Je ziet 'Maleficent 2' vanaf vandaag in de cinema.
REVIEW: ‘””Maleficent 2: Mistress of Evil”” ontsnapt volledig aan de vloek van de sequel’
Disneyfans weten dat sequels niet altijd een goed idee zijn. Er is een reden waarom niemand nog praat over ‘De Leeuwenkoning 2’ of ‘De Kleine Zeemeermin 2’: ze waren simpelweg niet even magisch als hun voorgangers. ‘Malificent: Mistress of Evil’ is de uitzondering die de regel bevestigt.
Ondanks niet altijd even lovende reviews van zure filmcritici, was het eerste deel van de ‘Maleficent’-saga een groot succes. Met een binnengehaald bedrag van meer dan 750 miljoen dollar was het de vierde best verdienende film van 2014. Tot op heden is ‘Maleficent’ het grootste box office succes voor hoofdrolspeelster Angelina Jolie, die doorheen de jaren toch een indrukwekkend palmares bij elkaar speelde. De druk was dus hoog voor Linda Woolverton, die het scenario opnieuw voor haar rekening nam, en voor de Noor Joachim Rønning, die de regisseursstoel voor dit tweede deel overpakte van Robert Stromberg.
‘Maleficent 2: Mistress of Evil’ begint even na het einde van de eerste film. Prins Philip, de grote liefde van Aurora (Elle Fanning), onderging in die korte periode een grote transformatie – de acteur uit de eerste film had geen tijd om het vervolg in te blikken en werd vervangen – en vatte het plan op de jonge koningin ten huwelijk te vragen. Op die manier zijn niet alleen hij en Aurora, maar ook het magische rijk de Moors en het mensenrijk Ulstead voor altijd verbonden. Gedaan met oorlog en haat tussen mens en magisch wezen. Dat is niet helemaal naar de zin van ‘mama’ Maleficent, maar desondanks stemt ze toe met een etentje op het kasteel van koning John en koningin Ingrith van Ulstead, Aurora’s toekomstige schoonouders. Daar begint de miserie, die eindigt in een spectaculaire oorlogsscène en een ontknoping die de deur wagenwijd openzet voor een derde deel.
‘Maleficent 2’ heeft even tijd nodig om op snelheid te komen, maar eens het verhaal vertrokken is, zit je op een rollercoaster van verwondering, spanning en komische kwinkslagen waarvan je als fan van het eerste deel ook nu ten volle geniet. De sequel moet niet onderdoen voor de eerste film, al kan hij ook niet méér verrassen.
Jolie weet het sprookje ook deze keer in haar eentje naar een hoger niveau te tillen, met haar minimalistisch maar fenomenaal acteerwerk, inclusief fake Brits accent. De kleerkast van de duistere fee kreeg een geweldige upgrade en de rivaliteit met koningin Ingrith – gespeeld door de legendarische Michelle Pfeiffer, die zich trouwens ook geamuseerd moet hebben in de styling – maakt haar scherpe hoektanden nog iets bijtender, waardoor je alleen maar meer van de donkere dame gaat houden. Magische figuren zoals de drie bekvechtende feeën, sidekick Diaval en enkele indrukwekkende nieuwkomers – sorry, geen spoilers – maken het feestje compleet.
De vloek van de sequel sloeg hier niet toe, maar de magie kan ook niet blijven duren. De onsubtiel opengezette deur naar een derde deel zou mijns inziens beter gesloten blijven. Hoewel deze film weer een plaatje is, verrast of vernieuwt hij niet echt tegenover het eerste deel. We zien Jolie in deze tweede ronde graag terug in de fascinerende gedaante van Maleficent, maar of ze ook een derde keer moet wederkeren? Misschien is het beter haar te laten rusten, voor ze haar vleugels deze keer figuurlijk verliest en neerstort. Het is mooi geweest voor Maleficent.
Je ziet ‘Maleficent 2: Mistress of Evil’ vanaf vandaag in de cinemazalen.
Meer films om te zien:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
