‘Waarom zouden felle kleuren en gekke combinaties alleen iets voor kinderen zijn?’
Ina upcyclet tweedehandshemden, -blazers en -trenchcoats tot ware statementstukken
Doorgaans dragen we een kledingstuk zo’n zeven keer voordat we het weggooien. Dat we zuiniger op onze kleding mogen zijn, is dus wel duidelijk. Ina keert zich tegen kledingverspilling en zoekt voortdurend naar nieuwe manieren om oude kleding weer mooi te maken.
‘Tweedehandskleding vermaken is altijd mijn ding geweest. Wat er in de winkels hing, paste me namelijk nooit. Bovendien was het een budgetvriendelijke manier om een coole outfit samen te stellen. Op de speelplaats van mijn middelbare school spotte je me dan ook vaak van mijlenver. Mode was een uitlaatklep voor me. Ik maakte werkelijk de gekste combinaties. Herinner je je de videoclip van Macklemores hit Thrift Shop nog? Wel, de oversized bontjas die de rapper daarin droeg, kocht ik ook, weliswaar tweedehands. Het enige verschil was dat die jas twee keer zo groot was als ik, met mijn 1m53 (lacht). Een geval van: waar gaat die jas met dat meisje heen? Ik droeg er vervolgens een kiwigroene broek en een paar zilveren klassieke schoentjes bij.’
‘Hoewel mijn durf en lef me vaak complimentjes van mijn klasgenoten opleverden, lag dat buiten de schoolpoort anders. Op straat durfden mensen weleens te lachen als ik passeerde. Het feit dat er rond tweedehandskleding toen nog een muf sfeertje hing, hielp uiteraard ook niet. Dat ik na mijn modeopleiding iets met upcycling zou doen, was wel een logische stap. Ik moest en zou bewijzen dat tweedehands trendy is en er zelfs gloednieuw uit kan zien. Met mijn label Inner Child probeer ik afgedankte jassen nieuw leven in te blazen door er nieuwe mouwen in onverwachte stoffen als brokaat of zelfs denim aan te naaien. Ik ben gestart met het upcyclen van trenchcoats omdat die tijdloos zijn, maar daardoor ook vaak vrij basic blijven.’
Koester het kind in jezelf
‘Zodra mensen gaan werken, veranderen ze vaak van stijl. Van kleurenpalet tot silhouet: alles wordt wat rustiger en neutraler, en dat vind ik jammer. Waarom zou je geen statementstuk kunnen dragen om naar kantoor te gaan? Persoonlijk kleed ik me graag op, voor welke gelegenheid dan ook. Dat is wat ik ook met Inner Child probeer te bereiken, dat mensen het innerlijke kind in zichzelf weer naar boven halen. Een leerkracht zei me ooit dat ik met mijn voorliefde voor gekke combinaties en felle kleuren later absoluut kinderprints zou moeten ontwikkelen. Ik dacht toen bij mezelf: dat is toch niet uitsluitend iets voor kids? Ook voor volwassenen is dat funky.’
‘Zo ben ik uiteindelijk ook voor de naam van mijn label gegaan. In mijn dm’s krijg ik regelmatig de vraag om iets op maat te maken, maar daar pas ik liever voor. Simpelweg omdat ik me dan een naaister voel in plaats van een ontwerpster. Daarnaast kiezen mensen dan sneller voor logische kleurencombinaties en dan vind ik het jammer om er vervolgens mijn label in te naaien. Inner Child staat voor colourblocking all the way. De voorraad stoffen die hier in mijn atelier ligt, spreekt echt wel voor zich.’
Best of both worlds
‘Aanvankelijk creëerde ik mijn stukken thuis op zolder, maar door voor een apart atelier te kiezen, krijg ik meer structuur in mijn leven. Zodra ik de deur achter me dichttrek, zit de werkdag er effectief op. Dat brengt rust in mijn hoofd. Naast mijn eigen label werk ik namelijk ook nog als styliste, voornamelijk in de televisiewereld. Mocht ik me volledig focussen op Inner Child, dan zou ik mijn stylingwerk niet meer nodig hebben om de eindjes aan elkaar te knopen, maar het is net zoals upcycling een passie die ik niet zou kunnen missen. Geef mij maar the best of both worlds!’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
