Het verhaal van Isabelle toonde aan dat neurotische trekjes soms ook een probleem kunnen worden. Toch hoeft dat niet altijd zo te zijn. Zeven lezeressen vertellen over de zaken die zij in hun dagelijke leven doen. Van het toiletpapier juist hangen tot de auto voltanken tot een rond bedrag.
Greetje (27) maakt het bed elke ochtend op een speciale manier op.
‘Ik ben een beetje een controlefreak, en dan vooral als het aankomt op mijn huishouden. Ik heb geen smetvrees, maar ik hou wel van een kraaknet en opgeruimd huis. Het eerste wat ik iedere ochtend doe, is mijn bed opmaken, en dat doe ik op een bepaalde manier. Zo stop ik het onderste uiteinde van het dekbedovertrek telkens onder de matras, terwijl mijn vriend liever heeft dat de overtrek los zit, zodat hij zijn voeten vrij kan bewegen (lacht). Daar stopt het niet, want ook ons donsdeken moet loodrecht op de matras liggen en langs beide kanten op dezelfde hoogte hangen. Ons bed ziet er zoveel mooier uit als alles recht ligt, al gaat het nu ook weer niet zo ver dat ik mijn meetlat erbij haal (lacht).’
Lies (25) heeft een haatliefdeverhouding met het toiletpapierrolletje.
‘Ik behoor tot de groep mensen die het losse uiteinde van de rol steevast aan de voorkant van de houder hangt. Als ik bij vrienden, familie, op het werk of op restaurant naar het kleinste kamertje ga en vervolgens merk dat de wc-rol verkeerd hangt, geneer ik me er niet voor om de rol juist te hangen. There is only one way (lacht).’
Manu (27) is geobsedeerd door de veelvouden van 5.
‘Als ik naar tv kijk of naar de radio luister, moet het volume altijd eindigen op 0 of 5. Ook aan de tankpomp is het mijn missie om de auto vol te tanken tot een rond bedrag. Om een of andere reden wil ik altijd stoppen op een veelvoud van 5. Als dat niet lukt, tank ik gewoon verder tot ik daar wel in slaag (lacht). Ik mag van mezelf ook geen pauzes nemen op willekeurige tijdstippen. Het moet telkens om kwart na, half, kwart voor of op het uur zelf, anders is het moment voorbij.’
Als ik naar tv kijk of naar de radio luister, moet het volume altijd eindigen op 0 of 5.
Hanne (22) heeft verschillende neurotische trekjes.
‘Mijn vriendinnen noemen me steevast dwangertje en vergelijken me weleens met Monica Geller uit “Friends” (lacht). Net als Monica heb ik zo van die gewoontes, trekjes en handelingen die me typeren, die mij Hanne maken. Volgens mijn mama begonnen bepaalde tics al op heel jonge leeftijd. Zo vertelt ze nog vaak dat ik tijdens het tv-kijken rechtstond en pas verder keek als alle kaders en items op de kast perfect recht stonden. Ik herinner me niet dat ik dat deed, maar door de jaren heen staken er meer van die neurotische trekjes de kop op. Sinds mijn tienerjaren draag ik altijd nagellak, maar ik doe geen oog dicht als mijn nagels niet perfect gelakt zijn. Er mag werkelijk geen stukje nagel onbedekt zijn. Ik ben zelfs in staat om midden in de nacht mijn nagels volledig te herlakken (lacht).’
Mijn vriendinnen vergelijken me weleens met Monica Geller uit ‘Friends’.
‘Een ander trekje heeft dan weer betrekking op de afwas. Sinds ik studeer en op kot zit, ben ik eigenlijk de afwasser van dienst. Als mijn kotgenoten de afwas hebben gedaan, staan alle glazen en borden verkeerd, en dan kan ik het écht niet laten om alle items weer op de juiste plaats te zetten. Hoewel ik een grondige hekel heb aan afwassen, doe ik het toch maar zelf, anders heb ik dubbel werk. Mijn kotgenoten en vriendinnen vinden mijn gedrag best fascinerend, zelfs in die mate dat we er een spelletje van hebben gemaakt. Op kot verplaatsen ze af en toe random spulletjes, zodat ik moet raden wat precies. Je zou misschien denken dat dit een uitdaging is, maar meestal merk ik het meteen op (lacht). Ik heb dan ook graag dat spulletjes op een vaste plaats staan. Daarnaast heb ik de neiging om mijn handtas vaak te controleren. Ik weet perfect welke spullen er inzitten, toch is er die onweerstaanbare drang om te checken of ik niets kwijt ben.’
‘Ik maak ook van alles lijstjes, zodat ik zeker niets vergeet. Mijn gsm-notities staat bomvol met lijstjes per thema: een lijstje met de series waar ik naar kijk, eentje met namen van mensen met wie ik graag nog eens wil afspreken… Noem maar op, je kan het zo gek niet bedenken (lacht). Ik beschouw mijn trekjes niet als een goede gewoonte, maar zeker ook niet als een probleem. Ze overheersen of beheersen mijn leven niet, maar ze zijn wel elke dag aanwezig. Ik heb gewoon graag de touwtjes in handen en controle over de situatie. Meer dan dat is het niet.’
Nikita (30) wil altijd op dezelfde plaats zitten.
‘Ik zit graag op dezelfde plaats. Thuis aan tafel en in de zetel, maar ook op het werk – een open desk office zonder vaste plaatsen – kies ik altijd hetzelfde plekje uit. Mijn collega’s weten intussen dat dit plekje mijn domein is (lacht). Vraag me niet waarom of hoe dat komt, maar ook als ik naar de cinema ga of met het vliegtuig reis, heb ik een voorkeursstoel. Om dat plekje keer op keer te garanderen, betaal ik met plezier bij.’
Joyce (28) kan het huis niet verlaten zonder alles gecontroleerd te hebben.
‘Al heel mijn leven ben ik een enorme broekschijter. Ik controleer dan ook vaak of de voor- en achterdeur op slot zijn, zeker als ik ergens naartoe ga of ga slapen. Telkens als ik mijn ronde doe, check ik meteen ook of alle elektronische apparaten afgekoppeld zijn van het elektriciteitsnetwerk. De wasmachine, de droogkast, de microgolf, de stijltang, maar ik zal bijvoorbeeld ook nooit mijn gsm of elektronische tandenborstel opladen als ik niet thuis ben.’
Telkens als ik mijn ronde doe, check ik meteen ook of alle elektronische apparaten afgekoppeld zijn van het elektriciteitsnetwerk.
‘Vooral het gasfornuis blijf ik keer op keer controleren, soms tot wel vijf à zes keer na gebruik. Tien jaar geleden liet mijn mama per ongeluk het fornuis aanstaan. Ons huis vloog dan wel niet in brand, maar sindsdien moet ik het gewoonweg controleren, en dan vooral om mezelf gerust te stellen. Verder kan ik het ook moeilijk verdragen als de poetsvrouw spullen verplaatst. Ik heb argusogen voor dat soort zaken (lacht). Na haar bezoek zet ik alle spulletjes exact terug op de juiste plaats. Sommige neuroses zijn sterker dan mezelf. Ik ben er nog nooit mee in de problemen gekomen, zoals bijvoorbeeld te laat zijn op een afspraak of op het werk, maar ik kan het wel niet laten. Voor mij moet het op mijn manier gebeuren.’
Kim (29) heeft een obsessie voor gekleurde Tupperwarepotjes.
‘Berensnoepjes zijn mijn favoriet. Wanneer ik snoep, haal ik standaard een beertje van elk kleurtje uit de zak. Het liefst wil ik dat mijn vriend precies hetzelfde doet, anders klopt de zak niet meer. Als blijkt dat het aan het einde van de zak niet meer lukt, heb ik eerlijk gezegd even een baalmomentje (lacht). Ik heb het ook met gekleurde Tupperwarepotjes, en al zeker op het werk. Ik begrijp niet dat sommige collega’s een geel deksel op een rood potje zetten. In mijn hoofd is het heel duidelijk dat daar een rood deksel op hoort!’
Ellen (32) heeft een hele waslijst aan kleine dwangneuroses.
‘Ik sorteer cash geld altijd van klein naar groot in mijn portefeuille. Boeken in de boekenkast rangschik ik dan weer van groot naar klein. Ik doe net hetzelfde met plaids en fleece dekentjes, die steevast gestapeld worden van het grootste naar het kleinste formaat. Daarnaast moeten de pictogrammen op het bureaublad van mijn computer altijd in gelijke rijen verdeeld zijn, die eveneens op gelijke hoogte staan.’
Pictogrammen op het bureaublad van mijn computer moeten altijd in gelijke rijen verdeeld zijn, die eveneens op gelijke hoogte staan.
‘Naast mijn fulltimejob heb ik een flexi-job als barvrouw. Wanneer ik drankjes serveer, zet ik het glas altijd met het logo richting de klant. Niet omdat mijn werkgever dat verwacht, want thuis doe ik hetzelfde als er vriendinnen over de vloer komen. Wat ik wel jammer vind, is dat ik heel zeker weet dat samenwonen met mijn beste vriendin geen optie is. Zij is een enorme sloddervos die op een zeer chaotische manier het huishouden hanteert. Wanneer ze begint over hoe leuk het wel niet zou zijn om samen een stekje te zoeken, probeer ik snel van onderwerp te veranderen omdat ik haar niet durf te vertellen waarom ik dat niet zie zitten.’
Lees ook:
