Marine ging van architectuur naar communicatie, maar wilde vooral haar passie voor fotografie niet uit het oog verliezen.
Marine vond haar droomjob, maar het was even zoeken: ‘Ik haal nu veel voldoening uit m’n werk’
Nadat bleek dat architectuur toch niet voor haar was, stapte Marine over naar de communicatie. In die sector kan ze haar sociaal talent inzetten, én ze heeft tijd over voor haar echte passie: fotografie. Na enkele jaren zoeken vond Marine uiteindelijk toch haar droomjob, waardoor ze zich nu kan uitleven in twee creatieve sectoren.
‘Toen ik 18 was, begon ik aan de studie architectuur in Luik. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in kunst, maar ik wist dat ik iets minder “zweverigs” nodig had dan een pure kunstrichting. Architectuur leek mij het beste van beide werelden te bieden. Ik zou creativiteit nodig hebben bij het ontwikkelen van projecten, maar ook kennis van wiskunde en geschiedenis. Het feit dat ik iets methodisch zou leren, gaf me een zekere houvast.’
Het stoorde mij dat ik niet alle aspecten van mijn persoonlijkheid kon aanwenden in mijn studie.
‘Na twee jaar ben ik gestopt met architectuur. De richting was heel interessant, maar ook erg tijdrovend. Ik had amper tijd over voor mijn echte passie, fotografie. Dag en nacht moest ik aan projecten werken en ik had het moeilijk om me ertoe te zetten. Steeds vaker stoorde het mij dat ik niet alle aspecten van mijn persoonlijkheid kon aanwenden in mijn studie. Ik was amper 20 jaar en allesbehalve klaar om mijn dromen opzij te schuiven, dus maakte ik de overstap naar communicatiewetenschappen. Voor mij is de beste manier om te communiceren visueel. Bovendien vond ik het fijn dat ik mijn sociale kant zou kunnen gebruiken in deze richting. Contacten leggen en banden creëren is altijd mijn ding geweest. In communicatiewetenschappen zou ik wél alle kanten van mijn persoonlijkheid kunnen laten zien.’
Achter de lens
‘Ik ben eerder toevallig met fotografie begonnen. Als studente zat ik in verschillende Facebookgroepen over kunst en vormgeving. Ik verzamelde – op beperkte schaal – werken van kleine artiesten en vond het fijn om ze te vereeuwigen op beeld. Na een tijdje kreeg ik aanvragen voor shoots, onder andere van HELMo, de hogeschool van Luik. Ik fotografeerde ook op trouwfeesten van mensen die ik kende, en als zij tevreden waren, vertelden zij het door. Zo kwam van het ene het andere en plots had ik een klein netwerk opgebouwd. ‘
De eerste stapjes
‘Na mijn master in commerciële communicatie, werd ik aangenomen bij een cosmeticabedrijf. Ik hoopte daar visuele en artistieke projecten te mogen opzetten, maar in de eerste zes maanden viel dat heel erg tegen. Het heeft even geduurd voor ik het vertrouwen van mijn team kreeg, en dan nog... Het klikte gewoon niet echt met mijn collega’s. We waren te verschillend. Als er geen klik is met mensen, is het heel moeilijk om samen iets te creëren.’
De perfecte mix
‘Vandaag werk ik halftijds als project manager voor het bedrijf van Gaëlle Garcia Diaz (Belgisch model en pokerspeelster, red.). Dat doe ik nu al zeven maanden. Ik creëer visuele content voor Gaëlles twee Instagrampagina’s: haar influencerprofiel en haar commercieel profiel. Daarnaast hou ik me bezig met de ontwikkeling van haar merchandising. Momenteel zijn we bezig aan een kledinglijn en die volg ik volledig op, van de schetsen tot aan de afwerking. Daar haal ik veel voldoening uit. Daarnaast werk ik als assistente van enkele fotografen met wie ik heel graag samenwerk. En ik fotografeer zelf, als freelance job on the side. Ik kan me eindelijk echt uitdrukken met mijn werk.’
Ik ben elke dag zo dankbaar dat ik met inspirerende mensen mag samenwerken.
‘Zowel als werknemer als bij opdrachten die ik als freelancer doe, krijg ik nu veel vertrouwen en vrijheid. Ik ga op zoek naar originele en ongewone ideeën, en ik heb mensen aan mijn zijde die me de middelen geven om die ideeën uit te werken. Ik ben elke dag zo dankbaar dat ik met inspirerende mensen mag samenwerken. Daar leef ik echt van op.’
Toekomstperspectief
Op de vraag waar ze zich binnen vijf jaar ziet, antwoordt Marine: ‘Dan ben ik 32. Ik geloof niet dat er veel veranderd zal zijn. Ik wil de tijd nemen om te genieten van de situatie waarin ik me nu bevind, want die geeft me echt voldoening. Op dit moment zou ik niet fulltime als zelfstandig fotografe willen werken. Ik vind het net leuk dat ik nu af en toe tijd heb om nieuwe ideeën en inspiratie op te doen, en dat ik niet 24 op 24 met m’n gezicht achter mijn camera plak.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
