'Jij moet toch rot zijn vanbinnen.'
BYE BYE CANDY: redactrice Herlinde probeert 30 dagen niks te snoepen
Ik ga proberen om 30 dagen niet te snoepen. Niks, noppes, nada, nougatbollen. Mmmm nougat! Dit is mijn ‘Temptation Island’. Geen ultieme relatietest, maar wel een zware beproeving voor mijn karakter én mijn humeur, vrees ik. Naast bloed, stroomt er vooral veel suiker door mijn aderen. Ik ben de definitie van een sugartooth, en het is tijd om af te kicken.
Ik hou van alles wat zoet is. Chocolade, snoepjes of koekjes, hoe meer hoe beter. Het is zelfs zo erg dat ik alle valentijnschocolade die ik dit jaar kocht voor mijn vriend, op mijn eentje heb opgegeten. Woops! Mijn grootste guilty pleasure is speculoospasta. Als we daarvan een pot in huis hebben, is die na twee, hooguit drie dagen leeg. En nee, ik smeer dat niet altijd op een boterham. Ik lepel de pot gewoon hap voor hap uit. Hetzelfde gebeurt bij de Nutellapotten, ook die zijn niet veilig voor mijn goestingskes.
Daarnaast heb ik ook een zwak voor chips – alle smaken behalve zout en peper eikes! – , zoutstokjes of van die nootjes met een paprikajasje. Op sommige dagen is het zelfs zo erg dat ik plots na een reep chocolade, een verloren lepel in de speculooscrunchpot en een handvol M&M’s zin krijg in Dorito’s, mijn favorietjes! Zoet na hartig, tja iedereen herkent het wel zeker?
Tandpijn en puistjes
Gelukkig heb ik een snel werkend metabolisme en hoe cliché het ook mag klinken, goede genen van mijn ouders. Ik sport ook zo’n drie keer per week. Daardoor en dankzij mijn actieve levensstijl – ik heb geen zittend gat – blijf ik ondanks alle troep die ik naar binnen speel gezond en kan ik mijn slanke lijn behouden.
Waarom ga ik dan deze uitdaging aan? Wel, zoals mijn vriendinnen het zo mooi verwoorden: ‘Jij moet toch rot zijn vanbinnen?!’ En dan hebben ze het gelukkig niet over mijn karakter, maar wel letterlijk over mijn binnenkant. Ik moet eerlijk toegeven dat ik vaak tandpijn heb van te veel te snoepen en dat ik na een overdosis chocolade zelfs op mijn 30ste ineens jeugdpuistjes krijg.
Verleidingen
Hoog tijd om eens te kijken wat een maand zonder snoepen nu doet met een mens. Ik wil wel duidelijk stellen dat dit geen dieet is. Ik wil niet afvallen, strakker worden of whatever. Ik eet voor de rest ook zoals anders, en daar horen dus ook frietjes, pizza, pasta en allerlei andere heerlijke vette dingen bij. Ik ban ook geen suiker uit mijn leven, waardoor ik ‘s morgens nog steeds mijn Griekse yoghurt met citroentaartsmaak oppeuzel en af en toe geniet van een glaasje Baileys. Ik wil gewoon een maandje al dat overbodige snoepen tussendoor laten.
Ik heb me eind mei goed voorbereid door alle mogelijke verleidingen weg te halen, lees: op te eten. Dat is de eerste stap: als ik het niet in huis heb, kan ik er ook niet aanzitten. Helaas denkt mijn liefste vriend daar anders over. Ik wil de jongen natuurlijk niet straffen en kijk dus toe hoe hij niet één, maar twee repen chocolade mét nootjes in de Carrefour in de kar gooit. Dat wordt een eerste test van mijn karakter.
Een tweede test is een half opgegeten zak M&M’s die naar me glimlacht vanuit de kast. Een overschotje dat ik in mei vergat ‘weg te werken’. Het is zo’n gele zak, de variant met pinda’s, meer hoef ik jullie niet te vertellen. MOEILIJK! Toch ben ik er de eerste week tot mijn eigen grote verbazing in geslaagd om er niet één bolletje plezier uit te vissen om het daarna zachtjes in mijn mond te laten smelten. Ook de chocoladerepen liggen nog steeds te blinken in de frigo. Er zijn stukjes weg, maar daar heb ik voor één keer niks mee te maken.
Op het werk ben ik ook niet veilig. De redactie van Flair is een waar walhalla voor zoetebekken! Er ligt altijd wel een reep chocolade, een restje taart of een zak koeken in de buurt. Je moet echt een stalen wilskracht hebben om niet af en toe te plooien en toe te geven aan die zoete zondes.
Party pooper
Ik moet jullie wel bekennen dat ik in die eerste week één keer zondigde, maar ik roep verzachtende omstandigheden in! We kwamen samen met een groep vriendinnen voor de verjaardag van een van hen en er was zelfgemaakte appelcake. Zelfgemaakt, appels, klinkt toch niet zo snoeperig toch? Ze hadden er speciaal voor de gelegenheid zelfs kaarsjes ingestoken. Ik wilde geen party pooper zijn, dus at ik een half stukje. Ja, een half! De andere helft liet ik netjes liggen en die werd met veel plezier opgegeten door mijn vriend bij zijn thuiskomst later die avond.
Een tweede bekentenis is dat ik ‘s morgens nog altijd ontbijtgranen eet waarvan sommige vlokjes bedekt zijn met een dun laagje chocolade. Ik heb geen zin en vooral geen tijd om die er elke keer uit te vissen. Voor de rest van de week slaagde ik er wonderwel in om niet te snoepen. Ik werd wel een beetje geholpen door mijn eigen lompigheid. Begin deze maand liet ik namelijk een tuintafel op mijn voet vallen. Resultaat: een diepe put in mijn rechtervoet, acht hechtingen en een enorm pijnlijke, ontstoken voet. Hierdoor loop ik een tijdje op krukken en dat helpt eigenlijk wel. Het kost veel meer moeite om telkens naar de snoepkast te lopen! Een geluk bij een ongeluk...
Serieus op mijn tanden moeten bijten
Ik had het die eerste dagen niet echt lastig. Ik heb geen hoofdpijn of andere ontwenningsverschijnselen, dat komt natuurlijk omdat ik wel nog op andere manieren suiker binnenkrijg. Ik loop niet ambetant – hoop ik – en ik kan de goestingskes heel goed intomen. Het moeilijkste moment vind ik ‘s avonds, zo’n uurtje of twee na het avondeten, als ik voor televisie zit. Je eten is zo goed als verteerd, je zit gewoon te kijken naar een goede serie en hup, je hebt zin om ergens op te knabbelen. Niet uit honger, meer uit verveling en vooral uit zin! Eén keer vroeg ik aan mijn lief of ik eens aan zijn wafel mocht ruiken. Een beetje vreemd, maar ik was voldaan en ik ben er mooi afgebleven. Schouderklopje voor mezelf.
Op een verjaardagsfeestje van een vriendin had ik het plots wel even moeilijk. Overal op de tafels stonden chips en zoute stokjes, ik was omsingeld! Hoe later het werd, hoe meer zin ik kreeg in een kleine midnight snack... Ik heb serieus op mijn tanden moeten bijten, maar ik ben om 3 uur ‘s nachts in mijn bed gekropen zonder ook maar één stokje aan te raken. Opnieuw, ik verras mezelf!
Op Vaderdag ging ik helaas in de fout, lichtjes maar. Iedereen bestelde een gigantisch dessert – lees vier bollen ijs mét slagroom én chocoladesaus én een koekje – terwijl ik het braaf hield bij een veel te dure Italian coffee. Dat warme drankje werd natuurlijk versierd met een grote toef slagroom, en die verorberde ik met veel plezier. Toen de ober zag dat ik verlekkerd naar het dessert van mijn vriend keek, stopte hij mij een lepel toe om eens te proeven. Duidelijk een geval van overmacht!
Naast deze kleine misstapjes kon ik de momenten dat ik echt zin had in snoep goed opvangen door mijn lieve familie en vriendinnen die aardbeien meebrachten en een topvriendje dat af en toe een gezonde banaansmoothie maakte zonder ijs. Ik merk na een week dat mijn huid een pak gaver is, dat ik totaal geen tandpijn meer heb én dat ik me eigenlijk best wel goed in mijn vel voel. Benieuwd wat deze tweede week gaat geven. To be continued!
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
