'Mama worden gaf me meer self-love. Wat dan nog als ik een vetrolletje of een striem heb? Ik kreeg er drie fantastische kinderen voor in de plaats.'
Mol Elisabet (36): ‘Als ik me volledig smijt op mijn werk, dan voel ik me een slechte mama. En als ik meer tijd uittrek voor de kinderen, dan voel ik me mislukt in mijn carrière.’
Elisabet Haesevoets (36) was in 2019 de meesterlijke saboteur in ‘De Mol’. De urgentiearts schoolde zich recent om tot dokter in de esthetische geneeskunde. ‘Ik weet hoe het is om je superonzeker te voelen’, aldus Elisabet. ‘Ik maakte dat vroeger zelf mee en ik probeer mensen daar nu mee te helpen.’
Half tv-kijkend Vlaanderen zit sinds een paar weken elke zondagavond steevast in de zetel om naar een aflevering van het nieuwe seizoen van ‘De Mol’ te kijken. Drie jaar geleden deed Elisabet mee én kreeg zij de aartsmoeilijke taak om de groep om de tuin te leiden. ‘Ik vond het verschrikkelijk om mezelf terug te zien op televisie’, zegt Elisabet. ‘Ik keek ontzettend kritisch naar mezelf en merkte dat ik terug wat in mijn oude gewoontes herviel van té streng te zijn voor mijzelf. Ik staarde me blind op alles! Zo zag ik mezelf plots ook eens langs de achterkant en viel me onmiddellijk op dat mijn bh-bandjes toch wel niet zo flatterende rolletjes maakten. Belachelijk natuurlijk, want geen enkele kijker die daar waarschijnlijk op zit te letten.’
Je zegt: in oude gewoontes hervallen. Vertel.
‘Ik worstelde vroeger met een eetstoornis. Dat kwam puur omdat ik mezelf niet graag zag. Ik had echt een slecht beeld van mezelf. Het was zelfs zo erg dat ik mensen die mij tof vonden automatisch minder leuk vond, want wat zagen die in godsnaam in mij?! Ik ben ook heel perfectionistisch en als iets niet de volle honderd procent verliep zoals ik het wou, reageerde ik dat af op mezelf. Ik strafte mezelf dan door niet te eten. Dat liep op een gegeven moment volledig uit de hand en ik werd opgenomen.’
Heeft dat je geholpen?
‘Ja. Mijn opname heeft me volledig veranderd. Pas dan zette ik mezelf op de eerste plaats, ben ik beginnen werken aan mezelf en ging ik mezelf vooral graag zien. Het was een werk van lange adem, maar ik kan nu wel zeggen dat ik tevreden ben met wie ik ben. Jezelf graag zien, is eigenlijk het allerbelangrijkste in je leven.’
Heb je nu nog bepaalde complexen?
‘Ja. Ik vind dat ik met mijn 1m62 eigenlijk te klein ben. Verder heb ik ook een heel lang voorhoofd. Ik probeerde dat vroeger te verstoppen met een froufrou, maar dat maakte het alleen nog maar erger (lacht). Ik heb daar nu vrede mee, want dat zijn dingen waar ik natuurlijk niks aan kan doen.’
Ik worstelde vroeger met een eetstoornis. Dat kwam puur omdat ik mezelf niet graag zag. Het was een werk van lange adem, maar ik kan nu wel zeggen dat ik tevreden ben met wie ik ben.
Je zegt ‘niks aan kan doen’ omdat je als dokter in de esthetische geneeskunde wél bepaalde complexen kan verhelpen?
‘Klopt. Ik weet hoe het is om je superonzeker te voelen. Ik maakte dat vroeger zelf mee, dus ik probeer mensen daar nu mee te helpen.’
Geeft dat geen verkeerd beeld aan de jeugd: je kan jezelf omvormen tot wie je wil zijn in plaats van te houden van wie je bent?
‘Wat ik doe is eigenlijk niet iemands uiterlijk veranderen, maar een beetje terug gaan in de tijd. Een rimpeltje wegwerken of wat meer volume in je wangen steken, dat zijn subtiele dingen die geen afbreuk doen aan de unieke kenmerken van iemand zijn of haar gezicht. Ik zal nooit behandelingen doen die niet natuurlijk of totaal overbodig zijn. Als een vrouw van vijfenvijftig een diepe groef tussen haar ogen subtiel wil wegwerken met wat botox omdat ze zich daar dood aan ergert, dan sta ik daar volledig achter. Komt daarentegen een meisje van achttien bij mij die dikke lippen wil, dan zal ik daar niet in meegaan. Je bepaalt dit als dokter volledig zelf.’
Merk je door je dagelijkse werk dat er toch heel veel mensen worstelen met self-love?
‘Absoluut. Heel veel jonge vrouwen spiegelen zich aan de modellen die passeren op sociale media, terwijl er aan die foto’s zo vaak gesleuteld is. Wat ik vaak doe als zo iemand binnenwandelt in mijn praktijk, is een van hun foto’s bewerken met diezelfde apps om te tonen dat dit niet echt is. Dikke lippen en dergelijke zaken, daarvoor ben je bij mij niet aan het juiste adres.’
Van waar komt dat stereotiepe schoonheidsideaal volgens jou?
‘Sociale media. We willen er plots allemaal uitzien als de Kardashians. Maar zo een wespentaille en een grote poep is anatomisch gewoon onmogelijk. Sommige klinieken bieden zelfs Kardashianpakketten aan, maar daar zal ik zoals ik eerde al zei nooit aan meedoen. Ik hou van de natuurlijke look. Bij mij zullen anderen denken: amai, die ziet er goed uit in plaats van duidelijk te zien dat er aan je gesleuteld is.’
Heb je het gevoel dat je met je ingrepen mensen beter kan laten voelen?
‘Ja. Daarom doe ik het, want ze krijgen echt wel een zelfvertrouwenboost. Ik krijg vaak berichtjes van patiënten die vertellen dat ze door een subtiele verandering zich honderd keer beter voelen.’
Heb je zelf al iets laten veranderen aan jezelf?
‘Ja. Ik doe dat ook bij mezelf, dus dat is een luxe (lacht). Ik spuit wat botox om mijn rimpeltjes tegen te gaan en om mijn frons weg te werken. En ik gebruik ook een klein beetje fillers in mijn wangen omdat je met wat ouder te worden volume verliest in je gezicht.’
Schrikt ouder worden je af?
‘Ik voel me ieder jaar beter en beter in mijn vel. Ik sta nu veel sterker in mijn schoenen dan wanneer ik vijfentwintig was. Dus op dat vlak niet: ik ben op dit moment heel tevreden met wie ik ben. Natuurlijk kan ik weleens in de spiegel kijken en wensen dat ik er nog uitzag als die prille twintiger. Ouder worden brengt wijsheid en rust, maar helaas ook rimpels (lacht).’
Als een vrouw van vijfenvijftig een diepe groef tussen haar ogen subtiel wil wegwerken met wat botox omdat ze zich daar dood aan ergert, dan sta ik daar volledig achter. Komt daarentegen een meisje van achttien bij mij die dikke lippen wil, dan zal ik daar niet in meegaan.
Je bent naast arts en ex-Mol natuurlijk ook mama van drie kindjes. Heeft mama worden je meer self-love gegeven?
‘Zeker en vast. Ik kan alles, inclusief mijn uiterlijk, veel beter relativeren. Wat dan nog als ik een vetrolletje of een striem heb? Ik kreeg er drie fantastische kinderen voor in de plaats.’
Had je het in het begin, gezien je verleden, lastig met je lichaam dat toch verandert?
‘Ja. Ik heb daar echt moeite mee gehad. Ik kwam tijdens mijn eerste zwangerschap meer dan zeventien kilo aan, wat veel is gezien mijn kleine gestalte. Ik wilde niet te veel bijkomen, maar ik wilde mijn kindje ook niks ontzeggen. Ik zat dus in een tweestrijd. Om ervoor te zorgen dat ik zeker niet zou hervallen, ben ik in die periode opnieuw een aantal keer gaan babbelen met een psycholoog. Ik heb op tijd aan de alarmbel getrokken waardoor dit uiteindelijk allemaal goed verlopen is.’
Ben je volledig van je eetstoornis verlost of blijft dit toch wat sluimeren?
‘Het is een hardnekkige ziekte. Ik kan zeggen dat ik ze overwonnen heb, maar ik blijf er wel gevoelig voor. Dat wil zeggen dat het toch altijd ergens in mijn achterhoofd zal blijven zitten waardoor het op moeilijke momenten, zoals wanneer je bijkomt door een zwangerschap of negatieve reacties leest online, weleens terug de kop kan opsteken. Het voordeel is dat ik het nu snel herken, waardoor ik op tijd kan ingrijpen.’
Mensen vonden me een bitch, maar vergaten dat ik als Mol wel een rolletje speelde. Ik had het daar enorm moeilijk mee. Ik durfde op een gegeven moment zelfs niet meer buitenkomen omdat ik dacht dat ik ook op straat ging uitgejoeld worden.
Je zegt dat bepaalde dingen je kunnen triggeren zoals gemene comments. Kreeg je die vaak na je deelname aan ‘De Mol’?
‘Ja. Mensen kenden me niet, maar begonnen plots online de meest gemene comments te schrijven. Ze vonden me een bitch, maar vergaten dat ik als Mol wel een rolletje speelde. Ik had het daar enorm moeilijk mee. Ik durfde op een gegeven moment zelfs niet meer buitenkomen omdat ik dacht dat ik ook op straat ging uitgejoeld worden. Ik ben toen ook met mijn psycholoog gaan babbelen en die heeft me doen inzien dat er altijd mensen zullen zijn die commentaar hebben, maar dat dit geen afbreuk doet aan wie je bent. Zij kennen je niet, dus waarom zou je wakker liggen van wat ze over je zeggen.’
Heb je als mama van drie én arts nog tijd voor jezelf?
‘Ja. Ik zie er voor mezelf streng op toe dat ik mijn me-time heb. Ik zeg dan bijvoorbeeld na een drukke werkdag tegen mijn man dat ik in bad ga en absoluut niet gestoord wil worden, dan weet hij dat hij even die drie sloebers moet bezighouden (lacht). Ik probeer ook nog genoeg qualitytime met hem in te plannen, want naast ouders zijn we natuurlijk ook een koppel en je wil toch ook eens over iets anders praten dan Bumba.’
Is het moeilijk om dat evenwicht te zoeken?
‘Ik denk dat ik nooit tevreden zal zijn, en dat zullen veel vrouwen wel herkennen. Als ik me volledig smijt op mijn werk, dan voel ik me een slechte mama. En als ik meer tijd uittrek voor de kinderen, dan voel ik me mislukt in mijn carrière. Ik zal daar vrees ik altijd mee worstelen, maar ik probeer deze gedachte zo snel mogelijk uit mijn hoofd te zetten.’
Nog meer self-love-interviews:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
