We zijn bij Flair gek op tattoos. Heel wat van die kunstwerkjes zijn niet enkel mooi, maar hebben ook een speciale betekenis. In TAT Talks vertellen lezeressen welk verhaal er schuilgaat achter hun tatoeage(s). Tori deed 13 jaar lang BMX op topsportniveau en wilde dat deel van haar leven een plekje geven op haar lichaam met een mooie tattoo.
‘Ik begon met BMX toen ik amper acht jaar oud was’, vertelt Tori. ‘Mijn papa reed vroeger wielerwedstrijden en ik vond het als klein meisje geweldig om naar te kijken. Ik reed er zelf altijd rond op mijn fietsje en zo werd mijn interesse geprikkeld. Toch sloeg ik een iets andere weg in dan mijn papa. Ik hoorde op een dag op de radio een reclamespotje over een initiatiedag BMX en besloot om een kijkje te gaan nemen. Ik was op slag verliefd op de sport.’
Veel opofferingen
‘Ik merkte al snel dat ik talent voor had voor BMX, want in die tijd reed ik altijd tegen jongens – er waren toen maar weinig meisjes die dit deden – en toch won ik de meeste wedstrijden’, vertelt Tori. ‘Uiteindelijk werd ik tien keer Belgisch kampioen, Europees kampioen en zelfs vicewereldkampioen. Ik reisde de hele wereld rond voor mijn sport. Zo had ik wedstrijden in Nederland, Frankrijk, Zweden, Denemarken, Zwitserland, Italië, Duitsland, Zuid-Afrika, Australië, China en Singapore. Gek toch hoe ik dankzij zo’n klein fietske de hele wereld heb gezien.’
‘Door die wedstrijden in binnen- en buitenland en de vele trainingen moest ik veel dingen missen’, geeft Tori toe. ‘Het grootste deel van mijn jeugd kroop in BMX en ik heb veel opgegeven voor mijn sport. Als ik daarop terugkijk, vind ik het soms spijtig dat ik weinig tijd spendeerde met mijn vriendinnen. Gelukkig snapten ze mijn passie voor de sport. Het was meer dan een hobby. Het was eigenlijk mijn leven! Het leuke aan BMX is dat er veel actie inzit en dat je geen doetje mag zijn. Je kan heel hard op je bek gaan, maar daarna moet je gewoon terug op je fiets stappen en blijven gaan. Er komt ook heel wat techniek bij kijken. Elk parcours is anders, dat vond ik geweldig.’
Wereldkaart en rozen
‘Ik heb BMX dertien jaar lang met hart en ziel gedaan, maar ik stopte toen ik verder ging studeren‘, aldus Tori. ‘Helaas kan je van deze sport niet leven. Ik wilde een job zodat er eten op tafel kwam, en liefst niet alleen boterhammen met choco (lacht). Dat was geen gemakkelijke beslissingen. Ik mis de wedstrijden wel. Vooral de kick die je krijgt en de adrenaline die door je lijf raast. Gelukkig geef ik nog training. Zo heb ik de sport nog niet volledig vaarwel gezegd. Al blijft mijn fiets al enige tijd aan de haak hangen.’
Ik bleef maar groeien en uiteindelijk werd ik tien keer Belgisch kampioen, Europees kampioen en zelfs vicewereldkampioen.
‘Twee jaar geleden besloot ik om die mooie periode in mijn leven een waardig plaatsje te geven op mijn lichaam’, zegt Tori. ‘Ik heb wel trofeeën en medailles op de kast staan, maar een tattoo is toch iets meer permanent. Ik had mijn naam al in het Hebreeuws op mijn rug staan, een cadeautje van mijn zus, en ik besloot daar iets bij te zetten dat te maken heeft met BMX. Ik koos voor een BMX, omdat die tweewieler voor altijd in mijn hart zal zitten. Daarnaast staat er een kaart van de wereld omdat ik veel rondreisde dankzij de sport. Ik liet de tekening afwerken met rozen omdat ik altijd bloemen kreeg als ik won. In de rozen staan trouwens mijn beste resultaten: W2 voor vicewereldkampioen, B10 voor tienmaal Belgische kampioen en W11 voor Europees kampioen. Dat zijn titels die ze me nooit meer kunnen afpakken en waar ik tot op vandaag nog altijd supertrots op ben.’
Grootste supporters
‘Middenin de tattoo staat Ohana geschreven. Dat betekent familie’, aldus Tori. ‘Mijn ouders en mijn zus hebben me namelijk altijd gesteund. Ze hebben veel opofferingen moeten maken voor mijn sportcarrière, maar deden dit telkens zonder zeuren. Dankzij hen heb ik deze droom kunnen verwezenlijken, want zonder hun aanmoediging, hulp en eeuwige steun was dit nooit gelukt. Zij waren mijn grootste supporters.’
‘Als ik de tattoo nu zie, word ik er nog steeds heel blij van’, besluit Tori. ‘Ik heb een heel speciale maar geweldige jeugd gehad. Mijn ouders en zus zijn ook gek op de tattoo. Ze vinden het tof dat ik een blijvende herinnering heb aan een waanzinnig mooie periode.’
Nog meer mooie TAT Talks:
- Sofie (41): ‘Ik wilde dat mama de tattoo die ik voor haar liet zetten nog zou zien voor ze stierf’
- Manon (33): ‘De tattoo camoufleert het litteken dat ik overhield aan mijn borstkanker’
- Tessa (35): ‘Mijn hond Stokje brengt me tot rust zoals niemand anders dat kan’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
