We zijn bij Flair gek op tattoos. Heel wat van die kunstwerkjes zijn niet enkel mooi, maar hebben ook een speciale betekenis. In TAT Talks vertellen lezeressen welk verhaal er schuilgaat achter hun tatoeage(s). Elise (23) verloor haar hond Fiston die tevens haar beste vriend was. Ze liet zijn portret vereeuwigen op haar bovenarm.
‘Ik heb zes tattoos, maar slechts eentje heeft een diepe betekenis’, vertelt Elise. ‘Ik was tien jaar en mijn zusje vijf toen we Fiston in huis haalden. Mijn ouders kochten hem in een dierenspeciaalzaak. Hij zat daar samen met zijn broertje, al leken ze totaal niet op elkaar. Fiston had oranje/wit haar en zijn broer was pikzwart. Terwijl mijn mama, zus en ik allemaal het zwartje wilden, koos mijn papa toch voor de andere. Onze Fiston. En gelukkig maar, want het was de grootste schat die je je kan inbeelden! De eerste keer dat ik hem in mijn armen hield, was ik onmiddellijk verliefd.’
Zonnetje in huis
‘Fiston was speciaal op heel veel vlakken. Eerst en vooral was het een uniek beestje, want ik had nog nooit eentje zoals hem gezien. In de winkel vertelden ze ons dat het een kruising was van een poedel en een griffon, maar na wat opzoekwerk op het internet werd al snel duidelijk dat er nog andere rassen in hem zaten. We zullen het dus nooit zeker weten. Zijn vacht had ook een hele speciale kleur: een soort oranje. Verder was het de liefste hond ter wereld. Hij was zo zachtaardig en heeft nooit een vlieg kwaad gedaan. Hij wilde iedereen “goeiedag” zeggen en kreeg niets liever dan knuffeltjes. Hij merkte het ook als ik een mindere dag had en kwam dan naast me liggen om me te troosten. Fiston was altijd opgewekt, het zonnetje in huis (lacht).’
‘Ik wilde voortdurend bij hem zijn, en omgekeerd ook, dus Fiston ging overal met ons mee. Zelfs op vakantie zorgden we ervoor dat we een huis of hotel hadden waar honden toegelaten waren, want zonder Fiston was ons gezinnetje niet compleet. Ik groeide eigenlijk op met hem, dus voor mij was hij meer een beste vriend dan een hond. Toen ik alleen ging wonen met mijn vriend had ik het er enorm moeilijk mee om hem achter te laten bij mijn ouders. Ik voelde me soms echt eenzaam zonder hem. Gelukkig ging ik nog vaak op bezoek bij mama en papa, al zat ik dan vooral buiten te spelen met Fiston (lacht).’
Blijvend aandenken
‘Op zijn twaalfde begon Fiston helaas te sukkelen met zijn gezondheid. Hij kreeg medicatie, maar op een bepaald moment was hij helemaal uitgeput en kon hij nog amper wandelen. Mijn ouders gingen naar de dierenarts en die vertelde dat hij waarschijnlijk een hersenbloeding had. Ze beslisten om hem te laten inslapen. Ik was toen op mijn werk en tijdens mijn pauze zag ik dat ik verschillende gemiste oproepen had van mijn papa. Ik vreesde het ergste en als ik terugbelde kreeg ik inderdaad het verschrikkelijke nieuws te horen. Mijn hart brak. Ik had de laatste keer dat ik ‘m zag al afscheid genomen omdat hij toen al zo slecht was, maar je bent hier toch nooit op voorbereid... Het is echt een gezinslid dat je verliest, een stukje van jezelf.’
‘Voor wie geen huisdier heeft, klinkt dit misschien vreemd. Maar Fiston was niet zomaar een hond. Daarom besloot ik een maand na zijn dood om een tattoo van hem te laten zetten als blijvend aandenken. Op die manier is hij toch altijd een beetje bij mij. Voor de tekening baseerde ik me op een mooie foto van Fiston (zie onder, nvdr.) en ik liet er een aureool rond zijn kop aan toevoegen. De tatoeage staat op de achterkant van mijn linkerbovenarm, want ik wilde hem op een zichtbare plek op mijn lichaam zodat ik hem vaak zie. Mijn papa vond het resultaat en vooral de betekenis die erachter schuilt supermooi, dus hij liet iets later dezelfde tattoo op dezelfde plek zetten.’
Mooie herinneringen
‘Ik wil Fiston nooit vergeten en die tattoo helpt daarbij. Ik zie de tekening vaak in mijn ooghoek of in de spiegel en dan roept het altijd mooie herinneringen bij me op. Toen hij net dood was, denk je vooral aan het feit dat hij er niet meer is en dat je hem niet meer kan knuffelen waardoor je triest wordt. Nu heb ik het een plaats kunnen geven en roept de tattoo vooral mooie herinneringen bij mij op. Sommige mensen vinden het raar dat ik mijn overleden hond liet tatoeëren, maar ik trek mij daar niks van aan. Mij maakt het blij dat ik Fiston altijd aan mijn zijde heb. Ik miste het om een hond in huis te hebben, dus vorig jaar in september kochten mijn vriend en ik een nieuwe puppy. Het is een Cavalier King Charles die we de naam Broere gaven en het is ook een schatje.’
Elise als klein meisje samen met Fiston.
De twee waren onafscheidelijk.
De foto waarop de tattoo is gebaseerd.
De tattoo van Elise staat op de achterkant van haar bovenarm.
De matching tattoo van Elise en van haar papa.
Nog meer mooie TAT Talks:
- Elize (30): ‘Na die aanranding op Erasmus zat ik heel diep, maar de tattoo toont me dat ik onverwoestbaar ben’
- Lien (25): ‘Mijn kinderwens ging in rook op toen ik mijn beide eierstokken moesten laten verwijderen’
- Lisa (26): ‘Die wereldreis veranderde mijn leven en ik sloeg zelfs een Brits lief aan de haak’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
