Dit zijn de grappigste kerstbloopers die jullie ooit meemaakten

Annelies (31)

 

‘Ik was acht of negen jaar oud. Mijn broer en ik hadden al weken uitgekeken naar kerstavond en waren dan ook dolgelukkig toen het eindelijk zover was. Met de hele familie zaten we rond de (echte) kerstboom, klaar om erin te vliegen. Tot mijn moeder plots naar het plafond keek en haar adem stokte. De hele familie volgde haar blik, en wat zagen we? Honderden babyspinnetjes die over het plafond kropen. Niet alleen de hoek waar de kerstboom stond, maar over het hele plafond krioelde het van de minuscule spinnen. Bleek dus dat er een spinnennest in onze boom zat met honderden spinneneitjes die net op kerstavond waren uitgekomen. Pure horror! Terwijl mijn moeder hysterisch kwam aangelopen met een insecticidespray en mijn vader met de stofzuiger aan de slag ging, stonden mijn broer en ik al krijsend te springen op de zetel. Maandenlang ben ik nog bang geweest voor de stofzuiger omdat ik ervan overtuigd was dat die spinnen er nog steeds in zaten. Sindsdien zetten mijn ouders altijd een plastic kerstboom en ik met mijn gezin nu ook. Het is misschien niet authentiek, maar ik kan tenminste op beide oren slapen.’

Kristin (30)

‘Ik woonde een jaar in het buitenland en keek enorm uit naar kerst in België met de familie. Een week voor kerstavond kwam ik naar huis. Hoewel ik me had voorgenomen om door te werken voor mijn kantoor in New York, wilde ik ook graag al mijn vrienden en familie terugzien. Dus sprak ik met zo veel mogelijk mensen af. Ik had elke dag drie dates met andere vrienden (koffie, lunch, etentje, drinks!) terwijl ik fulltime werkte. Van 6u ’s ochtends tot vaak ver na middernacht was ik bezig. Toen het eenmaal Kerstmis was, was ik strontziek en oververmoeid. Ik had koorts en een bronchitis. Het kerstfeest waar ik zo naar had uitgekeken, heb ik in bed doorgebracht. Mijn mama is me komen halen voor het cadeaumoment, maar verder heb ik door alle feestvreugde heen geslapen. En toen moest ik terug naar New York. Worst Christmas ever.‘

Isabelle (26)

‘In mijn jeugd was ik een volleerd amazone. Een aantal jaar geleden vierde ik kerstavond bij een vriendin die thuis een manege had. Of ik nog een keertje wilde paardrijden, vroeg ze. Ik sprong vol enthousiasme op het paard en galoppeerde trots door de binnenhal. Plots schrok het paard van iets waardoor het begon te steigeren. Ik schoot in paniek en sprong van het paard af. Niet zo gezwind als ik had gehoopt, helaas. Ik belandde met mijn rug tegen de betonnen muur. Resultaat: kerstavond bracht ik door op de spoedafdeling van het lokale ziekenhuis, waar ik maar liefst vijf uur heb in de wachtzaal heb mogen doorbrengen tot er een dokter naar me omkeek. Uiteindelijk heb ik aan het voorval gelukkig geen grote letsels overgehouden, maar je zal me toch niet snel weer op een paard zien.’

Sandie (26)

‘Enkele jaren terug kocht mijn broer voor zijn vriendin een paar prachtige, maar vooral dure oorbellen. Eén oorbel had ze uit het cadeaupapiertje genomen om te passen, de tweede had ze laten zitten. Na de cadeautjesronde gooiden we al het cadeaupapier in de open haard. De volgende ochtend was mijn schoonzus helemaal in paniek: ze vond haar tweede oorbel maar niet. Ik zie ons nog met z’n allen op handen en voeten door de woonkamer kruipen op zoek naar het dure juweel, maar we hebben het nooit teruggevonden. Hoogstwaarschijnlijk gooiden we het cadeaupapier inclusief het juweel de avond ervoor in de open haard. Een dure grap.’

Catherine (29)

‘In 2014 was ik voor de eerste keer in mijn volwassen leven single met Kerstmis. Geen probleem, dacht ik, als strong independent woman, ik nodig gewoon een paar van mijn besties uit en we vieren samen kerstavond. Bleek algauw dat ik de enige persoon op aarde was die op 24 december géén familiefeest gepland had. Die girls’ night kon ik dus op mijn buik schrijven. Nog steeds geen probleem, zei ik tegen mezelf, ik ga gewoon naar de cinema. Een gigantische bak popcorn is de enige date die ik nodig heb. Dus fietste ik rond een uur of 8 naar de UGC in Antwerpen. Geen kat op straat en geen kat in de bioscoop, want helaas bleek die dicht met kerst. De moed zakte deze strong independent woman in de schoenen en droevig droop ik af. Aan het stoplicht riep er een zwerver naar me dat ik mooie benen had. Een lichtpuntje zou ik het niet durven te noemen. Gelukkig wachtte er thuis een fles wijn op me. Merry Christmas to me!’

Alix (33)

‘Zelf maakte ik gelukkig nog nooit een kerstblooper mee, mijn broer daarentegen wél. Toen hij als enige zoon in een gezin met vijf kinderen tien jaar geleden mijn mama’s naam uit de hoed met namen trok, had hij er niet beter op gevonden dan haar een “verantwoord” cadeau te schenken. De arme jongen dacht er goed aan te doen om het afgesproken cadeaubudget te investeren in een nog te planten boom in een Leuvens bos. Hij had ontzettend veel moeite gedaan om het cadeau zo ludiek en origineel mogelijk in te kleden. Zo had hij een schop uit de schuur versierd met een grote rode strik en vervolgens een boom uit papier geknutseld waar dan een code op stond die je online moest ingeven om zo te ontdekken wat het cadeau nu eigenlijk was. Je zag mijn moeder tijdens het uitpakken alsmaar aarzelender kijken en toen de apotheose daar was, en haar gevraagd werd wat ze er van vond, droop de teleurstelling van haar gezicht. Ik had toch liever een ‘echt’ cadeau gehad, zei ze beteuterd. Toen mijn zussen en ik de boel probeerden te redden met een zalvende “Maar het is toch eens tof om geen materialistisch cadeau te krijgen?”, zei ze bijna gillend: “Maar ik bén materialistisch!”. Sindsdien is iedereen als de dood om mijn moeders naam uit de hoed te trekken en kopen we haar pas een cadeau nadat ze ons een wenslijstje heeft bezorgd.’

Amber (24)

‘De eerste kerst met mijn schoonvader had meer weg van een uit de hand gelopen discussie tussen vakbondsmilitanten, enkel de vlag en vuurtonnen ontbraken. Mijn vriend was namelijk vergeten zeggen dat de dresscode bij zijn ouders Doe maar gewoon, dat is al zot genoeg was en dat zijn vader eerder, euhm, communistische overtuigingen heeft. Vermits ik de term overdressed dagelijks met trots draag, is kerst voor mij het ultieme galabal. In een zwart kostuum bekleed met donkere pailletten, witte bloes en hoge hakken stond ik met een grote glimlach aan de voordeur. Mijn schoonouders deden open… in een makkelijke jeansbroek en T-shirt. Meteen werd ik door de vrij vakbondsmilitante schoonvader in het vakje kapitalist gestoken. De sfeer die avond kan dan ook het best beschreven worden als gespannen, ongemakkelijk en verhit op sommige momenten. Aan de feestdis, of oorlogsdis zoals je wil, werden de meest kerstige onderwerpen bovengehaald, zoals de ongelijke verdeling van geld in de wereld, de rijken die de armen onderdrukken, het snobisme van uiterlijk vertoon... waarbij steeds aan mij om uitleg en argumentatie werd gevraagd, tot over de internationale oliehandel toe. Peis en vree? Not so much.’

Cécile (23)

‘Twee jaar geleden zaten er bij Flair gratis geishaballen. Geen Japanse snoepjes, wél een seksspeeltje. Toen ik na een jaar reizen terug naar huis keerde voor Kerstmis ontdekte ik dat er een wel héél speciaal kerstornament in onze boom hing. Yep, die geishaballen dus. Ik had al mijn spullen thuis achtergelaten voor ik vertrok en mijn ouders moeten het seksspeeltje hebben gevonden en gedacht: Ah, leuke kerstbal. Toen mijn broer en zus arriveerden, keken ze mij verward aan. Moest ik mijn ouders vertellen dat de geishaballen geen kerstdecoratie waren (gênant!) of zou ik wijselijk zwijgen? Ik koos voor het laatste. Mijn ouders weten tot vandaag nog steeds van niets. De geishaballen liggen intussen op zolder, opgeborgen bij de rest van de kerstversiering en ik ben er zeker van dat ze ook dit jaar weer in de boom zullen pronken. Dat wordt weer gniffelen met mijn broer en zus straks.’

Melanie (28)

‘Geen verlanglijstje hebben houdt het cadeaumoment spannend, maar kan ook de totaal verkeerde kant uitgaan. Dat was bij mij toch het geval toen mijn schoonvader me op het hoogtepunt van de hype de volledige “Fifty Shades of Grey”-trilogie cadeau deed en me ook nog eens aanspoorde er een stukje uit voor te lezen. Hij wist dat ik graag lees en was naar de boekhandel getrokken, waar een vriendelijke winkeldame hem de exclusieve kersteditie van de populaire boekenreeks had aangesmeerd. Mijn schoonvader had nog nooit van “Fifty Shades” gehoord en zag er dus geen graten in. De hele familie, goed voor zo’n 25 mensen, keek toe hoe ik het cadeau licht gegeneerd uitpakte. Eerst probeerden ze hun gezicht nog in de plooi te houden, maar al snel lag iedereen over de grond te rollen van het lachen. Ik heb mijn schoonvader dan maar uitgelegd dat het leuke, en inderdaad populaire, boeken waren, maar dat de inhoud niet voor minderjarige oortjes bestemd is. Hij bekeek de boeken nog eens goed en begon zich prompt uit te putten in excuses. Ik had echt medelijden met hem. Sindsdien werken we met wenslijstjes. Ik heb toch een vermoeden dat mijn boeken daar voor iets tussen zitten.’

Debbie (31)

‘Naar jaarlijkse traditie nodig ik mijn ouders bij ons thuis uit voor het kerstdiner, samen met hun hond Stripey, een bostonterriër. Elk jaar opnieuw doe ik mijn uiterste best en haal ik alles uit de kast om een feestelijk menu samen te stellen. Hoewel Stripey een klein beestje is, kan hij erg hoog springen. Dat mochten we vorig jaar zelf ondervinden luttele minuten nadat ik het kerstgebraad had geserveerd. Mijn ouders speelden nog even met de kinderen en op het moment dat ik Aan tafel! riep, merkte ik dat alle vlees van de borden verdwenen was. Stripey, die nog aan het nagenieten was, sprong net de zetel in om aan een zalig dutje te beginnen. We konden niet anders dan er eens goed mee lachen en hebben dan gewoon vegetarisch gegeten: kroketjes, peertjes gevuld met veenbessenconfituur, boontjes en witloofstronkjes… mét vleessaus. Dit jaar zullen we toch een extra oogje in het zeil houden wanneer het eten opgediend wordt.’

Joyce (34)

‘Het tweede jaar dat mijn lief, intussen echtgenoot, en ik samen Kerstmis vierden, had ik het lumineuze idee opgevat om hem een nieuwe iPhone cadeau te geven. Hoewel ik enkele familieleden had gevraagd om bij te leggen, was zo’n dure aankoop toch een serieuze aderlating, zeker als je weet dat ik toen nog studeerde. Kasper had al een paar keer gezegd dat hij écht niet wist wat hij voor mij moest kopen, tot hij een paar dagen voor het feest thuiskwam met een grote smile op zijn gezicht want hij had “het perfecte cadeau” gevonden. Hij was zo fier als een gieter dus ik was héél benieuwd. Kerstavond brak aan, Kasper pakte voor de ogen van mijn familie z’n nieuwe iPhone uit en was door het dolle heen. Vervolgens was het mijn beurt. Ik kon het cadeaupapier niet snel genoeg kapotscheuren, zo nieuwsgierig was ik. Wat volgde was een diepe teleurstelling. Mijn liefste lief had me namelijk een wc-bril gekocht. Een wc-bril waar een katje en een goudvis op afgebeeld stonden, zowaar. “Want die van ons zit toch niet goed, hé?”, stamelde hij. De blikken van mijn familie waren goud waard. Ik vond onze wc-bril perfect zoals hij was, en eerlijk? I don’t give a shit (pun intended). Kasper beweert vandaag nog altijd dat hij er meteen aan toevoegde dat ik ook mocht gaan shoppen op zijn kosten, maar dat heb ik toch niet gehoord hoor!’

Nog inspiratie nodig voor coole kerstcadeautjes?

• KERSTLIJSTJE: 23 sportieve cadeautjes voor de sporty spice in je vriendenkring
• KERSTLIJSTJE: 33 plezierige pakjes voor de foodie in je leven
• KERSTLIJSTJE: 25 kleine kerstcadeautjes onder de € 15