‘Het is het mooiste maar ook het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb.’
11 vrouwen over borstvoeding: ‘Voeden is eigenlijk een fulltimejob’
Borstvoeding is geen kattenpis, dat weet elke nieuwe mama. En of je er nu voor kiest om borstvoeding te geven of niet: you rock! Deze 11 vrouwen delen hun ervaringen met de borst graag met Flair.
Michèle
‘Ik had een heel romantisch beeld van borstvoeding – mama’s die koffiedrinken met vriendinnen en tegelijk voeden. Het was dan ook een shock dat het bij mij de eerste twee weken zo intens was: je zorgt dag en nacht voor een baby én voor je borsten. Kompressen, kersenpitkussens, overproductie tegengaan... Tot er een soort routine komt en je samen met je baby een team vormt. Ik vond het zo cool toen mijn zoontje Pim ‘titi’ kon zeggen, waarmee hij aangaf dat hij wilde drinken. Om borstvoeding te geven, moest ik eerlijk zijn met mezelf en grenzen stellen door hem bijvoorbeeld niet altijd te troosten met de borst. Ik wilde lang voeden en moest ook aanvoelen tot waar dat lukte voor mijn zoontje. Na anderhalf jaar dronk hij enkel nog ’s ochtends, en daarna was het afgerond.’
Het enige échte nadeel? Mijn borsten werden twee slappe ballonnetjes.
‘Het enige échte nadeel? Mijn borsten werden twee slappe ballonnetjes. Maar nu is daar een volgende zwangerschap en heb ik weer volle borsten! Ik zou ons avontuur niet anders gewild hebben en hoop dat ik opnieuw zo’n team kan vormen met ons tweede zoontje.’
Evelien
‘De eerste drie maanden waren bij mij heel erg pijnlijk, maar er was geen duidelijke reden voor. Mijn fantastische vroedvrouw stond me steeds bij, zelfs tot een jaar na de geboorte. Veel zalfjes en middeltjes later staat de teller nu op dertien maanden. Aan stoppen heb ik nooit gedacht. Mijn bevalling was al anders verlopen dan gehoopt, dus ik stond erop dat die borstvoeding wel zou gaan zoals ik wilde. Het is moeilijk geweest, maar nu gaat het als vanzelf en zijn het heel waardevolle momenten.’
Beautyredactrice Charlotte
‘Lang voor ik zwanger was, dacht ik om verschillende redenen dat borstvoeding niets voor mij zou zijn. Het feit dat mijn baby ook na de zwangerschap volledig afhankelijk zou zijn van mijn lichaam om te overleven, vond ik heel beangstigend. Ik ben een controlefreak en heb nood aan structuur, dus de onvoorspelbaarheid en het go-with-the-flowgegeven van borstvoeding zou me veel stress bezorgen. Bij flesvoeding weet je exact hoeveel je baby gedronken heeft en wanneer het tijd is voor een nieuwe voeding. Dat idee bracht rust in mijn hoofd.’
Het go-with-the-flowgegeven van borstvoeding zou me veel stress bezorgen.
‘Toch was er twijfel. Ik las overal dat moedermelk de beste keuze is voor je kindje. Bij mijn eerste gesprek met de vroedvrouw – die me gelukkig niet mom-shamede – vroeg ik of het zin had om het een paar dagen te proberen, maar dat raadde zij me af omdat het afbouwen weleens moeizaam kan verlopen en alles voor zowel mama als baby dan nog veel stressvoller zou worden. Zodra ik besloot om voor flesvoeding te kiezen, viel er een last van mijn schouders. Mijn dochter dronk vanaf de eerste uren vlot van het flesje en ik voelde meteen dat ik de juiste keuze had gemaakt. Ze is nu een gezonde peuter met een sterk immuunsysteem, dus ik geloof voor de volle honderd procent in “fed is best”.’
Jana
‘Ik geef nu voor de derde keer borstvoeding, en dat verloopt echt met de nodige ups-and-downs. Voor mij is het verslavend en – don’t shoot me – ik geniet zelfs van de nachtvoedingen.’
Chloe
‘Na een succesvol eerste borstvoedingsavontuur wilde het de tweede keer niet zo goed lukken. Mijn dochter wilde niet vlot aanhappen. In het ziekenhuis lukte het nog net met de hulp van de vroedvrouwen, maar thuis wilde ze helemaal niet meer drinken. We begonnen haar met lepeltjes te voeden en uiteindelijk wilde ze wel van een flesje drinken. Alles heb ik toen geprobeerd om het toch te doen slagen: bijna drie maanden fulltime kolven, op consultatie bij een lactatiekundige gaan en naar de osteopaat trekken om haar kaakjes te masseren. Op een gegeven moment zei ik tegen de osteopaat dat ik zo moe was en dat het echt wel genoeg geweest was als ze nu niet wilde drinken. Die avond probeerde ik haar met een klein hartje aan te leggen en lukte het plots wel. Een hele opluchting.’
Florence
‘In die vijf jaar waarin mijn lief en ik probeerden zwanger te raken, is er zoveel aan mijn lijf gepulkt – lees: honderden doktersbezoeken, bloedafnames, hormoonspuiten, een biopsie, een laparoscopie, een curettage na een miskraam... – dat ik niet kon wachten tot het eindelijk weer van mij zou zijn. Het werden lange maanden waarin we bang waren dat er toch iets zou mislopen.’
Ik was zeker van mijn keuze tot enkele vriendinnen en familieleden zich begonnen te moeien. Dat ik het zelfs niet wilde proberen, konden ze echt niet vatten.
‘Ik kon niet wachten om onze dochter in onze armen te sluiten, maar na alles wat er was gebeurd, wist ik dat het me aan fysieke én mentale energie zou ontbreken om borstvoeding te geven. Zekerheid was er, tot enkele vriendinnen en familieleden zich begonnen te moeien. Dat ik het zelfs niet wilde proberen, konden ze echt niet vatten. Ik kon dan weer niet vatten dat iemand anders een mening had over míjn lichaam. Gelukkig kon ik rekenen op een begripvolle gynaecoloog die stelde dat als ik me er niet goed bij voelde, ik er ook niet aan moest beginnen. Intussen leerde ik als moeder twee zaken: a happy mom is a happy baby, maar vooral: you do you.‘
Valerie
‘Borstvoeding? Heel tof zolang de baby geen reflux heeft en die zuurverdiende druppels wit goud slechts vijf minuten na de maaltijd niet weer in grote gulpen uitspuwt.’
Psycholoog en ecoblogger Elisabeth Van Lierop
‘Ik geef al bijna zeven jaar aan een stuk borstvoeding: twee keer bijna drie jaar lang en een halfjaar aan de jongste dochter. Mijn omgeving weet dat ondertussen ook en ik krijg er niet veel reactie meer op. Of ik ben immuun geworden voor de gekke blikken, dat kan ook! Ik bouwde twee keer af tijdens de zwangerschap omdat het plots te gevoelig en pijnlijk werd. Nu er geen nieuwe zwangerschap meer zal komen, ben ik benieuwd hoe lang het ditmaal kan en mag duren. Hoewel het soms heel vermoeiend is, weet ik dat ik het zal missen wanneer het stopt. Het is echt zo puur en intiem. En het geeft een gek gevoel om te weten dat elk stukje van mijn dochter tot nu toe door mij is gevoed. Binnenkort start ze met vaste voeding, en dat voelt toch als het einde van dat hoofdstuk, al hoop ik dat de borstvoeding nog een hele tijd door mag gaan.’
Voeden is eigenlijk een fulltimejob, maar ik vind het zo hard de moeite.
Momfluencer Lieve Vandenweghe
‘Borstvoeding geven beschouw ik als het mooiste maar ook het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb. In het begin was het telkens heel pijnlijk en ging het moeizaam, maar nu zijn we acht maanden bezig en vind ik het een zaligheid. Net als mijn dochter, overigens. Ik zie haar genieten van die voedingsmomenten. ’s Avonds helpt het haar in slaap vallen, en wanneer ze een beetje ziek is, recupereert ze heel snel dankzij de gezondheidsvoordelen van die borstvoeding. Voeden is eigenlijk een fulltimejob, maar ik vind het zo hard de moeite.’
Columniste Nele
‘Een samenvatting van twee dochters borstvoeding geven: tof en niet tof.’
Maud
‘Tijdens een infosessie leerde ik dat zes maanden borstvoeding geven beschermend zou werken tegen allergieën. Aangezien er in mijn familie veel allergieën voorkomen, maakte ik van die zes maanden een streefdoel. De borstvoedingsstart verliep wat moeizaam, maar ik heb mijn oudste dochter uiteindelijk toch dertien maanden borstvoeding gegeven, tot ik zwanger was van mijn jongste dochter en mijn productie drastisch verminderde. Mijn jongste dochter is nu bijna twee jaar en krijgt nog steeds borstvoeding. Borstvoeding geven betekent voeden, maar is daarnaast ook vaak een moment van troost en verbinding. Het verplicht me vaak om even te zitten en een rustmoment in te lassen.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
