#adoptdontshop.
VOOR EN NA: deze 9 adoptiedieren hebben een hele transformatie achter de rug
Een vacht vol met klitten, volledig uitgehongerd of nog andere kwaaltjes. Heel wat dieren die in het asiel terechtkomen, hebben vaak een niet zo prettig verleden. Toch kunnen ook zij met de juiste zorg en een grote portie liefde uitgroeien tot prachtige huisdieren. 9 lezeressen tonen de heuse transformatie die hun adoptiedieren achter de rug hebben.
Cloë haalde de rosse kater Frey in huis
‘Frey werd gevonden toen hij nog maar drie maanden oud was. Hij werd gevangen op een industrieterrein en zag helemaal zwart, was angstig en agressief én hij zat vol met vlooien. De man die hem vond, bracht hem naar vzw Poezensnoetje. Hier werd hij met open armen ontvangen door pleegmama Christiane. Zij verzorgde hem en ving hem op bij haar thuis. Het duurde wel een tijdje vooraleer hij mensen vertrouwde, maar ondertussen is hij uitgegroeid tot een prachtige kater. Ik zou hem letterlijk voor geen geld van de wereld meer willen missen.’
Yana adopteerde in februari de Duitse dog Walter
‘In februari adopteerden wij onze Duitse dog Walter uit het asiel. Hij had geen grote gedragsproblemen, maar hij had wel doorligwonden en hij was ook extreem mager. Hij kampte namelijk al heel zijn leven met darmklachten. Walter heeft dan ook speciale voeding nodig. Daar doet hij het redelijk goed mee. Al zijn er wel al enkele ongelukjes gebeurd en heeft hij dus al een paar keer zijn behoefte in huis gedaan. Vandaag is er in totaal al meer dan 6 kilogram bij en dankzij veel liefde en knuffels is hij een prachtige, speelse hond geworden.’
Yilka adopteerde 1,5 jaar geleden haar hond Max uit het asiel
‘Ruim anderhalf jaar geleden hebben wij Max geadopteerd uit het asiel. Max is in het verleden zwaar mishandeld geweest en dat zag je ook wanneer je naar hem keek. Hij was veel te mager, zijn vacht was volledig samengeklit en hij was ontzettend angstig. En dat terwijl hij amper één jaar oud was. We hebben dan ook maanden nodig gehad om hem aan alles te doen wennen zoals de stofzuiger, een kraaiende haan en zelfs hoe het voelt om liefde te krijgen. Hij was wel al vanaf de allereerste dag enorm aanhankelijk en dat heeft hij nooit afgeleerd. Op zo’n moment besef je dan ook echt hoe graag zo’n beestje je wel niet kan zien.’
Jasmine vond haar adoptiehond Lily in Roemenië
‘Ik heb Lily geadopteerd via de organisatie Mattie’s Dream. Ze had een baasje en was opgeleid als jachthond. Op een dag is ze per ongeluk in haar achterpoot geschoten. Haar baasje wilde haar laten inslapen omdat hij dacht dat ze geen goed leven meer zou kunnen hebben... In Roemenië hebben ze uiteindelijk zelf haar pootje afgezet en sindsdien zat ze in een gigantische opvang te wachten tot ze geadopteerd werd. Uiteindelijk is Lily bij mij terechtgekomen en werd ze met een busje naar België gebracht. In het begin was ze redelijk terughoudend en afstandelijk. Het was mij ook opgevallen dat de hechtingen van haar operatie nog niet verwijderd waren en dat ze last had van ontstekingen. Ik besloot dan ook met haar naar de dierenarts te gaan en vanaf dan ging alles eigenlijk veel beter. Op twee weken tijd was ze compleet veranderd. Ondertussen is ze ongeveer een jaar bij mij en het is oprecht nog steeds de beste beslissing die ik genomen heb.’
Jana werkte als vrijwilliger in een asiel en vond zo haar Popo
‘Popo is in een asiel terechtgekomen nadat medewerkers van een woonzorgcentrum hem hadden gezien. Ze hadden hem opgemerkt nadat de tuinmeubels van de bewoners frequent onder de etter en het bloed zaten. Zijn pootjes waren zwaar ontstoken. Het leek wel alsof gigantische tumoren zijn pootjes verslonden. Gelukkig kon ze succesvol geopereerd worden, maar enige tijd later moest er een oogje en ook zijn staart geamputeerd worden. In het begin was hij een redelijk schuwe en boze kater, maar na de juiste zorg ontpopte Popo zich tot een echte knuffelaar. Alsof hij dankbaar was dat hij van al zijn pijn verlost was. Zijn zwerfbestaan vol pijn is een afgesloten hoofdstuk. Wij kunnen ons alvast geen leven meer inbeelden zonder onze lieve knuffelbeer.’
Sofie adopteerde Romeo via een organisatie in Griekenland
‘Romeo leefde vroeger in Griekenland, meer bepaald in Aspropyrgos, een groot industrieel gebied van vooral afvalverwerkende bedrijven waar veel honden achtergelaten worden. De rescue-organisatie AnimAid let op de straathonden die er leven. Zo voorzien ze de honden van onder meer medicatie, voeding en voeren ze ook sterilisaties uit. Zij hadden opgemerkt hoe Romeo in enkele weken tijd nog maar een schim was van de hond die hij ooit was. Hij werd bij de dierenarts gebracht en daar bleek hij besmet te zijn met verschillende ziektes. De toestand van zijn vacht werd dan weer veroorzaakt door schurft en parasieten. Aanvankelijk was het de bedoeling dat hij opnieuw vrijgelaten zou worden, maar door de lange duur van de behandeling en de opvolging die nodig was, werd er gedacht aan adoptie. Zo is Romeo bij ons terechtgekomen. Samen met de organisatie volgen we nog steeds zijn gezondheid op en ondertussen is hij uitgegroeid tot een prachtige hond. Heel wat mensen spreken ons ook aan over zijn prachtige, blauwe ogen!’
Muran haalde 6 jaar geleden haar eerste adoptiehond Magare in huis
‘Magare werd als pup gevonden in Servië door een man die +/- 800 straathonden opvangt in zijn asiel. Ze werd gevonden in een vuilnisbak, was vrij mager en had Demodex (een mijt die vaak voorkomt bij honden, red.). Gelukkig werd ze behandeld en kwam ze nadien in een groter asiel terecht. Daar verbleef ze een korte tijd voor ze naar België kwam. In eerste instantie kwam ze bij ons in opvang tot ze een gouden mandje voor haar gevonden hadden. Maar al snel waren mijn ouders en ik verkocht en adopteerden we haar. Nu woont ze al zes jaar bij ons en heeft ze er al vier adoptiezusjes en een –broertje bij. Fun fact: Haar naam, Magare, betekent in het Servisch ‘ezel’. Ze hebben haar daar die naam gegeven omdat ze zo’n grote oren heeft!’
Charlotte en haar vriend kozen in 2018 voor de iets oudere kat Billie
‘In de zomer van 2018 besloten we om een huisdier in huis te halen. Mijn vriend wilde altijd al een dier uit het asiel adopteren. Ikzelf wilde een kleine, schattige kitten. Om de gulden middenweg te zoeken, ging mijn vriend op zoek naar een kitten in het asiel. Toen ik na mijn werk thuiskwam, bleek hij een rosse kater van 7 jaar in huis te hebben gehaald. We waren op slag verliefd, maar dat gevoel was niet meteen wederzijds. Zo verstopte hij zich drie weken achter onze wasmachine vooraleer hij ook maar een stap in de woonkamer wou zetten. Nu, een kleine twee jaar later, heb ik de meest aanhankelijke kater ooit die zijn tijd verdoet aan luieren, mijn dierbare planten opeten en janken om eten. Maar we hebben nog geen seconde spijt gehad!’
Sanne adopteerde Balou twee jaar geleden uit het asiel
‘Wij adopteerden Balou zo’n twee jaar geleden uit het asiel. Hij kwam er terecht nadat hij in beslag was genomen wegens verwaarlozing. Hij zat vol met klitten, was redelijk angstig en had hele grote wonden op zijn rug waar maden in zaten. Ze hadden hem dan ook helemaal moeten kaalscheren. Toen wij hem adopteerden, was de wonde al mooi genezen dankzij de goede zorgen van de asielmedewerkers. Zijn vacht is ondertussen volledig terug gegroeid en hij is al wat dikker geworden. Bij ons krijgt hij alle liefde en ruimte om zichzelf te zijn. Zijn vertrouwen naar ons toe groeit dan ook elke dag nog meer en meer.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
