Geef ik mijn kind borstvoeding, het is ongetwijfeld een van de moeilijkste keuzes – op de naam na, natuurlijk – die je als aanstaande mama moet maken. Ook Stephanie, Elke, Gwendoline, Barbara, Amandine, Ellen en hoofdredactrice Eva stonden voor die keuze. Naar aanleiding van de Week van de Borstvoeding delen zij hun positieve én negatieve ervaringen met het geven van de borst.
Redactrice Elke, mama van Otto
‘Ik heb er nooit over getwijfeld om borstvoeding te proberen, maar ik heb wel altijd gezegd dat ik zou stoppen als het niet zou lukken en niet stoïcijns zou blijven doorzetten. Hoewel alles vanaf het eerste moment heel vlot verliep, heb ik het wel enorm onderschat. Je baby is nog meer dan anders afhankelijk van jou. Je kan niet even vragen aan de papa om het flesje te geven zodat jij kan rusten, want dat gaat gewoon niet. Otto dronk om het 1,5 à 2 uur. Dat vond ik echt wel heavy. Maar als je dan dat babygeluidje hoort wanneer ze van je borst drinken.... Het mooiste wat er is! Ik krijg het warm vanbinnen als ik eraan terugdenk (lacht). Wat bij mij de doorslag gaf om ermee te stoppen? Kolven op het werk. Ik heb het een hele tijd geprobeerd, maar ik voelde me al snel schuldig ten opzichte van collega’s en kon daar ook echt niet van genieten, dus dan was afbouwen en ermee stoppen uiteindelijk de enige juiste keuze.’
Hoofdredactrice Eva, mama van Rosie
‘Ik ben eigenlijk nogal toevallig met borstvoeding begonnen. Gewoon omdat ik dacht dat het altijd zo gaat, je probeert het en dan zie je wel verder. Ik had me helemaal niet voorbereid of er diep over nagedacht. Dat was achteraf bekeken misschien niet het allerslimste idee, maar het lukte wel. Vanaf de bevallingstafel tot ongeveer 11 maanden kreeg Rosie de borst. Toen ik uit het ziekenhuis kwam, heb ik wel een fijne vroedvrouw gezocht die me alles eens haarfijn uitlegde en me vooral heel veel geruststelde. Want wist ik veel dat dag twee een “regeldag” is en dat je dat om de zoveel tijd nog eens hebt. Op zo’n dag hangt je baby werkelijk de hele dag aan je borst. En jij maar denken dat je niet genoeg melk hebt, dat je een slechte mama bent als je omgeving dan zegt: “die baby heeft honger, hoor!” Dus ja, het was af en toe best pittig, maar ik vond het vooral ook heel erg handig. Sure, ik liep de hele tijd in praktische borstvoedingskleding waar je te pas en te onpas je borst uit kan halen. Mijn borsten sproeiden, lekten en zwollen als ballonnen op. En af en toe voelde ik me als een persoonlijke foodtruck voor dat kleine schepsel. Maar het was ook makkelijk. Geen flesjes steriliseren, melk altijd op temperatuur, de ultieme troost en zelfs medicijn als ze wat ziekjes was. Het moeilijkste was stoppen. Toen ik weer begon te werken, moest ik de voedingen afbouwen en kolven – meest sexy ding ooit, ik heb er amper heldere herinneringen aan. Maar Rosie wou geen flesje, zelfs geen met mijn melk in. Heel koppig was ze, ze had nog liever honger dan van zo’n plastic fles te drinken. Dat was geen leuke periode. Met heel je instinct wil je dan je baby helpen, maar het systeem en het begrip in de werkwereld in België is er niet echt op aangepast. Je kan moeilijk met je baby naar kantoor vertrekken. We gaven dan melkpapjes met wat granen in met een lepeltje en zo kon ze mijn werktijd uiteindelijk overbruggen. En dan op een dag vond ze het plots welletjes en dronk ze toch liever een flesje. Ik vond het fijn mijn lijf terug te hebben, maar in het begin miste ik die intieme momenten met haar wel. We hebben er een flesje op gekraakt – dat kon ook weer! – en toen was ik snel aan de nieuwe situatie gewend (lacht).’
Product manager Stephanie, mama van Oscar
‘Ik wist altijd dat ik zou proberen om borstvoeding te geven. Zeker omdat die eerste melk toch echt heel voedzaam is. Ik was ook altijd van het idee dat zodra ik er niet van genoot, het pijnlijk of te vermoeiend werd ik direct zou stoppen. Waarschijnlijk net omdat ik er zo ontspannen bij bleef, had ik een droomborstvoeding. Oscar hapte direct goed aan, dronk goed en zonder pijn. Ik heb zelfs geen stuwing of lekkende borsten gehad. De eerste twee weken heb ik er oprecht van genoten. Ik had enorm veel pijn na mijn bevalling en het enige wat ik kon, was de baby voeden. Ik haalde daar toen enorm veel voldoening uit. Maar ik ben een erg sociaal persoon en geniet graag van m’n etentjes met vrienden. Borstvoeding geven in het openbaar stoorde me totaal niet, de afhankelijkheid van de baby dan weer wel. Na een vijftal weken besloot ik dan ook rustig af te bouwen, net om terug te kunnen genieten zonder baby. Ik wilde weg kunnen zonder Oscar en afkolven vond ik maar niets. Uiteindelijk heeft het een tweetal weken geduurd om af te bouwen, ook weer zonder pijn. Voor mij perfect en een heerlijke ervaring!’
Online editor Gwendoline, mama van Roxane en Léonore
‘Ik heb twee prachtige dochters: Léonore is intussen drie jaar oud, Roxane net negen maanden. Ik weet het, ik heb ontzettend veel geluk gehad, want het geven van de borst verliep bij mijn beide dochters heel natuurlijk. Na 6 maanden besloot ik om de borstvoeding bij Léonore af te bouwen, omdat ik het te moeilijk vond om te combineren met het werk. Bij Roxane heeft het iets langer geduurd: haar heb ik uiteindelijk 9 maanden borstvoeding gegeven. Dankzij de lockdown – ja, je moet er af en toe het positieve van inzien – kon ik haar dus iets langer de borst geven. Aangezien we niet van plan zijn om nog een broer of zus voor Léonore of Roxane op de wereld te zetten, heb ik ergens wel spijt dat het waarschijnlijk mijn laatste keer was dat ik borstvoeding gaf. De zwangerschap zelf zal ik niet missen, borstvoeding geven dan weer wél!’
Grafisch vormgever Ellen, mama van Charlie en Lou
‘Mijn borstvoedingsavontuur was bij mijn beide zoontjes van korte duur. Bij de oudste heb ik 2 maanden borstvoeding gegeven, bij de jongste maar 3 weken. Achteraf vind ik dat soms best jammer, want ik vind borstvoeding iets heel moois en natuurlijks. Maar eerlijk gezegd was het ook zwaar, vermoeiend, en een grote verantwoordelijk om helemaal alleen in te staan voor de voeding van je baby. Na twee moeilijke zwangerschappen vol misselijkheid en zware bekkeninstabiliteit kon ik eerlijk gezegd niet wachten om mijn lichaam weer voor mij alleen te hebben en me weer als mezelf te voelen. Ik wou weer buitenkomen en de borstvoeding liep niet zo vlot. Mijn beide zoontjes hapten, ondanks de begeleiding, slecht aan en lieten steeds los, wat telkens resulteerde in veel gesmos. Borstvoeding geven op verplaatsing kon ik niet zonder te stressen. Daarom ben ik beide keren redelijk snel naar kunstvoeding overgeschakeld. Met pijn in het hart, maar uiteindelijk was het voor mij de beste keuze en kon ik zo meer genieten van mijn baby’s.’
Redactrice Barbara, mama van Liv en Rosie
‘Mijn twee dochters – nu 7 en bijna 5 – hebben elk dik 3 maanden borstvoeding gekregen. Niet rechtstreeks aan de borst, maar wel uit flesjes. Ze kwamen allebei net iets te vroeg en nogal licht ter wereld, waardoor ze in het begin niet de kracht hadden bij mij te drinken. Kolven dan maar! Tijdelijk dacht ik, maar de ene leek mijn tepels kapot te bijten – zonder tanden dan nog! – en de andere bleek ernstige verborgen reflux te hebben, waardoor de pediater me aanraadde om de melk toch in te dikken. Mijn kolfmachine werd mijn beste maatje, overal sleurde ik dat ding mee naartoe. Zelfs op het trouwfeest van mijn neef zat ik in de vestiaire te kolven. Toen ik ermee stopte, konden mijn meisjes nog enkele weken verder, dankzij de megavoorraad in de diepvries. Had ik me meer laten begeleiden, was het misschien wél gelukt om ze bij mij te laten drinken, maar op dat moment en in pas bevallen vermoeide mama-modus was ik eigenlijk al blij dat ze zo ook borstvoeding kregen.’
© Pexels
Redactrice Amandine, mama van Theodore, Clemence en Basile
‘Ik heb mijn drie kinderen borstvoeding gegeven, maar eerlijk gezegd vond ik dat geen al te fijne ervaring. Ik moest constant tepelhoedjes dragen omdat ik het gewoon te pijnlijk vond. Mijn oudste kreeg 3 maanden borstvoeding, de tweede 6 weken en de jongste amper 3 weken. Ik had het gevoel dat ze tijdens het drinken altijd nerveus waren en ze leken nooit helemaal voldaan te zijn. De overstap naar de fles gaf mij telkens een enorm vrijheidsgevoel én mijn drie kinderen werden er veel rustiger van. Ik heb de indruk dat er een zekere druk staat op het geven van borstvoeding. Als we geen of weinig borstvoeding geven, wordt ons verteld dat dat niet goed is. Hetzelfde geldt dan weer voor als we te lang borstvoeding geven. Ik vind dat elke mama zich vrij moet voelen om zélf die beslissing te maken. Zonder oordeel.’
© Pexels
Lees ook:
- FEIT OF FABEL: kloppen deze stellingen over borstvoeding?
- BABYB(R)ABBELS – Kimberly (26): ‘Het is zo’n gek gevoel om je kindje voor de eerste keer in je armen te hebben’
- BABYB(R)ABBELS – Julie (30): ‘Ik ging naar de spoed om mijn ongerustheid te sussen. Twee uur later beviel ik met een spoedkeizersnede’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
