Dat bewijst een recente studie, uitgevoerd bij jonge Amerikanen. De resultaten? Mensen met een IQ lager dan 75 gaan rond halftwaalf slapen, terwijl mensen met een hoog IQ na halfeen in bed kruipen. Dezelfde boodschap verkondigt Satoshi Kanazawa, psycholoog op de London School of Economics & Political Science, die beweert dat "het gemiddelde IQ van mensen duidelijk verband houdt met hun nachtelijke gewoontes".

Dromen werkt bevrijdend

De verklaring zou eenvoudig zijn: pas als de zon ondergegaan is, kunnen we opnemen en opslaan wat we overdag hebben geleerd. Het is dan ook het creatiefste en meest "bevrijdende" moment van de dag. 's Nachts krijgt onze geest de kans om rond te struinen zonder dat iets of iemand hem iets in de weg legt, terwijl het overdag vaak onmogelijk is om weg te dromen: dan zijn we druk bezig met ons werk, onze studie en sociale contacten.

Grenzeloos

De nacht is ook hét moment waarop onze stiekeme passies bovenkomen en waarop onze diepste verlangens opborrelen. Bij maneschijn ben je sneller geneigd om je grenzen te verleggen, om even de fatsoensregels te vergeten die je ouders je ingepeperd hebben. Dat is ook de reden waarom mensen die later onder de wol kruipen meer kans maken om ontdekkingen te doen en om de gevestigde orde in vraag te stellen. Het is 's nachts dat dichters hun mooiste regels neerpennen, dat muzikanten componeren, dat genieën het licht zien en dat verliefden in elkaars armen liggen.

De toekomst is aan de slaapwandelaars

De 'simpelste' geesten zouden zich braaf onderwerpen aan de cyclus van de zon, zonder zich vragen te stellen. De nieuwsgierigste types echter zouden – onbewust – weigeren om zich te conformeren aan aan die natuurlijke gewoonte om hun eigen regels te smeden. Kortom, zij zijn rebelser.