Het spreekt tot de verbeelding: een open relatie. En het is misschien wel all fun and games, tot blijkt dat het dat toch niet is. Want wat voor de ene werkt, werkt niet noodzakelijk voor de andere. Voor Sophie (32) werkt het wel. Zij heeft een open relatie met Bart. ‘Ons vertrouwen is alleen maar groter geworden’, aldus Sophie.
‘Dit is Bart, mijn vriend. Het was een vrijdagavond, we zaten op café en een vriendin kwam even gedag zeggen. Het was de eerste keer dat ik Bart zo voorstelde aan iemand, met die titel, om het dan zo te noemen. We waren al enkele weken aan het daten en het voelde goed. Ik wilde een relatie met hem. Hij moest lachen toen ik het zei en zodra die vriendin weer weg was, volgde er een gesprek. Vanaf dat moment hadden we officieel een relatie. Ik besliste daar en toen dat het een serieuze relatie moest zijn, een exclusieve relatie. Daarvoor had ik wel vaker relaties gehad, maar die liepen altijd fout. Als tiener ging ik al van het ene vriendje naar het andere, gewoon omdat ik zo genoot van de aandacht. Als twintiger hield ik dat patroon eigenlijk aan. Het is altijd al zo geweest. En ik wist dat het niet normaal was, dat veronderstelde ik althans, afgaande op de relaties die ik rondom me zag. Vaste relaties, één op één. Tot de ene de andere bedroog… Met Bart moest het anders zijn en dat was het ook. We hadden een bevredigende fysieke relatie, maar ook een emotionele relatie. En dat was nieuw voor me. Ik genoot van ons, van wat we hadden.’
Er was íéts wat me aantrok buiten onze relatie. Aandacht, een impuls, avontuur, het onbekende.
‘Maar na anderhalf jaar begon het te knagen. Ik voelde me plots aangetrokken tot een collega op het werk en begon me flirterig te gedragen. Een enorm schuldgevoel bekroop me, dit mocht ik Bart niet aandoen. Tegelijk vroeg ik me ook af waarom ik voelde wat ik voelde. Ik was toch gelukkig? Ik besloot eerlijk te zijn en mijn gevoelens op te biechten aan Bart. Hij reageerde zoals alleen hij kan reageren, wat betekent dat hij begrip toonde. Hij kende me, hij wist wie ik was voor ik hem leerde kennen en hij wist wie ik was in onze relatie. Uiteindelijk kwamen we tot een conclusie: het lag niet aan hem, niet aan onze relatie. Het lag aan mij. Er was íéts wat me aantrok buiten onze relatie. Aandacht, een impuls, avontuur, het onbekende. De term open relatie kwam ter spraken. Bart vroeg me of het me gelukkig zou maken om een soort wildcard te krijgen die ik kon gebruiken als ik wilde. Daar kon ik alleen op ingaan als ook hij die wildcard zou gebruiken. We wilden het proberen. Een enorme last viel van mijn schouders. Ik voelde me zo sterk verbonden met Bart, maar tegelijk ook heel erg vrij. Onze open relatie zou niet draaien om puur seks. Ik, noch Bart hebben een overdreven groot libido. Het zou om ons geluk gaan. En dat is zoveel meer waard.’
Het startschot
‘Ik belandde met die collega in bed en vertelde het tegen Bart. Het startschot was gegeven, maar toch bleef dat schuldgevoel knagen. Ik had dan wel seks met iemand anders, maar hij niet. Opnieuw praatten we. Bart kon me geruststellen door te zeggen dat hij niet op zoek wilde gaan naar iemand anders, het zou hem wel een keer overvallen. Toch besloot ik mijn collega op een afstand te houden tot ook Bart zijn deel van de deal zou gebruiken. En dat gebeurde, ongeveer twee maanden later. Hij was op een feestje iemand tegengekomen tot wie hij zich fysiek heel erg aangetrokken voelde. En in plaats van dat te onderdrukken, besloot hij het te laten gebeuren.’
Ik durf me soms zorgen te maken over die andere vrouwen. Zijn ze knapper dan ik? Beter in bed?
‘Toen hij die avond thuiskwam, vroeg hij toestemming aan mij. Dat ontroerde me zo: hij wilde nog steeds mijn goedkeuring. Ondanks onze afspraak. Net daarom gaf het me geen akelig gevoel, ik voelde zelfs geen jaloezie. Die andere vrouw kon hem krijgen, maar hij nam haar niet zonder mij erbij te betrekken. Dat maakte het allesbehalve bedrog. Integendeel, dat maakte het oprechter dan ooit en gaf ons een nog stevigere basis. Een week later spraken ze af en hadden ze seks. Ik deed hetzelfde met mijn collega. En ik ga niet liegen: ik moest Bart en die andere vrouw toen wel uit mijn hoofd zetten. Maar ik gunde het hem, net zoals hij me mijn plezier gunde. De opluchting toen we elkaar daarna terugzagen was enorm. Net zoals de liefde die we voelden voor elkaar.’
Wel liefde, geen bezit
‘Sindsdien gaat het steeds zo, al twee jaar lang. We weten van elkaar dat we seks hebben met andere mensen, waarbij we enkele regels in het achterhoofd houden. We daten niet, we hebben seks. We overnachten nergens anders. We doen het niet met mensen die we allebei kennen. We blijven praten en zitten slechts vol goede bedoelingen. We maken elkaar niet bewust jaloers of onzeker, want natuurlijk hebben we daar allebei ook weleens last van. Ik durf me soms zorgen te maken over die andere vrouwen. Zijn ze knapper dan ik? Beter in bed? Al zijn dat details. Het grootste gevaar binnen onze open relatie is dat Bart of ik ons emotioneel aangetrokken zouden voelen tot iemand anders, dat we verliefd zouden worden. Maar dat is een probleem dat monogame koppels ook kunnen hebben. Zodra een van beiden die emotionele verbintenis zou voelen met iemand anders, lopen we vast. Toch durf ik te zeggen dat ik Bart helemaal vertrouw, net zoals hij mij mag vertrouwen. Sterker nog: ons vertrouwen is door onze open relatie alleen maar groter geworden. We vertrouwen er namelijk op dat we van elkaar houden, maar elkaar niet bezitten of opeisen. En tóch komen we steeds weer bij elkaar thuis.’
Lees ook:
