Marjolein (27): ‘Ik worstel met een depressie. Mijn tattoos doen me denken aan de goede dagen.’

Marjolein (27) worstelt sinds haar 21ste met een depressie. Waar ze wel vreugde uithaalt, is haar grote passie voor Zuid-Korea. Daarom liet ze niet één, maar maar liefst vijf tattoos zetten bij een lokale tattoo artist in dat land. De tekeningen herinneren haar eraan dat er ook mooie dingen zijn in het leven. ‘Ik haal er de kracht uit om te blijven verdergaan’, aldus Marjolein.

Depressie

‘Mijn depressie is deels erfelijk’, zegt Marjolein. ‘Mijn mama lijdt hier ook aan en ik was het gewend om voor haar te zorgen als ze het moeilijk had. Pas zes jaar geleden kwam het bij mij echt duidelijk naar boven toen ik te horen kreeg dat mijn opa nog maar zes maanden te leven had. Ik zat op dat moment al niet goed in mijn vel en dat verschrikkelijke nieuws was de druppel die de emmer deed overlopen. Die avond probeerde ik ook een einde te maken aan mijn leven, het hoefde allemaal niet meer voor mij...’

‘Het is moeilijk om te beschrijven wat die depressie met mij doet’, aldus Marjolein. ‘Ik heb dagen dat ik bijna niet of zelfs helemaal niet buitenkom. Dan krijg ik paniekaanvallen, breekt het zweet me uit en lijkt het alsof mijn hart uit mijn borstkas gaat springen. Ik kan in die periodes van werkelijk niets genieten. Andere dagen blijft dit op de achtergrond en doe ik zoals iedereen toffe dingen. Ga ik winkelen, geniet ik van een etentje op restaurant of kijk ik een film met vrienden. Ik kan nooit op voorhand voorspellen met welke mindset ik wakker zal worden.’

‘Ik praat niet vaak over mijn depressie omdat heel wat mensen dat niet begrijpen’, gaat Marjolein verder. ‘Zelfs ik wilde het in het begin niet aanvaarden. Ik ging naar een psychiater en ik moest medicatie nemen, maar ik vond dat dat allemaal niet hielp. Op een bepaald moment tijdens mijn studie voelde ik zelf aan dat het zo niet meer verder kon. Ik accepteerde dat ik ziek was en dat ik dringend naar mezelf moest beginnen luisteren. Ik veranderde van psycholoog en bij hem heb ik echt het gevoel dat hij luistert naar wat ik te zeggen heb. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik voel dat het beetje bij beetje beter met me gaat.‘

Passie voor Korea

‘Wat me ook hielp, naast dat luisterend oor en de medicatie, zijn mijn tattoos’, gaat Marjolein verder. ‘Ik heb een gigantisch grote passie voor Japan en vooral Zuid-Korea, al sinds mijn veertiende. Ik las Japanse anime, keek naar Japanse series en films en luisterde naar Koreaanse muziek. Ik ben ook enorm geïnteresseerd in de cultuur, geschiedenis, taal en eten van die landen. Ik ging al tweemaal naar Japan en vijf keer naar Zuid-Korea, en werd als dat zelfs al mogelijk was nóg meer verliefd op die plaatsen! Mijn tijd dat ik in Zuid-Korea en Japan spendeerde, is de mooiste uit mijn leven. Als ik daar ben, zit ik beter in mijn vel, want de mensen liggen me daar ook meer. In België voel ik me nooit helemaal op mijn gemak, maar als ik daar ben bloei ik open en dat helpt enorm bij mijn depressie. Daarom wilde ik die mooie momenten die me eraan doen herinneren dat ik wél gelukkig kan zijn, voor eeuwig vastleggen op mijn lichaam.’

‘Ik liet vier tattoos zetten bij een lokale tattoo artist. De eerste is een blauwe klaproos met een Koreaanse tekst uit het liedje ‘Wildflower’ van Park Hyo Shin. ‘Wanneer de lente komt, dan zal ik openbloeien’, staat er en dit verwijst naar mijn depressie. Het doet me denken aan mijn goede dagen waarop ik wel blij ben en hoop heb. De tweede tattoo is een Japanse Geisha en die liet ik zetten als verjaardagscadeautje voor mezelf. Het toont me dat ik sterk ben en trots mag zijn op mezelf, ondanks de moeilijke relatie die ik heb met mezelf. De derde en vierde tattoo zijn een vlinder op mijn rug en twee zwaluwen op mijn schouders. Ook die verwijzen naar mijn depressie en het feit dat ik niet moet blijven stilstaan en piekeren, maar vooruit moet gaan of ‘vliegen’ als het ware.‘

Batterijen opladen

‘Deze tekeningen werden allemaal gezet door dezelfde vrouw’, vertelt Marjolein. ‘Ik mailde haar gewoon op voorhand mijn ideeën en zij maakte er iedere keer opnieuw een kunstwerkje van. Als ik naar deze tattoos kijk, krijg ik dus moed om mezelf op te pakken en door te gaan met het leven. Het geeft me steun wanneer ik die niet kan vinden bij anderen. Het zetten zelf was eigenlijk best spannend, want in Zuid-Korea zijn tattoos niet zo aanvaard. Het wordt gezien als iets slecht, dus het gaat er allemaal heel stiekem aan toe. Er hangen geen bordjes aan de gevel met daarop “tattoo shop”, want ze kunnen flinke boetes krijgen als ze door de politie ontdekt worden.’

‘Ik hoop dat ik binnenkort opnieuw naar daar kan reizen’, besluit Marjolein. ‘Normaal ging ik afgelopen september terug, maar daar stak het coronavirus een stokje voor. Als ik daar ben, kan ik mijn batterijen pas écht opladen en natuurlijk ga ik er nog een nieuwe tattoo laten zetten!’

Heb je vragen over zelfdoding of wil je met iemand praten? Dat kan, gratis en anoniem. Op www.zelfmoord1813.be of www.tele-onthaal.be kan je chatten, bellen kan op de nummers 1813 (Zelfmoordlijn) of 106 (Tele-Onthaal).

Nog meer mooie TAT Talks:

• Femke (24): ‘Mijn papa pleegde zelfmoord toen ik 11 jaar was. Uit mijn tattoos haal ik kracht en steun.’
• Lisa (26): ‘Die wereldreis veranderde mijn leven en ik sloeg zelfs een Brits lief aan de haak’
• Lien (34): ‘Onze vriendin verloor haar strijd tegen kanker. Maar ze blijft voor altijd een plekje hebben in ons hart én op ons lichaam dankzij onze bloementattoo.’