Bij diepe infecties is de kans op overleving minder dan 20 %.
Alles wat je moet weten over de vleesetende bacterie: ‘Overleven kan, maar zelden zonder permanente letsels’
De beruchte vleesetende bacterie mag dan wel exotisch klinken, het verhaal van Tara doet ons nog maar eens inzien dat het beestje levensgevaarlijk kan zijn en helemaal geen ver-van-mijn-bedshow is. Maar wat is het nu precies? Wij stapten met onze grootste bezorgdheden en vragen naar professor microbiologie Bruno Verhasselt en professor klinische biologie Jerina Boelens.
We horen horrorverhalen over de vleesetend bacterie, maar wat is dat nu precies?
Verhasselt: ‘De Streptococcus pyogenes, ofwel vleesetende bacterie, eet eigenlijk geen vlees, maar veroorzaakt schade aan spier- en bindweefsels door bijvoorbeeld de lokale bloedvoorziening in het gedrang te brengen. Het is wel zo dat sommige types van deze bacterie invasiever zijn en ernstige diepe infecties kunnen veroorzaken.’
En hoe komt die bacterie dan in ons lichaam terecht?
Verhasselt: ‘Eigelijk kan elk gezond persoon drager zijn van de bacterie. Ze situeert zich meestal in de keel en veroorzaakt weleens keelpijn of huidinfecties, maar is op dat moment niet agressief. Het is pas wanneer ze in aanraking komt met een wondje dat ze gevaarlijk wordt. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer het wondje in aanraking komt met druppeltjes die worden uitgewisseld bij de ademhaling.’
De symptomen zijn niet altijd even duidelijk.
Boelens: ‘In de meeste gevallen beschermt onze huid ons tegen gevaarlijke indringers, maar wanneer we een wondje hebben, valt die bescherming weg. Het is dan ook dikke pech wanneer die bacterie in aanraking komt met het wondje. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn wanneer je op de wonde hoest of bloed rond het wondje schoon likt.’
Wat zijn dan de eerste zichtbare symptomen wanneer dat het geval is?
Verhasselt: ‘De diepe infecties komen vaak voor na een eerder banale verwonding die niet meteen geneest. De symptomen zijn in het begin niet altijd even duidelijk. Het kan zijn dat de huid warmer aanvoelt dan normaal of een beetje roder wordt. Op 24 tot 72 uur evolueert dat tot ernstigere ontstekingen. De huid wordt donkerpaars met uiteindelijk blaarvorming en later zelfs zwartverkleuring van de dode huid. Onderhuids is er een vergelijkbare ontsteking en worden weefsels aangetast. Via het bloed kunnen ook andere delen van het lichaam aangetast worden.’
Ik veronderstel dat het met die zichtbare symptomen niet zo lang duurt om een diagnose te stellen?
Verhasselt: ‘Eigenlijk wel. Aangezien de eerste tekenen niet altijd specifiek zijn, en de evolutie bijzonder snel kan gaan, wordt de diagnose vaak pas gesteld in een ernstig stadium. In dat stadium wordt operatief ingegrepen en worden antibiotica gestart, naast andere intensieve zorgen om de patiënt te ondersteunen.’
Het is dikke pech wanneer die bacterie in aanraking komt met een wondje.
En is het dan ook mogelijk dat ons lichaam de bacterie zelf afweert en we de bacterie zelfs niet opmerken?
Boelens: ‘Het is vooral aan ons immuunsysteem om een evenwicht te zoeken en te vechten tegen die bacterie, maar ons afweersysteem verliest soms van de bacterie. Het is dan belangrijk om, eens de diagnose gesteld wordt, zo snel mogelijk ondersteunende therapie te geven. Dat is van levensbelang omdat sommige organen op het punt staan uit te vallen, omdat het lichaam energie nodig heeft om de bacterie te bestrijden.
Verhasselt: ‘Als er invasieve infecties optreden, gaat ons lichaam letterlijk een strijd op leven en dood aan. Daarbij kan de afweer ook schadelijke gevolgen hebben, zodat jammer genoeg de strijd meestal verloren wordt zonder intensieve therapie.’
We krijgen vooral worstcasescenario’s te zien, maar als ik het goed begrijp kunnen we er ook gewoon volledig van genezen?
Verhasselt: ‘Overleven kan zeker, maar zelden zonder permanente letsels. Bij de intensieve therapie horen vaak herhaalde operaties om geïnfecteerd weefsel te verwijderen, waarbij soms ook afgestorven ledematen geamputeerd moet worden.’
In België zijn er een 50-tal gevallen per jaar.
Wat is dan de overlevingskans van iemand die te maken krijgt met de vleesetende bacterie?
Verhasselt: ‘Bij dergelijke diepe infecties is de kans op overleving zeer laag en minder dan twintig procent, tenzij de intensieve zorgen tijdig worden toegediend, maar dan nog overlijdt zo’n tien procent van de patiënten. Gelukkig is het zeldzaam. We schatten dat er in België een 50-tal gevallen per jaar zijn.’
En kunnen we er eigenlijk preventief iets aan doen?
Boelens: ‘Zeer weinig. Het is natuurlijk heel belangrijk om een wonde altijd schoon te houden en die niet in contact te brengen met de mond. Mensen moeten weten dat hygiëne uiterst belangrijk is om het gevaar van de vleesetende bacterie te beperken.’
Verhasselt: ‘Gezien het zeldzaam voorkomen is er geen reden tot ongerustheid. Wel is het verstandig om wondjes steeds goed te verzorgen en bij moeilijke genezing of optreden van een ernstige ontsteking en/of koorts een consultatie bij een arts niet uit te stellen.’
Lees meer:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
