#WeddingWednesday: Lisa & Hannes: ‘Ik maakte twee boeketten: eentje voor mezelf en eentje om naar de aanwezige dames te gooien’

Identikit

• Het koppel: Lisa (29) en Hannes (30)
• Ze ontmoetten elkaar 4,5 jaar eerder. Na een relatie van 3,5 jaar vroeg Hannes Lisa ten huwelijk in de Franse stad Carcasonne nadat ze haar favoriete gezelschapsspel hadden gespeld... Carcasonne!
• Ze trouwden op 22 juli 2017, ongeveer een jaar na het huwelijksaanzoek.
• Hannes en Lisa werden in december 2018 de trotse ouders van zoon Emiel.

De jurk

‘In tegenstelling tot veel bruiden die wekenlang zoeken, werd ik meteen verliefd op de eerste jurk die ik paste. Het fijne kant, de mouwtjes, … de perfecte combinatie van bescheiden en “wauw”! Ik vond mijn jurk bij Linea Raffaelli in Brugge en combineerde hem met gouden oorbellen van Fleurfatale. Om het plaatje af te maken, koos ik voor goudkleurige schoenen. Hannes liet een kostuum op maat maken, het stond hem prachtig!’

Het vervoer

‘Via Feestbus.be huurden we een retrobus om ons samen met de suite te vervoeren. Het zorgde voor een supersfeer gedurende de hele dag. Bij elke verplaatsing kon iedereen gezellig keuvelen, geen gedoe met BOB’s of zoeken naar parking. We hebben wel veel moeite moeten doen om een vergunning te krijgen om de bus door Brugge te laten rijden. We kregen ‘s morgens zelfs politiecontrole, maar die heeft ons uiteindelijk naar het stadhuis geëscorteerd, zalig!’

De shoot

‘Onze trouwfoto’s maakten we op Provinciaal Domein Tillegembos in Sint-Michiels. Het kasteel en de groene omgeving waren de perfecte setting voor een romantische fotoshoot met ons twee. Dit portret vinden we beiden geweldig en pronkt nu boven onze haard. Doordat we twee fotografen hadden (een koppel waarvan mijn echtgenoot de man kent), hebben we zowel foto’s van de ochtend bij de damessuite als bij de herensuite. Superleuk om de sfeer te zien van de momenten waar ik niet bij was!’

De bloemen

‘Ik maakte mijn eigen trouwboeket, corsages, zaal- en kerkversiering met een hele hoop bloemen die ik aankocht in de Bloemenhal in Brugge. Het kleurenpallet was wit en lichtroze, met veel rozen en gipskruid. Uiteindelijk hebben de bloemen ons 150 euro gekost, een hele besparing dus. Ook had ik twee bruidsboeketten. Zo kon ik mijn eigen boeket houden en toch een boeket gooien naar de aanwezige dames, al was het één van de mannen die het zeer enthousiast ving (schaterlacht).’

De ringen

‘Onze trouwringen vonden we bij stAen in Antwerpen. Ik zag ze voorbijkomen op Facebook en vond ze echt supermooi. Ik koos voor “structure”, een gouden ontwerp met facetten. Klassiek met (letterlijk) een paar “hoeken af”. Hannes ging ook voor klassiek met een twist: een gouden ring met krasjes. We kregen al ontzettend veel complimentjes over onze ringen en zijn er nog steeds verliefd op!’

De ceremonie

‘Onze ceremonie vond plaats in de de Heilige Magdalenakerk in Brugge. Deze ontwijde kerk doet nu ook dienst als expositieruimte. We hielden er een persoonlijke ceremonie met zelfgekozen teksten en livemuziek. Het waterelement waarover ik naar Hannes liep en de grote schommel die in het gangpad hing, zorgden voor een hele speciale sfeer. Ik ben leerkracht en dus waren er ook heel wat kinderen. Om hen “zoet” te houden was er een snoepjesbuffet en bij het buitenkomen werd er geen rijst gegooid, maar bellen geblazen.’

Het thema

‘Omdat Hannes en ik elkaar leerden kennen in Nicaragua en beide grote muziekliefhebbers zijn, werd reizen en muziek de rode draad doorheen onze bruiloft. Onze uitnodiging ontwierp ik zelf, een silhouet van een gitaar gevuld met een wereldkaart. Ik werkte voor de decoratie met wereldbollen, valiezen en wereldkaarten. Onze receptie vond plaats in jazzclub 27Bflat in Brugge. Tijdens de ceremonie en het dessert was er livemuziek door de band Slow Lee. Onze openingsdans schreef ik zelf en werd door de band herwerkt en live gebracht. Alle gasten kregen als bedankje een cd met daarop de liedjes van de ceremonie en onze openingsdans.’

De photobooth

‘Omdat we op veel huwelijksfeesten een photobooth zagen, wilden we dit ook. Een iets creatievere invulling hiervan vonden we in de vorm van de Instamobiel. Onze gasten konden foto’s op Instagram posten met de hashtag van onze bruiloft, om ze vervolgens in polaroidformaat af te drukken. Zo hadden ze meteen een origineel aandenken aan onze dag.’

De verrassing voor de echtgenoot in spe

‘Bij mijn oorbellen kreeg ik een kaartje waarop “I’m wearing the smile you gave me” stond geschreven. Zéér toepasselijk voor onze grote dag, vond ik. Dus gaf ik het kaartje ‘s ochtends mee met een vriend als verrassing voor mijn echtgenoot in spe. Achteraf kon ik op de foto’s zien hoe geëmotioneerd hij was. Er is ook een foto van mijn papa en broer die met een gelukzalige glimlach hetzelfde kaartje lezen.’

De dans tussen vader en dochter

‘Niet alleen de openingsdans blijft me bij, ook de dans die ik daarna met mijn papa deed. Ik danste met hem op “Come Away with Me” van Norah Jones, terwijl Hannes met zijn mama danste. Deze foto maakt me altijd emotioneel omdat mijn papa net een zware strijd tegen kanker had gevoerd. Hij was ongelofelijk gelukkig dat hij er bij kon zijn en de hele dag kon meemaken. Ik ben hier ook nog steeds zo dankbaar voor.’

[td_smart_list_end]

Foto’s: Korneel Lauwereins en Julia

De bruiloft

‘Zodra Hannes op de knieën ging in Carcasonne, begon onze bruiloft vorm te krijgen in mijn hoofd. Ik wou een huwelijk zoals je ze enkel op Pinterest ziet en wist héél goed wat ik wou. Na een jaar plannen, zoeken naar decoratie en leuke ideetjes werd mijn huwelijksdag alles wat ik ervan gehoopt had: persoonlijk, spontaan, ontroerend en vooral één groot feest! Ik had alles op voorhand tot in de puntjes geregeld, maakte een draaiboek met alle info en een tijdsschema, zocht een jaar lang naar de juiste decoratie voor een prijsje in verschillende winkels en deed héél veel zelf.’

Doordat alles op voorhand klaar stond en voorbereid was, kon ik op de dag zelf ontzettend hard genieten.

‘De ceremonie stak ik zelf ineen met betekenisvolle teksten, foto’s van belangrijke momenten uit onze relatie en muziek die vrienden live brachten. Ook de feestzaal richtte ik zelf in met lange, houten tafels, veel bloemen, koffers, wereldbollen en gouden accenten. Doordat alles op voorhand klaar stond en voorbereid was, kon ik op de dag zelf ontzettend hard genieten. Ook onze cateraar, Ma Kwizien, zorgde ervoor dat alle gasten ontzettend verwend werden en dat ik op de dag zelf aan niets meer moest denken. Alles verliep zoals ik het gehoopt had, en de regen die die dag werd verwacht, viel alleen als we binnen zaten. Verder scheen de zon. Mijn echtgenoot en ik kijken nog altijd met véél liefde terug op deze dag en kunnen oprecht zeggen dat we hem niet anders gewild zouden hebben.’

Lisa’s tip

‘Ik maakte een gratis website aan op Webnode waarop we niet alleen een kort woordje over onze relatie en het aanzoek schreven, maar ook alle praktische informatie kwijt konden. Zo waren alle gasten van alles (locatie, parking, …) op de hoogte zonder dat we 100 keer dezelfde vragen moesten beantwoorden.‘

Wat Lisa achteraf gezien liever anders had gedaan

‘Ons gastenboek en cd’s stonden wat ver van de dansvloer en uitgang. In al het enthousiasme van de avond vergaten veel mensen iets te schrijven of een cd mee te nemen. We hebben er nadien nog véél moeten uitdelen! Bedankjes plaats je dus maar best dichtbij de uitgang.‘

Waar Lisa het meest van schrok wat het kostenplaatje betreft

‘Onze zaal kostte 3000 euro, en dan moesten nog zelf tafels, stoelen, decoratie, catering, etc. voorzien. Dat was even slikken. Maar we waren meteen verliefd op de locatie: het kasteel, de vijver, de prachtige zaal, … De “lege” zaal had tegelijkertijd wel het voordeel dat we ze volledig naar onze eigen smaak konden inrichten.’

Wil jij ook graag over je huwelijk vertellen? Lees hier hoe je je kandidaat stelt.

Nog meer #WeddingWednesdays: 

• Kimberly & Maxim: ‘Drie weken voor de bruiloft woedde er een brand in onze feestzaal’
• Stefanie & Stijn: ‘Zoals het een Italiaans-Limburgs huwelijksfeest betaamt, feestten we tot de zon weer opkwam’
• Magali & Nicolas: ‘Ik word niet snel emotioneel, maar tijdens Nicolas’ geloften moest ik toch een traantje wegpinken’