J.K. Rowling heeft ons, Harry Potter-fanaten, niet alleen veel vreugde geschonken met haar meesterwerken, ze heeft ons volgens de wetenschap ook betere personen gemaakt. Of toch diegenen die nog kind of tiener waren toen ze ‘De Steen der Wijzen’ voor ‘t eerst oppakten.
Minderheden
Volgens een studie zouden de avonturen van Harry, Hermelien en Ron een positieve invloed hebben op jonge mensen, meer bepaald op hun houding tegenover minderheden. Een paper in het wetenschappelijk tijdschrift the Journal of Applied Psychology zegt dat ‘de Harry Potter-reeks de perceptie van jonge mensen tegenover gestigmatiseerde groepen zoals immigranten, homoseksuelen of vluchtelingen significant verbetert’. Kinderen en jongeren die een emotionele verbintenis voelen met de wereld van Harry Potter – lees: kinderen die elke ochtend hopen dat die verdomde uil eindelijk hun brief heeft gebracht – zouden minder snel vooroordelen hebben over minderheden.
Vrij logisch, als je ‘t ons vraagt. Doorheen de zeven boeken krijg je als lezer constant te maken met discriminatie van de ergste soort. Een echte Harry Potter-fan weet je dat je het m-woord in de magische wereld evenmin in de mond neemt als het n-woord in onze wereld. Hermelien is er vaak genoeg verdrietig – en Ron aandoenlijk boos – om geweest, nietwaar? In het gebruik van het woord modderbloedje kan je zelfs een parallel met het nazisme, een van de grootste discriminerende bewegingen ooit, zien: nazi’s gebruikten het woord ‘Mischling’, oftewel ‘halfbloed’, om Duitsers met half-Joodse origine te benoemen.
Net als de nazi’s, heeft het Ministerie van Toverkunst – wanneer het overgenomen is door de Dark Side – een methode om de ‘bloedzuiverheid’ van tovenaars te bepalen, afhankelijk van het aantal zogezegd zuivere familieleden. Nazi’s checkten op Joodse origine, de Dooddoeners op Dreuzel-origine. Je zou kunnen stellen dat Voldemort zo’n beetje de Hitler van de magische wereld is.
Het magazine Pacific Standard merkt bovendien op dat Harry en z’n vrienden te maken krijgen met verschillende magische wezens, zoals reuzen, kobolden, huiselven, enzovoort. Vaak worden zij in ondergeschikte rollen geduwd, waarover ze hun beklag doen. ‘Harry probeert hen steeds te begrijpen en hun moeilijkheden te vatten’, concluderen zij.
J.K. Rowling geeft haar lezers in haar boeken met andere woorden een duidelijke boodschap mee, één die Albus Perkamentus mooi in woorden brengt: ‘You fail to recognize that it matters not what someone is born, but what they grow to be!’. Blijkbaar komt de boodschap luid en duidelijk aan.
Meer Harry Potter:
