Yasmine had al langer een grote kinderwens, maar haar partner vond het te vroeg.
BABYB(R)ABBELS – Yasmine (25): ‘Ik wilde een kind. En liefst nú.’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Yasmine wist al langer dat ze heel graag aan kinderen wilde beginnen, maar haar partner vond het allemaal wat te vroeg. Toen de ramen in hun nieuwe huis stonden, besloten ze eraan te beginnen. Niet veel later had Yasmine een positieve zwangerschapstest in handen.
Yasmine (25) en Senne (29) werden in april de trotse ouders van Ward. ‘Ik ben vroedvrouw en had in de voorbije jaren een hele lijst met mooie namen vanop mijn stages en werk bijgehouden‘, vertelt Yasmine. ‘We gingen dat lijstje af, maar niets was goed voor Senne. En geloof mij, het was een hele lange lijst. Senne kwam op den duur met Warre. Ik vond het niet lelijk, maar ook niet dat. Na even zoeken en praten kwamen we uit bij Ward. Kort en krachtig. Dat was het!’
Grote kinderwens
‘Ik wilde al twee jaar aan kindjes beginnen, maar Senne was niet overtuigd. Toen ik op een bepaald moment thuiskwam van mijn wondermooie job als vroedvrouw, plofte ik verdrietig in de zetel. Ik wilde ook wat ik die mama’s elke dag zag beleven. We waren maar net een jaar samen, woonden vier maanden samen in een bel-etagewoning en we hadden nog zoveel plannen. Volgens Senne was het niet het juiste moment. Dat iedereen van mijn leeftijd op school plots wel zwanger werd, hielp natuurlijk ook niet. Senne wilde eerst een huis en dan een kind. En ja, iedereen die mij kent, weet dat ik niet bij de pakken blijf zitten. Nog geen maand later hadden we een lening, een bouwgrond en plannen voor een huis.’
Dat iedereen van mijn leeftijd plots wel zwanger werd, maakte me verdrietig.
‘We bouwden met sleutel op de deur, maar dat verliep veel trager dan verwacht. Ik werd elke maand ongelukkiger. Ik wilde een kind. En liefst nú. Uit ervaring wist ik natuurlijk ook dat de kans dat je snel zwanger wordt, niet heel groot is. Dat bezorgde me stress. In eerste instantie hadden Senne en ik afgesproken dat we zouden beginnen met proberen als we een half jaar in het huis woonden. Omdat mijn verdriet voor spanning in onze relatie zorgde, werd die afspraak vervroegd. Als de ramen erin stonden, konden we starten!’
Vruchtbare grond
‘Ik telde de maanden af. In maart stopte ik met de Nuvaring, omdat ik mijn lijf even de tijd wilde geven om zich te herstellen. Half mei stonden de ramen in ons huis en in juni startten we, anderhalf jaar na mijn vraag om aan kindjes te beginnen. Hoewel je weet dat de kans enorm klein is dat je vanaf de eerste keer zwanger bent, ben je toch teleurgesteld als je plots je maandstonden krijgt. Drie dagen later dan normaal, terwijl je altijd heel stipt was.’
‘Senne en ik maakten een bucketlist met alles wat we nog wilden doen voor we een kindje zouden verwelkomen. Dat zorgde ook voor de nodige afleiding, maar toen kwam Covid-19 in de wereld. We hebben nog één ding kunnen doen: een reisje naar Lanzarote. Ik zou heel het babygedoe even loslaten en genieten van wat misschien wel de laatste reis met z’n tweetjes was. Twee weken later had ik een positieve zwangerschapstest in handen. Vruchtbare grond daar. (lacht)’
Daddy to be
‘Ons avontuur kon eindelijk starten. Ik probeerde van alles iets leuks te maken, zodat we die herinneringen konden meenemen. Om mijn vriend met het nieuws te verrassen, ging ik hem halen en reed ik naar ons huis. Ik vroeg hem om drie positieve woorden te noteren die mij typeren. Ik deed hetzelfde over hem. Op mijn bordje stond: “Daddy to be“. Senne is koning in het geven van rare reacties, dus ik kreeg niet eens een knuffel. Nee, zijn eerste reactie was “Hoe weet jij dat?”. Een halve dag later sijpelde het nieuws uiteindelijk toch binnen en begonnen de vele enthousiaste vragen. Ik denk dat hij even moest bekomen van de shock. (lacht)’
Ik schreef drie woorden op die hem typeren: ‘Daddy to be’.
‘Behalve mijn beste vriendin wist niemand dat ik zwanger was. Zelfs onze ouders niet. Ik kon niet geloven dat ik zo snel zwanger was en alles goed zou verlopen. Maar na een positieve echo en goede resultaten na de NIPT-test mocht iedereen het weten.’
Voorweeën
‘Ik had een goede zwangerschap. Ik was niet extreem misselijk, maar wel extreem moe en had tegen het einde vaak last van harde buiken. Die gaven gelukkig geen ontsluiting, dus ik moest vooral naar mijn lichaam luisteren en voldoende rust nemen. Die baby moest en zou erin blijven! Ik genoot van elke stap: het geboortekaartje maken, de kamer inrichten, geboortesuiker samenstellen, een zwangerschapsmassage, die eerste kleertjes wassen... Ik was supergraag zwanger!’
Ik had vaak last van harde buiken, maar die baby moest en zou erin blijven!
‘Na 37 weken mag of kan je bevallen, maar daar was ik helemaal nog niet klaar voor. Ik ging die fase en die buik zo missen. Op 38 weken had ik eiwitten in mijn urine, wat kon wijzen op een zwangerschapsvergiftiging. Ik wist hoe snel dit gevaarlijk kon worden dus ik ging regelmatig op controle en deed er alles aan om in arbeid te gaan. Elke avond kreeg ik een soort van weeën, maar tegen de ochtend viel het telkens stil. Een inleiding zag ik niet zitten, maar twee weken later bleek de hoeveelheid eiwit zo hoog dat er niks anders opzat. Omdat ik de volgende dag veertig weken ver was, kozen we voor de uitgerekende datum.’
Kruiswoordraadsels
‘Ook die avond kreeg ik tegen de avond opnieuw voorweeën. Elke dag werden ze heviger en dat was nu niet anders. Zoals elke avond ging ik in mijn stoel zitten om kruiswoordpuzzels te maken en zo de nacht door te komen. Wist ik veel dat een uurtje later mijn vliezen zouden breken. Ik luisterde zelf naar de harttonen, onderzocht mezelf en bleek al vier centimeter ontsluiting te hebben. Ik nam rustig een douche om de weeën op te vangen.’
Wist ik veel dat een uurtje later mijn vliezen zouden breken.
‘Om middernacht besloot ik Senne wakker te maken, die dacht dat het al ochtend was en tijd was om naar het ziekenhuis te vertrekken voor de inleiding. Nee hoor... Een keer aangekomen in het ziekenhuis ging het supersnel. Ik had al zeven centimeter ontsluiting en nog geen uur later zelfs negen. Het ging behoorlijk snel voor een eerste baby, maar die negen centimeter bleef. Ik kreeg extra medicatie om de bevalling in gang te zetten. Even later mocht ik beginnen persen. Maar hoe snel mijn weeën eerst kwamen, hoe langer ze nu wegbleven. Dat zorgde ervoor dat elke keer ik duwde het hoofdje wel vooruitschoof, maar dat het ook veel tijd had om terug te trekken. Het resultaat: ik heb anderhalf uur mogen persen, zonder epidurale. Geen pretje.’
‘Om half zeven ‘s ochtends had ik, na een pittige arbeid, eindelijk mijn kindje vast. Ik was zo gelukkig! Pas dan weet je wat die onvoorwaardelijke liefde écht betekent. Die grote ogen die vol overgave naar jou kijken. Z’n hele lijfje dat ie toevertrouwt aan jou om groot te brengen. Waanzin! Het was de mooiste dag van mijn leven, maar sindsdien is gewoon elke dag mooi. Zwaar en vermoeiend, maar ontzettend mooi.’
Bewust, onvoorwaardelijk ouderschap
‘Ik kom door mijn job al langer in contact met het bewust, onvoorwaardelijk ouderschap en ik wil daar ook met Ward in meegaan als dat lukt. Het is voor mij een mooie manier van opvoeden die past bij het “mens” zijn. Veel mensen houden hun kinderen strak, of willen hen dingen leren voor later, maar waarom zou je een kind niet gewoon kind laten zijn? Ik probeer steeds mijn moedergevoel te volgen en mild te zijn voor hem.’
Het moederschap heeft me echt gemaakt tot wie ik hoor te zijn.
‘Moeder zijn is het zwaarste wat ik ooit deed, maar tot nu toe is het wel hetgeen ik ervan verwachtte. Emotioneel, onzeker, vermoeiend en je krijgt inderdaad niets gedaan. Maar ik zou het niet anders willen. Het hoort er gewoon bij. Het moederschap heeft me echt gemaakt tot wie ik hoor te zijn. Dat wist ik al van kleins af. Hoe slecht ik me voelde toen ik moest wachten op die baby, zo gelukkig ben ik nu.‘
‘Ik wou graag onze laatste momenten met twee vastleggen zonder zwangere buik, dus deden we een shoot met een studente fotografie, Fotografie Stien, op de Kalmthoutse Heide. Ik liet meteen een foto maken met de eerste echo voor de familie. Deze foto gebruikten we dan ook om mijn mama te vertellen dat ze oma werd. Op deze foto was ik tien weken zwanger.’
‘Deze poster had ik gemaakt voor de zwangerschapsaankondiging op mijn werk en op Facebook. Mijn beste vriendin is de foto komen maken aangezien zij de enige was die wist dat ik zwanger was. Al het materiaal had ik al gekocht in de tijd dat ik wachtte op een zwangerschap, dus dat kwam goed uit.’
‘We gingen een laatste keer met z’n tweetjes naar zee. Ik wou graag een herinnering van mijn buik. Hier ben ik 36 weken zwanger.’
‘Op 36 weken wou ik het einde van de zwangerschap vastleggen. Ine Mini is doula (een zwangerschaps- en/of bevallingscoach, n.v.d.r.) en wou graag haar fotografieskills terug oefenen, waar wij met veel plezier gebruik van maakten.’
‘De geboortesuiker haalden we bij Studio Blanche. Het zijn pistachenootjes, appelsnoepjes, zeep, een bruisbal, lolly en suikerbonen. Het geboortekaartje is ontworpen door Elle et Moi. De goudfolie was iets duurder dan verwacht waardoor we lang twijfelden, maar achteraf gezien hebben we dit maar mooi verdiend!’
‘Aan de babykamer hebben we hard en snel gewerkt, maar het is perfect geworden wat ik voor ogen had. De kleur, de stickers, de meubels, hoe het moest staan, de details. Zo trots op!’
‘Dit is een foto van tijdens de newbornshoot die we deden bij Ine Mini. Ons borstvoedingsavontuur startte redelijk goed. Ik had ook last van de normale pijntjes die er helaas bijhoren, maar ik ben nu zo trots dat ik mijn zoon kan voorzien van wat die nodig heeft. Momentjes die we standaard samen hebben en iets dat niemand anders kan geven.’
‘Ook deze foto werd genomen tijdens de newbornshoot. Ward was altijd een rustige baby, tot die dag van de shoot. Hij had last van krampjes en heeft heel de shoot gehuild.’
‘Ward en ik toen hij vier weekjes oud was. Gewoon, gelukkig en voldaan. Wij samen.’
‘Dit is Ward nu. Hij is zeven weken oud en een blij, vinnig mannetje. Wij zijn zo trots en door elke ochtend weer die lach te zien, zijn we die vermoeidheid zo weer vergeten.’
Foto’s: Fotografie Stien, Ine Mini en eigen foto’s
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer verhalen:
- Sylvie (32): ‘Ik zag een kindje wel zitten, maar mijn vriend voelde zich er nog niet klaar voor
- Dorien: ‘Net voor ik de test in de vuilbak wilde gooien, zag ik twee streepjes’
- Debby (29): ‘Ik vind zwanger zijn een onbeschrijfelijke gebeurtenis’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
