'Ik heb alle soorten piemels zien passeren in mijn inbox. Er was zelfs een man die een masturbatiefilmpje doorstuurde. Dat voelde als een digitale aanranding.'
Danira Boukhriss (31): ‘Ik vind het denigrerend om als vrouw gedegradeerd te worden tot lustobject’
Danira Boukhriss Terkessidis (31) is presentatrice van onder meer de talkshow ‘Vandaag’ en ‘Over eten’ op Eén. ‘We krijgen vaak te horen dat we als vrouwen overdrijven of zagen, maar dat klopt niet’, zegt Danira. ‘Wij worden nog steeds anders behandeld en beoordeeld.’
‘Voor mij betekent self-love dat je lief bent voor jezelf, jezelf kunt vergeven, jezelf niet uit balans laat brengen door anderen en naar jezelf kan kijken zoals je zou kijken naar je beste vriendin’, vertelt Danira Boukhriss.
Heb jij bepaalde complexen of dingen waar je op focust in de spiegel?
‘Zoveel! Ik heb vooral een groot wallencomplex. Ik heb altijd wallen. Mijn vader heeft dat ook, dus dat is genetisch. Maar sinds “Squid Game” lijken wallen plots hip, sommigen tekenen ze zelfs bij, dus er is nog hoop (lacht). Bij mij is het geen verkleuring, maar zakjes of kussentjes onder mijn ogen. Ik kan ze dus helaas niet wegschminken. Ik zie dat ook onmiddellijk als ik naar mezelf kijk in de spiegel, op tv of op foto’s. Verder heb ik dagen dat ik mijn lichaam fantastisch vind en andere dagen, vooral als ik te veel op sociale media zit en al die perfecte lijven zie, ben ik helemaal niet tevreden.’
Hoe probeer je je lichaam toch te omarmen?
‘Dat wordt eerlijk gezegd beter met ouder worden. De complexen over mijn lichaam zijn veel minder dan toen ik vijfentwintig was. Ik leerde ondertussen, ondanks dat ze ons soms anders willen doen geloven, dat er niet één standaard schoonheidsideaal is. Iemand kan lang en smal zijn en iemand anders klein en ronder, maar die ene persoon is niet per se mooier dan die andere. Het kan allemaal naast elkaar bestaan. Als ik er nu op terugkijk, heb ik toen ik jonger was zoveel tijd verloren met me slecht te voelen over mijn lichaam of uiterlijk, terwijl eigenlijk iedereen op zijn of haar manier keimooi is.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Hoe komt het dat we zo worstelen met zelfliefde?
‘Ik denk doordat we toch wel leven in een maatschappij waar de focus heel erg op uiterlijk ligt. En ik denk ook door wat we dagelijks zien op tv en de laatste tijd vooral sociale media. Ik ben zo blij dat er nog geen sociale media bestonden toen ik tiener was. Het zou niet zo goed zijn afgelopen. We hebben door de komst van Instagram en co gewoon te veel vergelijkend materiaal. We worden vanaf het moment dat we onze smartphone vastnemen, overspoeld met beelden van perfecte lijven en gezichten. Terwijl we niet weten of dat het resultaat is van een goede hoek, Photoshop of keiveel make-up. Als ik me vroeger al eens vergeleek met andere meisjes, was dat niet met Instagrammodellen, maar gewoon met mijn vriendinnen of klasgenootjes. Mijn referentiekader was beperkt tot mijn eigen omgeving, en om modellen te zien moest ik toch al een magazine gaan kopen. Nu ben je maar een klik verwijderd van je slecht voelen over jezelf.’
Durf jij foto’s te posten die afstappen van die perfecte plaatjes?
‘Ja. Ik post ook foto’s zonder make-up en ik gebruik bijna nooit filters. Ik merk als je een echte foto post, dat die veel meer oprechte reacties losweekt dan het zoveelste perfecte plaatje. Ik durf lelijk zijn, nu meer dan vroeger. Als ik op tv geboeid naar iemand luister, dan vergeet ik compleet hoe ik eruitzie. Ik heb zo al beelden van mezelf teruggezien waarop ik ontzettend dwaas kijk, maar je kan niet altijd een perfect poppetje zijn. Niemand is 24u per dag perfect geschminkt en gekapt, en niemand leeft met een filter over zich heen. Mensen weten hoe ik eruitzie. Dat ik dan eens ongeschminkt en met een net-uit-bed-look op mijn Instagramstory verschijn, boeit me niet zo.’
Kreeg jij al te maken met negatieve reacties op sociale media?
‘Ja. Ik heb mijn portie bodyshaming wel al gehad. Dat zijn meestal gefrustreerde mannen wiens type ik niet ben en zij willen dat per se uiten. Ze reageren dan met “Lelijke donkere”, “Je hebt geen tetten” of “Dikke benen”. Vorige zomer blokkeerde ik zelfs iemand die op élke foto “Lelijk, dik en geen tieten” reageerde. Ik wéét dat ik niet de grootste borsten heb. Ik heb geen internettrol nodig om me daar nog eens op te wijzen.’
Hoe reageer je daarop?
‘Zo’n reacties raken me niet meer. Ik verwijder die gewoon, want mijn Instagrampagina is geen forum of comment box van een website. Dat is mijn persoonlijke pagina en ik wil daar geen negativiteit. Ik durf daar wel een post over te maken omdat ik weet dat er jonge meisjes en vrouwen zijn die mij volgen, die zich ook soms onzeker voelen door bodyshaming. Ik wil hen op die manier laten zien dat ze niet de enigen zijn die met bodyshaming te maken krijgen en dat ze vooral moeten onthouden dat het meer zegt over de bodyshamer dan over hen.’
Ik wéét dat ik niet de grootste borsten heb. Ik heb geen internettrol nodig om me daar nog eens op te wijzen.
Je haalde het hierboven al aan, tussen die reacties zitten jammer genoeg ook racistische berichten.
‘Ja. Zeker in de beginperiode toen ik op tv kwam, was dat heel erg. Ik kreeg walgelijke berichten zoals, en ik quote letterlijk: “Hoeveel blanke mannen heb je moeten neuken om je job te krijgen?” of “Vuile makak”.’
Heb je ooit geworsteld met je identiteit door je allochtone roots?
‘Als tiener worstelde ik echt met het feit dat ik tussen twee culturen zit en nooit echt volledig ergens bij hoorde. Ik trok het me ook heel erg aan als iemand me dat liet voelen, dat ik maar een “halfke” was. Vandaag is dat helemaal anders, en zie ik mijn dubbel, of nee, tripel bloed, als een enorme rijkdom! Ik heb meer leren leven voor mezelf, en minder voor het oordeel van anderen.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Word je naast die negatieve reacties ook geconfronteerd met het omgekeerde zoals vreemde verzoeken en dickpics?
‘Sinds bekend raakte dat ik terug single ben, krijg ik veel dm’s van mannen die vragen of ik met hen op date wil. Dat vind ik nog grappig. Helaas heb ik ook al alle soorten piemels zien passeren in mijn inbox. Er was zelfs een man die een masturbatiefilmpje doorstuurde. Dat voelde als digitale aanranding. Zo ranzig! Ik vind het denigrerend om als vrouw gedegradeerd te worden tot lustobject.’
Je kreeg indertijd zelfs commentaar dat de begingeneriek van je talkshow ‘Vandaag’ te sexy was.
‘Ja. Terwijl ik gewoon wat bewoog op de muziek. Alsof wat bewegen op muziek in de begingeneriek betekent dat ik nadien geen serieuze vraag meer kan stellen aan bijvoorbeeld Steven Van Gucht over de coronacrisis. Het ene sluit het andere niet uit, maar voor vrouwen blijkbaar wel.’
Worden vrouwen nog steeds anders behandeld?
‘Ik vind van wel. Dat is zelfs al wetenschappelijk bewezen. Er zijn studies die aantonen dat vrouwelijke presentatoren veel meer kritische tweets en opmerkingen krijgen dan hun mannelijke tegenhangers. Als die vrouwen dan nog eens jong zijn én een kleurtje hebben, dan is het hek helemaal van de dam. We krijgen vaak te horen dat we als vrouwen overdrijven of zagen, maar dat klopt niet. Wij worden nog steeds anders behandeld en beoordeeld.’
Heb jij dat al aan den lijve ondervonden als je eens ad rem uit de hoek durft te komen?
‘Ik vind dat er op sommige vlakken toch nog wel een grote ongelijkheid is Ik wil niet veralgemenen, maar het is toch vaak zo. Als vrouwen een stoute, sarcastische mop maken, zijn ze arrogant. Terwijl dat bij een man gewoon humor wordt genoemd. Als een vrouw op haar strepen durft staan, is ze een diva . Terwijl een man dan “weet wat hij wil”. Als ik erover nadenk, word ik echt kwaad!’
Helaas heb ik al alle soorten piemels zien passeren in mijn inbox. Er was zelfs een man die een masturbatiefilmpje doorstuurde. Dat voelde als een digitale aanranding.
Hoe komt het dat vrouwen zo verschillend worden behandeld?
‘Ik heb me dat al vaak afgevraagd. Onlangs zag ik daar een interessante theorie over op Instagram. Dat het eigenlijk al begint met de manier waarop we praten tegen kinderen. Als we een jongen zien, zeggen we dat ie stoer is. Tegen meisjes zeggen we blijkbaar meteen “wat ben jij mooi en lief en schattig!” We leren dus als meisje van kleins af aan dat we braaf, mooi en schattig moeten zijn. Alsof bij meisjes het uiterlijk toch wel een van de belangrijkste eigenschappen is. Terwijl we zo ontzettend veel meer in onze mars hebben.’
Heb je het gevoel dat je je als vrouw dan ook meer moet bewijzen?
‘Toch wel. Toen ik ‘Vandaag’ moest presenteren, voelde ik de druk van de wereld op mijn schouders. Ik merkte ook dat heel wat mensen me geen proficiat of succes wensten, maar vooral wilden weten of ik er wel klaar voor was. De duidelijke ondertoon was: gaat dat meisje het wel kunnen, terwijl ik nog geen woord op antenne had gezegd. Dat is niet fijn!’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je vertelde ooit dat je worstelde met faalangst. Steekt dat op zo’n momenten opnieuw de kop op?
‘Ik moet daar inderdaad voor opletten. Maar sinds ik een bepaalde quote hoorde van de Amerikaanse professor Brené Brown, kan ik dat beter onder controle houden. Zij vertelt dat mensen die in de arena stappen of iets doen dat opvalt zich kwetsbaar opstellen. En dat het makkelijk roepen is van aan de zijlijn. Kort samengevat vertelt ze dat zolang je zelf niet in de arena stapt, en dus niet weet wat het is om je zo kwetsbaar op te stellen, je eigenlijk ook geen oordeel mag hebben, want je weet niet hoe het is om daar te staan. Je kan het met haar eens zijn of niet, maar het is een mantra dat wel helpt in tijden van onzekerheid en faalangst. Dat hou ik in mijn achterhoofd, want als ik met alle meningen rekening moet houden, dan kan ik mijn werk gewoon niet meer doen.’
Lukt het ook om dat in de praktijk om te zetten en negatieve commentaren los te laten?
‘De ene dag al wat beter dan de andere. Ik ben een emotionele spons. Daarmee bedoel ik dat ik alles in me opneem en daar als ik ‘s avonds in mijn bed lig over begin te piekeren. Dat gaat ook over dingen die ik zei tegen vrienden bijvoorbeeld. Ik durf hen de dag erna opbellen om me te excuseren over een slechte mop die ik maakte, terwijl zij zich dat al niet meer herinneren.’
We krijgen vaak te horen dat we als vrouwen overdrijven of zagen, maar dat klopt niet. Wij worden nog steeds anders behandeld en beoordeeld.
In een ander interview vertelde je dat je heel zwart-wit bent. Kan je daar iets meer over vertellen?
‘Ofwel voel ik me keigoed, ofwel keislecht. Met het ouder worden, lukt het om wat neutralere dagen te hebben. Maar mijn mood is nog steeds echt in extremen. Als ik me triestig voel, kan ik echt verglijden in een zware donkere dip. En als ik heel opgetogen ben, dan schreeuw ik het van de daken en loop ik bij wijze van spreken luidkeels te zingen op straat. Dat is best wel vermoeiend. Het zou voor mijn mentale rust beter zijn als ik niet zo’n pieken en dalen heb, maar langs de andere kant zijn die dalen snel voorbij net omdat ik me eraan durf overgeven. Een keer goed huilen kan zo’n deugd doen.’
Zou je met jezelf kunnen samenzijn?
‘Ik kan zo hard een kieken zonder kop zijn, dus ik heb rust nodig en vooral iemand stabiel. Zet een mannelijke Danira naast mij en dat zou een en al drama zijn. Ik val ook op mensen die rust uitstralen, ook wat vrienden betreft. Die brengen me een beetje in balans.’
Heb je daar geen tattoo van?
‘Klopt. Ik liet op mijn pols “agape” tatoeëren, dat is een Grieks woord voor liefde. Het betekent ook de staat die je bereikt als je eigenlijk niks of niemand nodig hebt om gelukkig te zijn. Dat je je geluk volledig kan vinden in jezelf, zonder bevestiging van anderen. Dat is een reminder voor mezelf: zie jezelf graag en wees lief voor jezelf. Zolang je dat doet heb je eigenlijk geen bevestiging van anderen nodig. Maar het is niet omdat het op mijn pols staat, dat ik het zelf altijd doe, hoor. Ik heb nog veel te leren.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Laten we ons geluk te veel afhangen van een ander?
‘Ik kan alleen voor mezelf spreken natuurlijk, maar vroeger durfde ik mijn geluk toch wel te veel te laten bepalen door anderen. Maar over het algemeen denk ik dat we allemaal weleens te veel bezig zijn met de goedkeuring van anderen. En met de druk die ons wordt opgelegd om bepaalde dingen in het leven te bereiken, zoals bijvoorbeeld het alom bekende huisje, tuintje, boompje en kindje. Het zit in onze maatschappij ingebakken dat dat het einddoel is of toch het volmaakte geluk betekent. Maar niet iedereen wil dat. Ik zou het tegen iedereen willen zeggen: doe vooral wat jou écht gelukkig maakt. Laat je niet in een bepaalde richting pushen, maar luister naar jezelf!’
Lukt dat jou al beter als vroeger?
‘Wat betreft mijn eigen geluk vinden, heb ik met ouder worden toch een paar goeie lessen geleerd. Ook in de liefde. Dat je misschien niet van je partner mag verwachten dat die voor je volledige geluk zorgt. Dat het een aanvulling kan zijn, maar dat die het niet moet invullen. Want als je je geluk te veel in handen van een partner legt, en die partner is plots je partner niet meer, dan is een groot deel van je geluk weg. Dan moet je jezelf zo hard opnieuw gaan zoeken. Je bent altijd met jezelf, dat is de enige persoon die er altijd zal zijn voor de rest van je leven. Dus zorg dat je goed naar jezelf luistert, in verbinding staat met jezelf en goed voor jezelf zorgt.’
Amen! Tot slot Danira: hoe ziet je toekomst eruit?
‘Ik ben achter de schermen volop bezig met het maken van een nieuw programma dat hopelijk volgend jaar op televisie komt. Meer mag ik daar nog niet over zeggen. Ondertussen zal je me wel af en toe eens zien verschijnen op Eén.’
Nog meer self-love-interviews:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
