Ze won verschillende proeven, spendeerde maar liefst negen dagen op Winnaarseiland en speelde het spel oprecht, maar Ruth mag zich dan toch niet Robinson 2020 noemen. Al is ze dat voor veel kijkers wel. ‘Ik word zelfs een beetje emotioneel als ik denk aan alle steun die ik krijg’, vertelt ze een dag nadat kijkend Vlaanderen haar te vroeg zag weggestemd worden.
Ruth, hoe was het om je eliminatie terug te zien?
‘Ik wist wat er ging gebeuren, dus ik had me erop voorbereid. Vorige week had ik het moeilijker, omdat je dan voelde wat eraan zat aan te komen. We hebben een psychologe tot onze beschikking als het nodig is. Ik heb haar gebeld om erover te praten en dat heeft me echt geholpen.’
Was je boos na je eliminatie?
‘Niet boos, wel heel verdrietig. Dat verdriet heb ik zo lang meegedragen. Het verlies van de proef met de rekensom is blijven hangen. Nadat ik die verloren had van Jorik, ben ik huilend van de berg gestapt. Ik wist dat het gedaan was, ook al probeerde de rest nog te zeggen dat dat niet zeker was. Ik nam het mezelf zo kwalijk dat ik de plus en min omgewisseld had... Vandaag heb ik het mezelf vergeven, maar het heeft even geduurd.’
Veel kijkers vinden je eliminatie onterecht.
‘Ik was de enige die vond dat de beste kandidaten moesten overblijven, niet de tactische spelers. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik de finale wilde spelen tegen de beste speler. Je wilt toch niet winnen tegen iemand die nog amper op zijn benen kan staan? Kevin lag de hele tijd neer, kon bijna niet meer rechtstaan,... Eerlijk gezegd hoopte ik die laatste dagen dat hij zelf de handdoek in de ring zou gooien. Daarom vroeg ik aan Elroy waar het Robinson-gevoel was. Maar Kevin wou per se Thomas aan de overwinning helpen met zijn stemmen. Dat is de enige reden waarom hij bleef, want hij was kapot. Dat is natuurlijk heel sympathiek naar Thomas toe, maar vrij onsympathiek naar de rest toe. Thomas durfde het toch wel zelf tegen mij opnemen? Ik ben een vrouw, een kop kleiner, ... We komen allemaal goed overeen nu en we kunnen zeker door een deur, maar ik blijf het spijtig vinden dat het zo is gelopen.’
Gunde je nog iemand de overwinning toen je vertrok?
‘Het is erg om te zeggen, maar toen niet. Op het moment dat ik vertrok, had ik het gevoel dat er niemand was die mij nog echt steunde en die ik kon vertrouwen. Het Winnaarseiland is uiteindelijk een vergiftigd geschenk geweest. De meeste kandidaten die overbleven, hebben me niet echt kunnen leren kennen. Met Jorik heb ik bijvoorbeeld bijna geen tijd doorgebracht, maar na de expeditie hebben we elkaar echt leren kennen. Hij zegt dat ik helemaal anders ben dan het beeld dat hij op het eiland van mij had. Nu zegt hij: jij verdiende het echt. Maar als je iemand niet kent, is het makkelijker om die persoon weg te stemmen. Het wringt bij mij dat er nog kandidaten in het spel zijn die weinig laten zien in de proeven, maar gewoon kunnen blijven omdat ze erbij horen. Ik durf van mezelf zeggen dat ik het echt verdiende om daar te zitten.’
Nu Jorik mij leerde kennen, zegt hij: jij verdiende het echt.
‘Als ik nu iemand moet noemen die mag winnen, dat zou het – raar maar waar – Jorik zijn. Een Robinson is voor mij toch echt iemand die minstens een paar proeven heeft gewonnen.’
Vind je dat er iets zou moeten veranderen aan het concept van het programma opdat het eerlijker verloopt?
‘Het concept varieert van seizoen tot seizoen. Er zijn volgens mij al seizoenen geweest waarin je stemmen kon winnen door proeven goed te doen. Het is spijtig dat dat nu niet het geval was. Ook het feit dat de deelnemers die weggestemd werden na de samensmelting geen tweede kans kregen op een ander eiland vond ik spijtig. Zo geraak je toch een beetje onder die stomme stemronde uit. Er mag wel iets veranderen zodat het weer een strijd wordt tussen de sterkste kandidaten, ondanks het feit dat er gestemd moet worden. Het is natuurlijk ook een beetje geluk hebben met je medekandidaten. Als er meer mensen gecast waren die met hetzelfde idee vertrokken als ik, namelijk dat de sterkere kandidaten ver moeten geraken, dan was het helemaal anders gelopen. Ik besef nu heel goed dat ik heb meegedaan aan een tv-programma, niet aan een spel. Terwijl ik gewoon het spel wilde spelen. Helaas ging het dit jaar meer om tactiek dan om spelen.’
Zou je iets anders doen als je opnieuw kon beginnen?
‘Veel mensen vragen mij dat, maar ik zou niets anders hebben gedaan. Ik vond het vreselijk om in mensen hun gezicht te liegen wanneer we van plan waren hen eruit te stemmen, maar ik ben altijd voor de mensen gegaan die ik én Robinson-waardig vond én met wie ik een goede klik had. Je kon wel zien dat ik niet zo’n goede klik had met sommige kandidaten.’
Zijn er dingen waarvan je verschoot toen je ze zag op televisie?
‘Ik ben verschoten van Elroy, omdat ik dacht dat Jorik het grote brein achter het complot was. Terwijl Elroy degene was die Thomas en Kevin aan de kant van Nederlanders probeerde te krijgen met een psychologisch spelletje. Er was een moment waarop Niels als grapje ‘overloper’ zei tegen Thomas na een opdracht. Dat was duidelijk om te lachen, maar Elroy heeft dat gebruikt om hen in hun kamp te krijgen. Ook de manier waarop hij Natassia psychologisch probeerde te beïnvloeden tijdens de ijsproef, toen hij de hele tijd ‘Dit wordt zo koud!’ zei, vond ik onsympathiek.’
Hebben jullie ondertussen alles kunnen uitpraten met iedereen?
‘Ja, zeker. We hebben elkaar allemaal teruggezien, voor de lockdown. We hebben ook een WhatsApp-groep waarin dagelijks berichtjes gestuurd worden. En van bij de start van de uitzendingen hebben Jorik en ik al meermaals telefonisch contact gehad. We komen nu echt goed overeen.’
Hoe waren de eerste momenten na je exit?
‘Eerst kreeg ik eten en had ik een babbel met Bartel, werd ik gewogen en mocht ik naar mijn ouders bellen. De eerste reactie van mijn papa op mijn eliminatie was: ‘Ah, wanneer moet ik je komen halen op de luchthaven?’ Ik heb een super praktische papa (lacht). De volgende dag kreeg ik mijn gsm en heb ik direct met Niels geskypet. Dat was keiplezant. Daarna heb ik nog urenlang met Natassia gebeld. Ik zat er echt door en zij heeft mij er bovenop geholpen. Sinds die avond is Natassia een heel goede vriendin van mij geworden. Zij is zo’n mooie, lieve vrouw. Het is jammer dat men een verkeerd beeld heeft van haar. Ik durf heel eerlijk zeggen dat ze niet de allerbeste kandidaat was om Robinson te worden, maar ze is echt niet het luie, verwende nest dat sommige mensen denken.’
Hoeveel was je afgevallen?
‘Eigenlijk niet zoveel, maar 5,5 kilo. Ik woog 61 kilo voor de expeditie, en 55,5 kg erna. Tijdens het weegmomentje met Bartel lijkt het zelfs alsof ik maar 4 kilo ben afgevallen, maar die weegschaal stond voor de weging op plus 1,5 kg (lacht). De dag erna bij de dokter bleek het dan toch meer te zijn. Ik denk dat ik niet zo heel veel ben verloren omdat ik negen dagen op Winnaarseiland heb gezeten, waar eten genoeg was. Ik heb daar geen honger gehad. Ik ben 100% zeker dat ik minder woog net voor de samensmelting dan bij m’n eliminatie.’
Was het raar om jezelf na al die weken te zien, met bijna 6 kilo minder?
‘Niet echt. Ik ben het gewoon om mezelf te zien op dat gewicht, aangezien dat mijn vechtgewicht is voor een kamp (Ruth doet aan thaiboksen, red.). Al sta ik wel strakker voor een kamp. Nu vond ik mezelf heel papperig. Alles was slap omdat ik 25 dagen niet gesport had. Ik had geen poep meer, terwijl ik normaal een stevige bips heb. En mijn armen en gezicht waren super smal geworden. Na een weekje was het er wel allemaal weer bij, hoor (lacht).’
Wat is het eerste dat je hebt gegeten toen je terug thuis was?
‘Een croque monsieur! Brood had ik echt gemist. Nu ja, ik heb niet één ding gegeten, maar echt alles door elkaar. Zoet, hartig, zuur: alles. In het hotel en op de luchthaven had ik trouwens ook al goed gegeten (lacht).’
Hoe was de hereniging met je hondje?
‘Keileuk (enthousiast). Ik heb het laten filmen door mijn mama, maar het is mislukt. Ze dacht dat ze aan het filmen was maar had eigenlijk al afgeduwd, kendet? Mijn thuiskomst was heel tof. Ik kwam op een werkdag om 7u ‘s morgens aan op de luchthaven, dus ik had gewoon mijn ouders verwacht. Ineens stonden mijn vriendinnen er ook, allemaal met een bandana op hun hoofd. Keitof.’
Wat vind je zwaarder: de expeditie of in lockdown zitten?
‘Eerlijk gezegd: ik vond de expeditie niet zwaar. Ik heb me nooit zwak gevoeld. Na een tijd krijg je door het weinige eten wel zwarte vlekken voor je ogen wanneer je rechtstaat. Je zet geen stap te veel, want dat kost energie. Maar tijdens de proeven kon ik er nog altijd 100% voor gaan.’
Hoe hou je je nu bezig tijdens de lockdown?
‘Heel veel sporten. Mijn living is omgetoverd tot fitness
(lacht). Ik heb een
pull-up bar, gewichtjes, een yogamatje, iets voor handstand te doen, mijn paal,... Met Instagram hou ik me nu ook veel bezig. Ik doe alle challenges mee
(lacht). Vandaag ben ik voornamelijk bezig met berichtjes beantwoorden. Ik kreeg er elke week wel, maar vandaag zijn het er héél veel. En ze zijn zo hartverwarmend! Het doet mij echt deugd om te lezen dat veel mensen mij steunen.’
Lees ook:
