Een pasgeboren puppy of kitten in huis halen is leuk, maar wat met alle asieldieren die op hun gouden mandje zitten te wachten? Sandra (29) en haar vriend adopteerden de Hollandse herder Ozzy ondanks zijn verlatingsangst en ondertussen maakt hij nog steeds deel uit van hun gezinnetje.
‘Al heel mijn leven lang ben ik een enorme dierenvriend. Daarnaast maakt het mij ook oprecht gelukkig als ik zo’n arm zieltje een beter leven kan bieden. Zo hebben we thuis al een aantal paarden rondlopen en hebben we ook al een aantal katten een tweede kans gegeven. Het stond dan ook al vast dat we ooit een hond uit het asiel zouden adopteren. Wel waren we niet actief op zoek naar een hond. Mijn vriend heeft namelijk al een Mechelse herder, maar toen zag ik plots een foto van Ozzy. Een 5-jarige Hollandse herder die op zoek was naar een gouden mandje.’
‘Eigenlijk was ik gewoon een beetje op mijn gsm aan het scrollen toen ik plots op de pagina van het dierenasiel in Ninove terechtkwam. Ik was meteen verliefd op zijn knappe uiterlijk. Wat een prachtige kleurschakeringen had zijn vacht! Ozzy was het soort hond dat ik al heel mijn leven bij mij zag. Mijn vriend was ook meteen onder de indruk van zijn looks, maar toch heb ik een tijdje moeten aandringen vooraleer we hem zijn gaan bezoeken. Uiteindelijk was het zover en reden we toch naar het asiel. Stiekem hoopten we dat er meteen een klik zou zijn tussen ons. Alleen was Ozzy zo enthousiast dat hij buiten mochten lopen dat hij geen aandacht had voor ons. Toen besloten we dan maar om er nog eventjes over na te denken.’
Kamertje 3
‘Een paar dagen later zag ik op de Facebookpagina van het asiel dat Ozzy overgebracht was naar “Kamertje 3” van Het Hol van Pluto, een hondenpension, in Schorisse. De eigenares Lieve neemt regelmatig een asielhond onder haar hoede om er zo voor te zorgen dat deze een nieuwe thuis kan vinden. Omdat Ozzy al een tijdje in het dierenasiel zat en toch wel een paar issues had, had ze besloten om hem een kans te geven. Vervolgens namen we meteen contact op met haar met de vraag of we hem nog een keertje mochten ontmoeten. Deze keer hadden we meer succes, want hij zocht meer toenadering. Ik was opnieuw helemaal verkocht.’
‘Toch waren we er nog niet helemaal. Het was voor ons namelijk belangrijk dat hij het goed kon vinden met onze Mechelse herder Zarca. Toen we samen een wandeling maakten op het domein was het duidelijk dat de twee het goed met elkaar konden vinden. Zo speelden ze samen in de velden en was Ozzy zijn enthousiaste zelve. Het moment van de waarheid kwam er toen we terug bij het pension aankwamen en Ozzy gewoon in onze wagen sprong. Hij had duidelijk zin om met ons mee te gaan. Daarom hebben we ook toen besloten om hem te adopteren.’
Ozzy sprong meteen in onze wagen en hij had duidelijk zin om met ons mee naar huis te gaan.
‘Voor ons was het best wel spannend, want we wisten dat Ozzy best wel wat verlatingsangst had. In het verleden liet hij dit blijken door zijn behoefte in huis te doen, zelf dingen stuk te maken en uit te breken. Met katten kon hij al helemaal niet overweg. Het was dus eventjes afwachten hoe alles thuis zou verlopen aangezien we zelf drie katten hadden. Ozzy voelde zich eigenlijk meteen thuis. Aanvankelijk kon hij het niet weerstaan om achter onze katten aan te hollen. Beetje bij beetje werden ze toch een gewoonte voor elkaar. Ondertussen zijn ze ook echt dikke vrienden geworden!’
‘Het feit dat we zelf al een hond hadden, heeft er volgens ons voor gezorgd dat Ozzy niet zoveel last had van zijn verlatingsangst. Ondertussen maakt hij nog steeds deel uit van ons gezin en alles gaat ook erg goed met hem. Ik twijfel er dan ook niet aan dat we ooit nog eens een hond zullen adopteren uit het asiel. Het gevoel dat het ons gaf om hem een nieuw leven te bieden, is gewoon onbeschrijfelijk. De dankbaarheid in zijn ogen is voor ons dan ook de mooiste bevestiging die er is.’
Lees ook:
