'Dit was de hobby van mijn overleden broer. Ik wil zijn passie in mij laten voortleven.'
VROUWEN MET STOERE HOBBY’S: Angela (38) doet aan tractorpulling
Dat vrouwen ook een serieus stel figuurlijke ballen aan hun lijf hebben hangen, tonen we door vrouwen met stoere hobby’s in de kijker te zetten. Angela Schokkin (38) zit elk weekend in de akker. Niet om aardappelen te planten, maar om een tractor van bijna 4000 kilo te besturen, want ze doet aan tractorpulling
Angela is een mama en een voormalige ballerina, maar ze hing haar balletschoenen aan de haak en ruilde die in voor een paar stevige bottines. Ze beoefent namelijk de krachtigste motorsport ter wereld: tractorpulling. ‘Ik kom van een boerderij en ik ben opgegroeid tussen de tractoren’, vertelt Angela. ‘Toen mijn vader in zijn midlifecrisis terechtkwam, besloot hij samen met mijn jongere broer een tractor om te bouwen voor deze sport. Op dat moment was er geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om dit ooit zelf te doen.’
Hoe ben je hier dan toch ingerold?
‘Mijn broer werd op zijn eenentwintigste ernstig ziek en zijn grote droom was om één keer mee te doen aan zo’n wedstrijd. We hadden door die vreselijke kanker geen tijd meer om zelf onze machine af te werken, want de gezondheid van Jan ging steeds sneller achteruit. Daarom kocht onze vader een machine in Duitsland en daarmee heeft Jan één keer kunnen rijden. In 2008 is hij overleden en bleef die tractor in de schuur staan. Tot mijn vader plots in 2010 vroeg of ik het niet eens wilde proberen, want we hadden Jan beloofd dat de machine zou blijven rijden. Als voormalige ballerina zag ik dat natuurlijk eerst niet zitten, maar ik heb het dan toch een kans gegeven om mijn vader een plezier te doen en mijn broer te eren.’
En had je de smaak onmiddellijk te pakken?
‘Nee, het is ontzettend moeilijk om te leren. Ik had twee jaar nodig om het onder de knie te krijgen. Alleen al vertrekken met die machine lijkt alsof je in vijfde versnelling moet aanzetten met een auto. Je moet continu spelen met die koppeling tot ie vooruit wil gaan met al dat gewicht en ondertussen de getalletjes op je dashboard in het oog houden. Ik moest die voeling ervoor krijgen en dat gebeurt niet van de ene dag op de andere.’
Kan je wat meer uitleg geven over wat die sport juist inhoudt?
‘Het is de krachtigste motorsport ter wereld. Je hebt er verschillende klassen in en ik rij mee in de 3,6 ton supersport. Mijn tractor heeft ongeveer 1000 pk. Als je dat vergelijkt met een auto: een Mini heeft zo’n 90 pk (lacht). Mijn machine lijkt nog op een echte tractor, al kan je er niet meer het land mee verbouwen (lacht). De bedoeling is dat je dan, op een baan van 110 meter lang en 30 meter breed, een ballastbak die aan je tractor wordt gehangen zo ver mogelijk voorruit trekt. Wie het verste raakt, die wint.’
Doe je aan veel wedstrijden mee?
‘Ik heb jarenlang zowel in binnen- als buitenland competities meegedaan. Nu rijd ik vooral voor het plezier, want ik heb het wat gehad met de druk van die competitie. Ik vind het toffer dat ik zelf kan beslissen waar en wanneer ik rij.’
Rij je enkel tegen andere vrouwen?
‘Nee, het is een gemengde sport. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen mannen en vrouwen. Alleen heb je jammer genoeg heel weinig vrouwen die dit doen. Het is een echte mannenwereld.’
Hoe komt dat denk je?
‘Het is een hele technische sport. Je moet spelen met je brandstofpomp en je turbo en motor aanpassen zodat je machine sterker wordt. Verder komen er ook wel wat risico’s bij kijken en laat dat net twee zaken zijn die heel wat vrouwen afschrikken. Onterecht, want wij vrouwen kunnen alles wat die mannen doen!’
Is het zo’n gevaarlijke sport?
‘Toch wel eigenlijk. Je zit vast met gordels, maar een ongeluk is snel gebeurd. Je voorwielen zitten terwijl je trekt in de lucht. Als je dan een stuurfout maakt en je landt verkeerd terug op de grond, dan gaat het volledig fout. De machine kan kantelen of in brand vliegen. Je mag daarom geen angst kennen, anders moet je er niet opkruipen. Die spanning maakt het voor mij ook net leuk. Als ik geen adrenaline meer zou voelen, dan kies ik een andere sport, want dan is het voor mij ook niet meer tof.’
Ben je zelf al eens geblesseerd of gewond geraakt?
‘Je wordt elke keer opnieuw serieus door elkaar geschud op die machine, dus de blauwe plekken op je rug moet je erbij nemen. Ik ben ook bijna een keer omgekanteld. Dat was een wijze les om in het vervolg toch een beetje voorzichtiger te sturen. Voor de rest was er vooral al veel schade aan de machine. Dat doet pijn, maar gelukkig niet fysiek.’
Wat draag je qua uitrusting en bescherming?
‘Veel! We hebben een brandveilige overall aan, een helm, handschoenen en speciale stevige schoenen.’
Sleutel je zelf ook aan de tractor?
‘Mijn vader werkt er vooral aan, samen met onze mecaniciens. Ik help hier en daar wat, maar ik heb er niet genoeg tijd voor. We rijden op een twintigtal evenementen, daarnaast heb ik mijn kantoorjob én ik presenteer ook nog eens het programma ‘Truck & Tractorpulling’ op RTL7. Mijn leven draait zoals je ziet voor een groot deel rond tractorpulling, het is meer een levensstijl dan een hobby.’
Is het een dure sport?
‘Enorm. Je hebt eigenlijk sponsors nodig om dit te kunnen doen, want er gaat tijdens elke wedstrijd wel iets stuk en die onderdelen kosten verschrikkelijk veel geld. Ik spreek dan onmiddellijk over bedragen van meer dan 1000 euro. Ik kies wel bewust voor allemaal kleinere sponsoren omdat ik zelf de baas wil blijven. Iemand die 30.000 euro zou geven, krijgt te veel zeggenschap over de machine en dat wil ik niet.’
Wat is het zotste dat je al meemaakte tijdens het uitoefenen van deze hobby?
‘Vorig jaar moest ik op dezelfde baan rijden als mijn broertje in 2007 in Lochem. Dat was zijn eerste en meteen ook laatste race, want daarna is ie gestorven. Ik herbeleefde alles van toen. Ik wilde zo graag een goed resultaat nerzetten speciaal voor hem en daarom was ik zo bang om de machine kapot te maken. Ik was zo zenuwachtig dat ik dacht dat ik ging overgeven. Het is gelukkig heel goed gegaan, maar als ik die helm uitdeed, ben ik echt in huilen uitgebarsten. Het was heel heftig ook voor mijn familie om alles precies voor een tweede keer mee te maken.’
Wat vind je eigenlijk zo leuk aan deze sport?
‘Als mijn broer nog zou leven, dan zou ik nooit zelf rijden, maar gewoon naar zijn wedstrijden gaan kijken. Nu wil ik zijn passie laten voortleven in mij. Verder doe ik het voor de adrenaline en de spanning. Je werkt maandenlang aan je machine. Het kost je bloed, zweet en tranen, en dan heb je een tien à vijftien seconden om je te bewijzen. Dat is zenuwslopend!’
Wat zijn de reacties van de mensen als je vertelt dat dit je hobby is?
‘Niemand verwacht dit van me. Ik ben echt een meisje-meisje met jurkjes aan, mijn nagels gelakt, make-up op en de haren in de plooi. Ik was een ballerina en zat aan het conservatorium. Als iemand hoort dat ik nu dit doe, zijn ze meestal even in shock (lacht).’
Zijn je kinderen van plan om in je voetsporen te treden?
‘Totaal niet. Hun interesse ligt, net zoals hun papa die trainer is, bij voetbal. Ze vinden het niet bijzonder dat ik dit doe (lacht). Als ze me op tv zien, willen ze zo snel mogelijk overgaan naar tekenfilm. Dat houdt me wel met mijn voetjes op de grond.’
Waarom zouden onze lezeressen deze hobby eens moeten proberen?
‘Omdat wij vrouwen hetzelfde kunnen als mannen! En je wordt er gewoon blij van.’
Beoefen je zelf een stoere hobby die je in de kijker wil zetten en waar je graag iets meer over wil vertellen? Laat het ons dan zeker weten!
Nog meer straffe dames:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
