopingschandalen. Dat stukje realiteit werd overgenomen in de film, de rest is fictie. Louis Talpe speelt Dom Chabol, een 38-jarige domestique, ofwel helper. Het is zijn job om ploegmaat en sprinter Tartare, gespeeld door Simoni, uit de wind te zetten en aan de overwinning te helpen. Met andere woorden: hij mág niet winnen. Talpe, Simoni en de rest van de Belgisch-Ierse cast en crew trokken vorige zomer voor een drietal weken naar Ierland voor de opnames.
Louis, jij bent duidelijk thuis in de fietswereld.
Louis: ‘Ja, iets meer dan Matteo (lacht).’
Matteo: ‘Zeg maar fameus wat meer.’
Louis: ‘Ik ben vroeger altijd een voetballer en tennisser geweest, maar zo’n twintig jaar geleden ben ik met triatlons begonnen. Ik heb ook een tijdje koersen gereden, in het peloton. Nu fiets ik nog altijd heel vaak.’
Matteo: ‘Tijdens opnames als deze leer je normaal veel van coaches, maar bij The Racer heb ik het meeste van Louis geleerd. Bij racescènes stuurde hij de hele set aan, omdat hij gewoon beter wist hoe die gefilmd moesten worden. Hij weet hoe een sprint in elkaar zit: hoe die begint, wat de strategie erachter is, hoe de fietsen tegenover elkaar geplaatst zijn. Dankzij Louis zit dat allemaal juist in de film. Hij heeft veel meer gedaan dan gewoon zijn rol gespeeld. Hij stuurde mij ook bij waar nodig was. “Matteo, trek je buik in wanneer je op je fiets zit.” (lacht)’
Louis: ‘Ik keek naar de set zoals ik naar de koers kijk: hij zit mooi op zijn fiets, hij niet. Matteo zit gelukkig standaard mooi op zijn fiets. Ik heb sommige acteurs en figuranten achteraan in de groep moeten zetten omdat het er anders niet realistisch uitzag. Maar Matteo’s gabarit, zoals Michel Wuyts zou zeggen, zat goed, ondanks het feit dat hij geen ervaring had.’
Matteo: ‘Gabarit, ik leer hier nog iets bij.’
De koersscènes zijn dus helemaal echt, ook de sprints?
Louis: ‘Ja. Er zit een sprintscène in tussen Matteo en ik waar we zeker 45 km per uur aan het rijden zijn.’
Daar komt toch wat gevaar bij kijken?
Matteo: ‘Dat is zo. Je zou kunnen zeggen: we blijven rond de 35 per uur rijden, maar zo krijg je ’t niet gespeeld. Uiteindelijk ga je toch je limieten verleggen en begin je echt te sprinten. Als een van de twee gas begon te geven, moest de ander gewoon mee.’
Louis: ‘We spraken alles goed af bij zo’n scènes, zodat we tijdens het shooten perfect wisten welke positie we moesten innemen en waar de camera was. Want in het begin ging het een beetje op z’n Iers...’
Matteo: ‘(beaamt) In de eerste week voelden we dat er iemand moest zijn die zei hoe we het zouden aanpakken. Kieron (J. Walsh, red.) is een supergoede regisseur maar ik had het gevoel dat Louis meer afwist van sportenscenering, dus hij heeft dat een beetje overgenomen. Na een tijd was hij de spreekbuis voor het peloton. Je moet weten: het peloton was een mix van acteurs, semi-profs, amateurs,… Het waren niet allemaal goede fietsers. Goede afspraken waren essentieel, want je wil je leven niet riskeren. Er moest vertrouwen zijn. Het lijkt misschien maar fietsen, maar het ging hard.’
Louis: ‘Er zaten inderdaad amateurs tussen die we van toeten of blazen kenden. Als je dan aan 45 km per uur in diens wiel moet hangen…’
Matteo: ‘In Louis had ik het volste vertrouwen, net zoals mijn personage in de film volledig op Dom vertrouwt. Als ik achter hem fietste, wist ik dat er niets zou gebeuren.’
Waren er valpartijen?
Louis: ‘Er is een valpartij geweest, maar wij zaten er niet tussen.’
Matteo: ‘We voelden al de hele tijd dat het op een keer wel moest misgaan, maar alles verliep vlekkeloos, tot de voorlaatste draaidag. Gelukkig had Louis vanaf dag één tegen mij gezegd: never take the brakes. Als je tegen 40 km per uur op je rem gaat staan, lig je sowieso onderuit. Toen gebeurde die val en ik fietste er net achter, maar ik ben blijven doorrijden en heb hen kunnen ontwijken.’
Louis: ‘Die beelden zijn trouwens gebruikt in de film. In de laatste koers zijn er twee valpartijen, waarvan eentje echt is.’
En de val die in scène gezet is?
Louis: ‘Die is door stuntmannen gedaan. Daar stonden wij op te kijken van aan de zijlijn, met onze gsm in de hand om te filmen (lacht).’
Matteo, op een bepaald moment plast jouw personage van op z’n fiets. Heb je dat echt gedaan?
Matteo: ‘Nee, dat was niet echt. Ik had een plastieken flaconnetje in m’n hand. Ik denk niet dat ik dat zou kunnen (lacht).’
Vasten en vreetbuien
Hoe hebben jullie zich voorbereid op de opnames?
Louis: ‘Voor mij bestond de voorbereiding vooral uit gewicht verliezen. Er zitten een paar scènes in de film waar ik zonder shirt op de fiets zit en de camera dicht op mijn lichaam staat. Dat beeld moest kloppen voor mij, want coureurs hebben heel weinig vet. Ze zijn letterlijk vel over spier. Ik ben tien kilo vet kwijtgespeeld en heb twee kilo spieren erbij gekregen. Net voor de opnames gingen mijn vrouw en ik uit eten met Mathieu Van der Poel (Nederlandse wielrenner, red.) en zijn vrouw. Ik zei toen trots tegen hem dat ik op 6% lichaamsvet zat. “Ik sta normaal op 5%”, antwoordde hij (lacht). Ik heb drie maanden alles gegeven, maar echte coureurs staan dus nóg scherper.’
Hoe ben je zo veel afgevallen?
Louis: ‘Ik heb het tegenwoordig erg hippe intermittent fasting gedaan. Dan eet je acht uur per dag en vast je voor zestien uur. Dat doe ik nog altijd drie dagen per week trouwens. Je kiest zelf wanneer je eet. Velen eten bijvoorbeeld tussen 12u en 20u, maar ik geloof meer in vroeg stoppen, om 18u. Dan kan ik erna nog sporten. Voor mij werkte dat perfect en ik mocht best nog veel eten. Yoghurt en granola, vlees met patatjes,… (tegen Matteo) Jij hebt minder geluk gehad met Zillion …’
Matteo: ‘Ja… Ik was begin dit jaar aan het diëten voor de rol van Dennis Black Magic in de film Zillion. Meer dan 7 kilo was ik kwijt, en toen begon de lockdown. Zodra het definitieve telefoontje van de producent kwam dat de opnames niet doorgingen, kreeg ik gigantische vreetbuien, vooral chocolade-aanvallen. De meeste mensen hebben wat meer gesnoept en gedronken tijdens de lockdown, maar bij mij was het maal tien. Op zes weken was er terug 11 kilo bij. Nu zit ik dus met een penske…’
Wanneer gaan de opnames dan door?
Matteo: ‘Pas volgende zomer. Als er één film is die je niet kan shooten met coronamaatregelen is het wel Zillion. Zillion was een discotheek waar massa’s mensen halfnaakt tegen elkaar stonden te dansen. Dat krijg je nu niet verkocht. Dit is de laatste film die zal kunnen opgestart worden. De troef van de film is de gulzigheid, daar kan je niet in inboeten.’
Behoorde zonnen ook tot de voorbereiding voor ‘The Racer’? Jullie hebben in de film de typische tan lines van coureurs.
Louis: ‘Ik heb me in de maanden voor de opnames volledig kunnen concentreren op de voorbereiding voor deze rol, dus ik had veel tijd om te gaan fietsen in de zon. Soms ging ik zelfs als een idioot in de zon zitten met een wielertruitje aan.’
Matteo: ‘We kregen ook elke ochtend een spraytan om die lijnen nog te accentueren. Dan werden onze benen en armen afgeplakt en kregen we een kleurtje.’
Een ster op de set
Iain Glen, de acteur die acht seizoenen lang de rol van Jorah Mormont vertolkte in ‘Game of Thrones’, speelt de verzorger van de wielerploeg. Hoe was het om met hem te werken?
Louis: ‘Iain is een heel coole kerel, het soort vent dat ik binnen twintig jaar zou willen zijn.’
Matteo: ‘Ja, dat gevoel had ik ook.’
Louis: ‘Je merkt dat hij veel ervaring heeft. Hij liet zich nooit opjagen op de set, want dat heeft toch geen nut. Terwijl wij soms dachten: waarom zijn we nu nog niet aan het draaien? We zijn toch klaar? Soms zaten we in ons kostuum en met make-up op klaar in de regen op ons fietsje en dan werd er niet gefilmd. “Gewoon geduld hebben, dat is filmmaken”, zei hij dan.’
Je zou nochtans denken dat hij vlot draaiende sets gewoon is, aangezien hij van ‘Game of Thrones’ komt.
Louis: ‘Daar moet je net nog meer geduld hebben.’
Matteo: ‘Heb jij Game of Thrones gezien?’
Louis: ‘Ja.’
Matteo: ‘Ik niet. Ik moet toegeven dat ik Iain niet kende. Ik was alleen al impressed door hoe goed hij speelde en wat voor een zalige kerel hij was. Ik heb veel van hem bijgeleerd. Hij gedraagt zich niet als een grote ster, waardoor je op je gemak bent. Daarin onderscheiden goede acteurs zich. Ze geven onmiddellijk veel vertrouwen zodat je samen sterker bent en elkaar kan uitdagen. Als je hautain of pretentieus overkomt, creëer je een afstand waardoor je niet samen bent in de scène.’
Louis: ‘En waardoor wij niets zouden durven.’
Matteo: ‘Inderdaad. Ik hoor vaak dat de grootste sterren eigenlijk de fijnste mensen zijn om mee te werken. Terwijl degenen die net eronder zitten en daardoor gefrustreerd zijn, zich heel erg gedragen als een ster.’
Ga je ‘Game of Thrones’ nu niet bekijken, nu je ‘m kent?
Matteo: ‘Ik wil wel, maar mijn vriendin heeft niet veel zin om eraan te beginnen. Ik denk nochtans dat ze wel mee zou zijn als ze een seizoen zou zien. Acht seizoenen is alleszins te veel om alleen te bingen.’
Babyliefde in de lockdown
Is het een film voor dat deel van onze lezeressen dat helemaal niet into wielrennen is?
Louis: ‘Honderd procent.’
Matteo: ‘Zoveel mannen bij elkaar, da’s toch fijn om te zien? En Louis die de hele tijd in zijn bloot bovenlijf loopt. Ik zou ook willen komen kijken.’
Louis: ‘(lacht) Behalve dat is het echt veel meer dan een fietsverhaal.’
Matteo: ‘Ik had eigenlijk ook niets met fietsen, maar ik vond het zo tof dat in deze film het standpunt van de helper wordt ingenomen, van iemand die zijn droom aan de kant schuift en rijdt voor het team. Dat is iets universeels.’
Houdt het jullie bezig dat het geen al te opportuun moment is om een film uit te brengen?
Louis: ‘De situatie is wat ze is. Daar kunnen we geen verandering in brengen. We zijn blij dat ie uitkomt, want ‘m gewoon op de plank laten liggen met het excuus dat er geen passend moment was, is geen oplossing. Mensen zullen ‘m wel gaan zien. Misschien speelt het in ons voordeel dat er niet veel andere films in de cinema zullen zijn die mensen kunnen gaan kijken. Het is een tikkeltje jammer, maar we zijn twee positivo’s en we zien wel.’
Matteo: ‘Het is goed dat het wielerseizoen is verschoven, waardoor het past dat hij nu uitkomt. Je mag bij zo’n dingen gewoon niet te lang stilstaan, want daar word je ongelukkig van. Je moet daar bescheiden in blijven en omarmen dat het nu eenmaal zo is.’
Hoe hebben jullie de lockdown beleefd?
Louis: ‘Ik had niet het gevoel dat het voor m’n vrouw en mij heel anders was. We zijn sowieso vaak samen. Mijn vrouw werkt van thuis uit, dus zij is gewoon blijven doorwerken. Als acteur ben je ‘t ook wel gewoon om een periode thuis te zitten tussen twee jobs. En mijn vrouw was zwanger, dus we hebben ons goed kunnen voorbereiden.’
Voor jou kwam het ook goed uit, Matteo.
Matteo: ‘Voor mij was het alleen maar een geschenk om die eerste maanden bij m’n dochter te kunnen zijn. Alleen zaten we al thuis van begin december. In ons hoofd was maart het moment waarop we terug zouden buitenkomen, het normale leven een beetje oppikken. En toen kwam de lockdown. Eigenlijk heeft ons quarantainegevoel zeven maanden geduurd. We zijn pas nu terug onze vleugels aan het uitslaan. Maar het was fijn om zo close te worden met Giulia.’
‘The Racer’ speelt vanaf woensdag 9 september in de bioscoop.
Lees ook:
- Lucas Van den Eynde speelt hoofdrol in ‘Cruise Control’: ‘Deze film is een troost in barre coronatijden’
- Bart Hollanders bijna onherkenbaar als getatoeëerde gangster in Vlaamse film ‘Dealer’
- Dit zijn de eerste beelden van ‘The Batman’ met Robert Pattinson in de hoofdrol
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
