'Ik moest tijdens mijn rijexamen na 5 minuten al terugkeren naar het examencentrum, want ik reed op het eerste kruispunt door het rood licht.'
OEPS: dit zijn de grootste rijblunders van onze redactie
‘Een vrouw achter het stuur, is bloed aan de muur.’ We háten dit flauwe gezegde op de Flairredactie, want we trekken maar al te goed onze plan in het verkeer. Toch loopt het zelfs bij de beste chauffeurs helaas ook af en toe eens mis.
Eline (30)
“Waar zal ik beginnen? Misschien bij de flater waar ik zelf nog altijd het hardst om moet lachen. Een jaartje geleden reed ik ‘s avonds laat van ‘t Eilandje in Antwerpen richting Mechelen. Ik was nog maar net vertrokken toen ik op de Scheldekaaien op de tramstrook terechtkwam. Verschillende mensen die op de tram stonden te wachten, hebben me als een dwaas zien voorbij hobbelen op de kasseien terwijl op mijn gezicht waarschijnlijk “Help?!” af te lezen stond. Toen er na een paar honderd meter dan toch een opening in de berm kwam waardoor ik op de juiste rijstrook kon gaan rijden, kreeg ik de slappe lach. Ik heb de hele weg van Antwerpen naar Mechelen om mezelf zitten lachen achter het stuur. Antwerpen lijkt vervloekt voor mij, want niet veel later volgde ik er zonder al te veel nadenken een bus en kwam zo op de busstrook aan het Sportpaleis terecht, die met grote betonblokken afgezet was. Toen ik bang werd dat ik er nooit weg zou geraken, heb ik een u-bocht gemaakt, maar dan was de miserie nog niet gedaan. Twee minuten nadat ik op de juiste rijstrook was geraakt, hoorde ik een politiesirene achter mij. “Lap, die hebben mij zien rijden op de busstrook. Ik heb een boete aan mijn been”, dacht ik. De sirene was inderdaad voor mij bedoeld, maar niet voor mijn eerste stomme stoot. Met een handgebaar maakte de agent mij duidelijk dat mijn lichten niet aan stonden, terwijl het 11u ‘s avonds in de winter was. Zei ik al dat ik nogal makkelijk flaters verzamel? Eentje om af te sluiten: ooit heb ik met mijn handrem nog half op een flink aantal kilometers gereden (in de file vooral), tot de auto plots naar verbrand rubber begon te ruiken. Maar voor de rest ben ik echt een goede chauffeur, hoor!
Jolien (23)
“Ik ben van nature een ongelofelijke stresskip. Op school leerde ik mijn boeken van voor naar achter en van achter naar voor vanbuiten en dan nog had ik stress om aan het examen te beginnen. Hetzelfde gebeurde op mijn rijexamen: ik had op voorhand uren geoefend, maar de stress nam de bovenhand. Met zweetpollekes reed ik – met een grumpy examinator -de parking van het examencentrum af. Ik was nog maar net vertrokken toen hij al zei: “Madammeke, rijd maar terug naar het examencentrum”. Ik had totaal geen idee hoe ik het op amper vijf minuten tijd voor elkaar had gekregen om te buizen. Wat bleek? Ik was op het eerste kruispunt door het rood licht gereden. Ik was zo in (stressvolle) gedachten verzonken dat ik niet had opgemerkt dat het licht op rood stond. Oeps!”
Herlinde (33)
‘Ik kwam net terug van de garage waar ze foto’s van mijn auto hadden getrokken om online te zetten en hem te verkopen. Die wagen was dus tiptop in orde, en klaar voor een nieuwe eigenaar. Bij het inrijden van de ondergrondse parkeergarage aan ons appartementsgebouw zag ik mijn vriend staan en zwaaide ik enthousiast, blij dat alles van de verkoop in orde was. Helaas gaan zwaaien en insturen niet zo goed samen, en raakte ik een betonnen paal met de auto. Het klonk niet zo erg, maar dan zag ik de gezichtsuitdrukking van mijn vriend. Op de volledige linkerflank van mijn zwarte Mini stond een gigantisch grote, lelijke witte streep. En die ging er jammer genoeg niet af met een spons en wat water... Dat stom accidentje kostte me 600 euro, een week voor ik de auto voorgoed moest afgeven. Weggegooid geld en een deuk in mijn ego!’
Elke (31)
‘Ik had nog maar pas mijn rijbewijs en ging op bezoek bij mijn oma en opa. Toen ik terug naar huis vertrok en al enthousiast zwaaiend de oprit afreed, belandde ik plots met het achterste van mijn autootje tegen het boompje op het voetpad. Het klonk als een grote klap, maar gelukkig viel het allemaal nog wel mee. Mijn tweede grote blunder was toen ik vroeger als weekendwerk ging afwassen in een restaurant in ons dorp. Toen ik een keer uitzonderlijk met de auto ging en de wagen na mijn shift thuis op de oprit parkeerde, vergat ik blijkbaar de handrem op te trekken. Op zondagochtend rond 6u stond de buurvrouw aan de voordeur met de melding dat mijn autootje in het midden van de straat stond. Gelukkig dat mijn ouders in een straat wonen waar amper passage is. Lesje geleerd: nu zet ik de auto dus voor de zekerheid ook altijd in eerste versnelling. Maar nog twijfel ik vaak aan mezelf en kruip ik ‘s avonds uit bed om te kijken of de auto niet op straat staat (lacht).’
Sandie (30)
“Ik heb een hekel aan autorijden dus als het kan, probeer ik het dan ook te vermijden. Van echt gênante rijblunders ben ik dan ook (gelukkig) gespaard gebleven. Wat ik me wel nog herinner, is mijn rijexamen. Op een gegeven moment zei de instructrice dat ik op de rotonde rechtdoor mocht rijden. Ik weet nog dat ik toen in complete paniek was, want ik had nog nooit gehoord van rechtdoor rijden op een rondpunt. Ik heb toen in alle stress gewoon een willekeurige afslag genomen. Gelukkig mocht ik die straat ook effectief in, want ik had eerlijk gezegd niet opgelet op de verkeersborden. Wanneer ik nu in de auto zit en de gps hoor zeggen dat ik op de rotonde rechtdoor moet rijden, moet ik nog altijd terugdenken aan dat moment. Ik was trouwens wel vanaf de eerste keer geslaagd op mijn examen, dus ik heb gelukkig geen trauma overgehouden aan mijn rijblunder!”
Fien (26)
‘Ik heb geen rijbewijs, da’s pas een rijblunder (lacht)! It’s funny ’cause it’s true”
Elien (32)
‘Toen ik negentien was, ging ik samen met twee kotgenoten mijn theorie-examen afleggen in Deurne. Eén van mijn kompanen had de weg opgezocht met de bus, hij zou ons tot daar leiden. We stapten van de bus toen hij het zei, maar toen we in een lokale bakkerij gingen vragen hoe we precies moesten wandelen naar het examenlokaal, bleek dat we toch nog een eindje verwijderd waren. We besloten dat ‘extra hoekje’ toch gewoon te voet te doen. Uiteindelijk hebben we anderhalf uur rondgedwaald en minstens vijf keer verkeerd gelopen. Kwam er nog bij dat het halverwege pijpenstelen begon te regenen. Na anderhalf uur (en een snelle stop bij de McDonald’s) kwamen we ein-de-lijk aan in de rijschool. Maar nu komt de échte frats. Maar één van ons drieën wandelde uiteindelijk ook buiten met een theoretisch rijattest. Mijn tweede kompaan was faliekant gebuisd en ik scoorde toppunten, maar slaagde niet in de oogtest. Later ontdekte ik dat ik een oogziekte heb waardoor mijn zicht over de jaren verslechtert en ik dus überhaupt nooit met de auto zal kunnen of mogen rijden. Heel veel dedication voor heel weinig resultaat.’
Chloë (28)
‘Mijn mama heeft me aangeleerd om mijn auto bij het parkeren gewoon in eerste versnelling te laten staan, dan kan ie namelijk nooit wegbollen en hoef ik bijgevolg geen handrem op te trekken. Wanneer ik met een andere auto rij, vergeet ik dus wel eens dat de handrem wél opstaat. Zo heb ik eens een hele tijd met mijn handrem aan door de stad gezoefd.’
Lissa (28)
‘Ik stond midden in het centrum van Leuven op straat geparkeerd, ergens waar ik eigenlijk helemaal niet mocht staan. Ik reed achteruit, maar doordat ik aan het babbelen was met een vriendin en bijgevolg niet goed keek waar ik naartoe ging, reed ik pardoes van een trapje dat naar een tuin leidde. Mijn linkerachterwiel stond een pak lager dan de weg. Daarbij komt nog eens dat ik die auto nog geen twee maanden had én ik een uur later een belangrijke sollicitatie had. Ik heb dan maar mensen op straat aangesproken en we hebben mijn auto samen terug op de baan gekregen door hem achteraan op te heffen en goed gas te geven. Dat laatste heeft een vriendelijke omstaander gedaan, want ik stond te trillen op mijn benen.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
