Vijf vrouwen vertellen over de vriendin die ze 'verloren' aan een baby.
M’n vriendin is alleen nog mama: ‘Ik ben jaloers op het zoontje van mijn vriendin’
Jullie zijn bff’s en niets of niemand kan daar iets aan veranderen. Tot een van jullie twee moeder wordt. En alléén nog maar mama is. Vijf lezeressen vertellen hoe moeilijk het is om plots op de tweede plaats te komen.
Ellen (35)
‘In onze vriendenkring is er een duidelijk onderscheid tussen de mensen met kinderen en die zonder kinderen. We komen allemaal goed overeen, maar dat onderscheid is er wel. En mijn vriendin en ik konden daar altijd stiekem om lachen. Zij waren de moekes, wij waren de cool kids. Maar sinds mijn vriendin zelf een kindje heeft, heeft ze de grote oversteek naar de moekes gemaakt... Tijdens etentjes praat ze nu mee over onthaalouders en luierzalf en als we in groep ergens naartoe gaan, sluit ze aan bij de buggy’s. Misschien is het een fase. Hopelijk is het een fase.’
Ilse (29)
‘Ik weet dat dit heel fout klinkt, maar ik ben een beetje jaloers op het zoontje van mijn vriendin. Hij heeft haar helemaal voor zich alleen en ik kom nu op de tweede plaats. Alles deden we samen, mijn vriendin en ik. We kennen elkaar ook al jaren, van toen we allebei nog single waren. Toen zij een partner vond en ik single bleef, veranderde er niet eens veel. Haar vriend had en hield zijn eigen leven en zij ook, wat me hoopvol stemde voor wanneer hun zoontje geboren zou worden. Maar ergens ben ik nu een beetje teleurgesteld. Want er is nu iemand in haar leven die echt wel belangrijker is dan ik. En dat steekt nogal. Al kan ik haar dat niet vertellen, natuurlijk. Ik wacht daarom gewoon geduldig mijn beurt af en geniet van de momenten dat ik haar wel weer even voor mij alleen heb. Ook al gaat het dan de helft van de tijd nog over haar zoontje.’
Eva (33)
‘Toen mijn vriendin me vertelde dat ze zwanger was, verklaarde dat veel. Ze gedroeg zich namelijk anders, al kon ik er tot dan toe niet de vinger op leggen waarom. Hoe verder de zwangerschap vorderde, hoe meer ze veranderde. Ze werd opvliegend, ongeduldig, onredelijk zelfs. Ze weet het zelf aan de hormonen, en voorlopig zie ook ik geen andere verklaring. Maar wat betekent dat dan? Wil dat zeggen dat mijn vriendin niet alleen moeder, maar gewoon een heel ander mens wordt? Ik hoop alvast van niet, want soms lijkt het alsof ik deze hormoongestoorde vrouw niet ken.’
Rianne (26)
‘Met de komst van de baby is mijn vriendin gegaan. Ik zie haar veel minder. Niet omdat die baby al haar tijd inneemt, wel omdat ze gewoon geen zin meer lijkt te hebben in alles wat we vroeger samen deden. En ik heb zelfs de indruk dat mijn vriendin haar kindje te pas en te onpas als excuus gebruikt. Als ik iets voorstel waar ze geen zin in heeft, zegt ze gewoon dat ze geen oppas vindt. Of dat haar dochtertje ziek is. Of dat ze een moeilijke nacht gehad heeft. Ik krijg het gevoel dat onze vriendschap en bij uitbreiding mijn leven niet goed genoeg meer zijn voor haar.’
Jolein (28)
‘Mijn vriendin is nooit echt verlegen of snel gegeneerd geweest, ik was dat altijd in haar plaats. En ik ben dat nu ook, telkens als ze in het openbaar een borst bovenhaalt en haar kind eraan hangt. Ik weet dat dat heel normaal is. Ik weet dat dat geen taboe mag zijn. Ik weet het. Maar toch. Ik weet ook amper waar ik moet kijken dan, het enige wat ik zie zijn haar tepels, die op enorme fopspenen lijken.’
[td_smart_list_end]
Meer getuigenissen:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
