Je ziet de live-actionremake van 'Mulan' vanaf vrijdag op Disney+. Wij konden 'm al bekijken.
REVIEW: ‘Pas als je de originele film loslaat, zal je van de nieuwe ““Mulan”” genieten’
In de snel groeiende verzameling van Disneys live-actionremakes, is ‘Mulan’ de vreemde eend in de bijt. Nooit eerder week Disney zo ver af van de originele film. Dat hoeft niet negatief te zijn, maar het is wel wennen.
Meer dan acht maanden na de geplande release geraakt ‘Mulan’ morgen eindelijk bij de Europese Disneyfans. Ik zou graag zeggen dat het wachten de moeite waard zal blijken, maar er hoort een disclaimer bij die bewering: pas als je de originele film loslaat, zal je van de nieuwe versie genieten.
Toen ‘Mulan’ in 1998 uitkwam, werd de film al snel de favoriet van velen, waaronder mezelf. De redenen waarom zijn makkelijk op te sommen: Mushu, Cri-Kee, Mulans oma, de voorvaderen, kapitein Li Shang, de obese soldaat Chien Po en de liedjes. De teleurstelling was groot toen er in de trailer voor de live-actionremake niets van dat alles te bespeuren was. De eigenlijke film brengt geen soelaas: Mushu en de rest mogen deze keer niet meespelen. Hoofdrolspeelster Liu Yifei zingt niet één noot, hoewel ze dat talent wel heeft.
De makers kozen ervoor om in de remake de focus te leggen op het verhaal eerder dan op het komische en de muziek. Dat wordt vanaf de eerste scène duidelijk: de film begint met een scène uit de kindertijd van Mulan, terwijl de tekenfilm direct begint met de aanval van Shan Yu op de stadsmuren. Dankzij die beginscènes komen we meer te weten over de backstory van Mulan, nog voor het verhaal echt van start gaat. Zelfs de slechterik krijgt in deze film een achtergrondverhaal. De imposante man heet nu Bori Khan en niet Shan Yu, al heeft hij wel de dezelfde enge ogen als het tekenfilmfiguur. De keizer van China doodde zijn vader, dus zint hij op wraak.
In deze remake ligt de focus duidelijk op het verhaal eerder dan op het komische.
Khan wordt bijgestaan door de heks Xianniang, de vermenselijking van Shan Yu’s valk uit de eerste film. Gezien de tijdsgeest, wilden de makers een vrouwelijk personage toevoegen aan de volledig mannelijke wereld van de originele ‘Mulan’. De op het eerste zicht harteloze dame voegt bovendien iets toe aan het verhaal: net als Mulan heeft zij de chi, een soort hogere krachten, en mag ze die niet gebruiken omdat ze een vrouw is.
Net zoals de komst van Xianniang, zijn de andere aanpassingen niet zomaar gedaan. Mulan wordt deze keer niet verliefd op de knappe kapitein Li Shang omdat het de makers in #MeToo-tijden niet aangewezen leek om haar een relatie met haar directe overste te laten aangaan. Daarom valt ze nu voor een andere soldaat, haar gelijke. En hoe geweldig wij Mushu ook vonden, voor het Chinese publiek was het personage destijds best beledigend. Een draak staat in de Chinese cultuur voor respect en kracht. Het feit dat Mushu een beetje een dwaas draakje was, kon niet door de beugel.
Disney ging gelukkig niet zomaar met de grove borstel door de film waar we zo’n warme, nostalgische gevoelens bij hebben. De oplettende ‘Mulan’-fan zal verwijzingen zien naar de elementen uit de originele film die hij mist. Zo is er geen gelukskrekel bij de koppelaarster, maar heet een van Mulans soldatenvrienden Cricket. Niet toevallig kreeg hij die naam als geluksbrenger. Mulan zingt nooit, maar je hoort wel de gekende deuntjes, zoals dat van ‘Reflection’/’Spiegelbeeld’. En het grootste gemis, dat van draakje Mushu, wordt opgevuld door een rood-gele feniks die Mulan op moeilijke momenten beschermt. De majestueuze vogel klinkt niet als Eddie Murphy en maakt geen flauwe mopjes, maar je kan niet alles hebben. En ondanks de vele veranderingen, zijn er wel degelijk bijna perfecte déjà-vu-momenten in de film die het kind in jou blij zullen maken.
Als je je strenge, vergelijkende bril afzet, zie je dat Disney een mooie, moderne ‘Mulan’ maakte. Deze film is minder grappig dan het origineel, maar saai wordt het niet. Dat is een prestatie, want door de toegevoegde scènes is deze ‘Mulan’ met bijna twee uur een stuk langer dan de eerste. Eigenlijk is het alsof je kijkt naar de volwassen geworden versie van de film. Aangezien wij intussen ook volwassen(er) zijn, is dat best oké.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
